…
สำหรับสถานการณ์ทางบ้านตระกูลซ่งเป็นยังไงนั้นบางคนก็รู้ บางคนก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆสถานการณ์หลายๆบ้านดูจะไม่ได้ดีไปเหมือนกันทุกคน
ด้านในบ้านดินหลังคากระเบื้องอย่างดีสำหรับบ้านในชุมชนชนบทแห่งหนึ่งกลับเหมือนมีไฟสุมอยู่ภายในบ้าน ทั้งๆที่ไม่ได้ก่อฟืนก่อไฟ
นั่นเพราะผู้ใหญ่ในบ้านบางคนก็ยังคงร้อนรนและไม่อาจยอมรับในบางเรื่อง อย่างเช่นเรื่องที่ว่าคนที่พวกนางดูถูกมาตลอดตอนนี้กลับได้ดีกันแล้ว แถมพวกนางยังไม่อาจยื่นมือไปไขว่คว้าผลประโยชน์ใดใดได้
รู้ถึงไหนคงโดนหัวเราะเยาะไปถึงนั่น เพราะทางบ้านสกุลตี้เอง กลับไม่ยอมดูแลคนดีดีไว้ และลืมคิดไปว่าคนทุกคนมีจุดสิ้นสุดความอดทนกันทั้งนั้น
“ท่านแม่ ทานข้าวก่อนเถอะเจ้าค่ะ” นี่เป็นเสียงของนางตี้จูที่เป็นสะใภ้ใหญ่
“ไม่! อย่าได้คิดว่าพวกเจ้าเกาะแข้งเกาะขาคนบ้านเล็กแล้วจะมาประจบเอาใจข้า ไม่เห็นหัวกันแล้วหรือยังไงถึงได้กล้าหักหน้าข้ากันขนาดนั้น! เจ้าพวกนกสองหัว!”
