พ่อเดย์คลั่งรักเด็ก

3. พ่อ ที่แปลว่าพ่อทูนหัว

(พ่อเดย์คลั่งรักเด็ก)

วันต่อมา

#ณะ กรุงเทพมหานคร

ตอนนี้คนเป็นพี่ชายหรือวายุและแฟนสาวของเขาหรือมิราก็ได้เดินทางกลับมาถึงกรุงเทพเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พวกเขาออกเดินทางกันตั้งแต่เช้าตรู่ โดยมีคนที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องสาวหรือพะพายติดสอยห้อยตามพวกเขาทั้งสองคนมาด้วย

#ณะ คฤหาสน์หลังใหญ่

11:45 น.

"รอพี่ในรถก่อนนะ พี่ขอเอาของไปเก็บก่อนแล้วจะไปส่งที่คอนโด" เมื่อขับรถเข้ามาจอดอยู่หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่โดยไม่ได้ดับเครื่องยนต์ วายุจึงเอี้ยวตัวหันไปพูดกับน้องสาวที่นั่งอยู่บนเบาะรถด้านหลังของเขาทันที

"ค่ะ" พะพายพยักหน้าตอบด้วยรอยยิ้มสดใส จากนั้นก็กวาดสายตามองออกไปนอกรถอย่างซุกซนละคนอยากรู้อยากเห็น เธอตื่นเต้นไม่น้อยกับการที่ได้เห็นคฤหาสน์หลังใหญ่หลังนี้ พลางคิดว่านี่คือบ้านคนหรือวังกันแน่

ส่วนวายุก็ลงจากรถแล้วไปเปิดประตูรถฝั่งของคนรัก จากนั้นเขาก็พาคนรักเข้าบ้านโดยมีกระเป๋าสัมภาระทั้งของเธอและเขาถืออยู่ในมือทั้งสองข้าง

พะพายที่นั่งอยู่ในรถคันหรูสีดำของพี่ชาย เธอไม่รู้เลยว่ามีรถตู้คันหรูสีดำของเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้กำลังขับเคลื่อนเข้ามาจอดอยู่ด้านหลังรถของพี่ชายที่เธอนั่งอยู่ ด้วยความซุกซนและความอยากรู้อยากเห็นเธอจึงตัดสินใจเปิดประตูลงจากรถเพื่อจะได้มองสำรวจคฤหาสน์หลังนี้ได้สะดวกขึ้น แทนที่จะรออยู่ในรถตามคำสั่งของคนเป็นพี่ชายกลับรอไม่ไหว

พรึ่บ!

ทันทีที่เปิดประตูลงจากรถ พะพายไม่ทันระวังเพราะมัวแต่มองเข้าไปภายในคฤหาสน์ เท้าเล็กจึงสะดุดเข้ากับขอบประตูรถ เลยทำให้เธอเสียหลักล้มลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นโดยเอาเข่าลง ซึ่งมันก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เจ้าของคฤหาสน์ลงจากรถของเขาพอดี คนอายุมากจึงหันมามองทางสาวน้อยทันที

"ซี๊ด~ โอ๊ย ไอพายเอ๊ย ซุ่มซ่ามจริงๆเลย" พะพายร้องโอดโอยเพราะเจ็บตรงบริเวณเข่าพลางต่อว่าตัวเองไปด้วย

"เด็กที่ไหน" คนอายุมากเอ่ยลอยๆออกมา ไม่ได้เจาะจงว่าเป็นคำถาม

เมื่อได้ยินเสียงทุ้มเย็นยะเยือกดังขึ้น พะพายจึงเงยหน้าขึ้นไปมองตามเสียงนั่นทันที ดวงตากลมโตวูบไหวทันทีเมื่อเห็นใบหน้าเจ้าของเสียงทุ้มนั่น รู้สึกประหม่าขึ้นมาเสียดื้อๆกับชายตรงหน้าที่เธอกำลังมองอยู่ เธอสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตที่ออกมากจากแววตาของเขาที่มองเธออยู่ เห็นแบบนั้นเธอกลับกลัวเขาขึ้นมาทันทีอย่างหาสาเหตุไม่ได้ ไม่กลัาแม้แต่จะลุกขึ้น ได้แต่นั่งมองเขาตาปริบๆในตาสั่นระริก

ด้านคนอายุมาก ทันทีที่สาวน้อยเงยหน้าขึ้นมามอง ทำให้ลมหายใจของหนุ่มใหญ่อย่างเดชาสะดุดทันที หยุดสายตาไว้ที่สาวน้อยผมเปียในชุดเอี้ยมยีนส์กางเกงขาสั้นเข้ารูป เสื้อตัวในเป็นเสื้อสีขาวเข้ารูปเช่นกัน ใบหน้าของเธอสวยหวาน เรียกได้ว่าเป็นเด็กที่สวยมากเลยทีเดียว ผิวของเธอขาวอมชมพู ตัวเล็กแต่สัดส่วนไม่เล็กเลย เขามองสำรวจร่างกายของสาวน้อยไปทั่ว เสมือนแทะโลมร่างกายของเธอทางสายตา จนทำให้คนที่ถูกมองยิ่งกลัวเขาเข้าไปใหญ่กับสายตาของเขา

"คุณพ่อหนูมิกลับมาแล้วค่ะ อ่าว พะพายทำไมไปนั่งอยู่ตรงนั้นล่ะ" เป็นเสียงมิราเอ่ยทักผู้เป็นพ่อมาจากในบ้านพลางเดินมาหาผู้เป็นพ่อ โดยมีคนรักหรือวายุเดินตามหลังเธอมาด้วย แต่สายตาของเธอดันไปสะดุดเข้ากับร่างเล็กของน้องสาวคนรักที่กำลังนั่งอยู่บนพื้นตรงประตูรถ เธอจึงเอ่ยถามออกไปอย่างนึกแปลกใจ

พรึ่บ!

พะพายไม่ได้สนใจคำถามของมิราแต่อย่างใด ทันทีที่เห็นคนเป็นพี่ชายเดินมา เธอจึงดีดตัวลุกขึ้นแล้วรีบวิ่งไปหาพี่ชายอย่างไว โดยลืมความเจ็บที่หัวเข่าถลอกไปเสียสนิท เธอหลบอยู่ด้านหลังของคนเป็นพี่ชายเสมือนต้องการที่กำบังหรือคนปกป้อง ทั้งที่ไม่ได้มีใครคิดจะทำร้ายอะไรเธอเลยด้วยซ้ำ จนคนเป็นพี่ชายอดสงสัยไม่ได้กับท่าทางหวาดกลัวของน้องสาว แต่กระนั้นเขาก็ยังคงนิ่งไม่ได้เอ่ยถามอะไรน้องสาวออกไป แต่สายตาของเขาจับสังเกตความผิดปกติอยู่ตลอด

"หิวมั้ยครับ ทานข้าวเที่ยงมารึยัง" เดชาละสายตาจากสาวน้อยหันมาทางคนเป็นลูกสาวแทน แล้วเอ่ยถามออกไปทันทีที่ลูกสาวเดินมาถึงตัวเขา

"ยังค่ะ หนูมิรอทานพร้อมคุณพ่อ เออ จริงสิ พะพายมานี่เร็ว" มิราตอบผู้เป็นพ่อไป ประโยคหลังนึกขึ้นได้เลยหันไปเรียกน้องสาวของคนรักเพื่อจะแนะนำให้พ่อของตัวเองได้รู้จักกับญาติฝั่งของคนรัก

พะพายสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมิราเรียกเธอให้ไปหา แต่กระนั้นเธอก็ไม่ได้เดินไปหามิราแต่อย่างใด ได้แต่ยืนหลบอยู่หลังคนเป็นพี่ชายอยู่อย่างนั้น ซึ่งตอนนี้เธอก็พอจะรู้แล้วว่าผู้ชายคนนั้นเป็นพ่อตาของพี่ชายหรือพ่อของมิรา ถึงแม้ว่าตาจะไม่ได้มองแต่สองหูก็ได้ยินบทสนทนาทุกอย่าง จึงไม่แปลกที่เธอจะรู้ได้ว่าผู้ชายที่ไว้หนวดไว้เคราคนนั้นเป็นพ่อของมิรา ถึงเขาจะยังดูหนุ่มและหล่อมากเพียงใด แต่สำหรับเธอเขาก็เป็นคนที่ดูน่ากลัวมากอยู่ดี ซึ่งเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้กลัวเขามากขนาดนี้ ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ใช่คนที่กลัวใคร แต่กับพ่อตาของพี่ชาย เธอกลับกลัวอย่างหาสาเหตุไม่ได้เลย

"มานี่มา" เมื่อเห็นว่าพะพายไม่ยอมเดินมาหา มิราจึงเดินไปลากแขนพะพายออกมาจากด้านหลังของคนรักแล้วพาพะพายมาหาพ่อของเธอ

"คุณพ่อคะ นี่พะพายค่ะ เป็นน้องสาวของพี่วายุ พะพายนี่คุณพ่อของมิรานะ เป็นไงพ่อเราหล่อมั้ย" เมื่อพาพะพายเดินมาถึงตัวผู้เป็นพ่อ มิราจึงเอ่ยแนะนำพะพายให้พ่อของเธอรู้จักทันที จากนั้นก็แนะนำพ่อของตัวเองให้พะพายได้รู้จักบ้าง และอดไม่ได้ที่จะถามพะพายออกไปประหนึ่งเป็นการอวดพ่อของตัวเอง ซึ่งเธอก็ภูมิใจเป็นอย่างมากที่มีพ่อหล่อแถมยังรวยมากอีกต่างหาก

"เอ่อ สะ สวัสดีค่ะคุณลุง" คำถามของมิราทำเอาเธอไปไม่เป็นเลยทีเดียว แต่ก็ไม่ได้ตอบคำถามของมิราแต่อย่างใด เธอเลือกที่จะเอ่ยสวัสดีพร้อมกับพนมมือน้อยๆไห้วผู้ใหญ่ตรงหน้าตามมารยาท

"สวัสดีครับ คงจะเป็นลูกพี่ลูกน้องกับไอวายุสินะ" เดชายกมือรับไหว้สาวน้อยตรงหน้า ประโยคหลังพูดออกไปแบบนั้นเพราะรู้ประวัติของลูกเขยอยู่แล้ว แต่เขารู้แค่ประวัติของวายุเท่านั้น ไม่ได้รู้จักหน้าค่าตาญาติของวายุเลย แต่กระนั้นใจคนแก่อย่างเขากลับห่อเหี่ยวขึ้นมาเมื่อได้ยินสาวน้อยเรียกเขาว่าลุงเมื่อครู่

"ใช่แล้วค่ะ" มิราเอ่ยยืนยันขึ้นมาแทน พร้อมกับยิ้มหวานให้ผู้เป็นพ่อ

"พ่อคุยกับหนูพายครับ ไม่ได้คุยกับหนูมิ" เดชาหันไปตำหนิลูกสาวอย่างไม่จริงจัง ทำเอาสาวน้อยที่ได้ยินเขาใช้สรรพนามเรียกเธออย่างสนิทสนมกลับรู้สึกใจเต้นแรงขึ้นมาทันทีอย่างห้ามไม่ได้

"แฮๆ คุณพ่ออ่ะ" มิราหัวเราะแก้เก้อ แล้วพูดกระเง้ากระงอดใส่ผู้เป็นพ่ออย่างไม่จริงจัง

"หนูพายเรียกพ่อว่าพ่อเดย์ก็ได้นะ ยังไงพ่อก็มีศักดิ์เป็นพ่อตาของไอวายุมัน หนูพายเองก็เป็นน้องของไอวายุ เรียกพ่อก็คงไม่แปลกอะไร" เดชาไม่ได้สนใจคนเป็นลูกสาวแต่อย่างใด เขาเลือกที่จะเอ่ยอย่างมีเลศนัยกับสาวน้อยตรงหน้าแทน สำหรับคนอื่นอาจจะฟังดูเหมือนเขาเอ็นดูสาวน้อยเหมือนลูกเหมือนหลาน แต่สำหรับเขาคำว่าพ่อนั้นมันหมายถึงพ่อทูนหัวของเธอต่างหาก

"ไปกันได้แล้วพาย ผมขอพาน้องไปส่งที่คอนโดนะครับ แล้วจะรีบกลับมา" วายุที่ฟังและมองอยู่นานแล้ว เขาเดินมาหาน้องสาวแล้วเอ่ยชวนคนเป็นน้องไปทันที ไม่ลืมที่จะเอ่ยขออนุญาตคนที่เป็นทั้งเจ้านายและเป็นทั้งพ่อตา จากนั้นก็จับข้อมือเล็กของน้องสาวเดินไปขึ้นรถของเขาทันที พะพายก็ได้แต่เดินตามพี่ชายไปโดยไม่ทันได้เอ่ยลาคนอายุมากกับมิราเลย

วายุจับสังเกตทุกอย่างอยู่ตลอด เขาอ่านขาดและรู้ได้ทันทีว่าพ่อตาของเขากำลังคิดอะไรอยู่ ซึ่งวายุก็ไม่ได้อยากจะขัดขวาง แต่เขาแค่กลัวว่าคนเป็นพ่อตาจะทำกับน้องสาวของเขาเหมือนผู้หญิงคนอื่น เขาแค่กลัวเพราะไม่คิดว่าคนอย่างพ่อตาจะมาจริงจังอะไรกับเด็กแบบน้องสาวของเขา ถ้าคนเป็นพ่อตาคิดจะหาเศษหาเลยกับน้องสาวของเขา แน่นอนว่าเขาไม่ยอมให้พ่อตาทำแบบนั้นกับน้องสาวของเขาแน่

เดชามองตามรถคันหรูสีดำของลูกเขยที่ขับเคลื่อนออกไปจากคฤหาสน์จนพ้นสายตาของเขาไปแล้ว ในหัวกลับคิดถึงแต่ใบหน้าสวยหวานของสาวน้อยเมื่อครู่ เธอช่างถูกตาต้องใจเขาเหลือเกิน ปากหนาที่ห้อมล้อมไปด้วยหนวดเครายิ้มบางๆออกมาโดยที่เขาเองก็ไม่รู้ตัว ทำเอาลูกน้องสามสี่คนรวมถึงลูกน้องคนสนิทมือขวาที่มีนามว่าภาคมองคนเป็นเจ้านายเป็นตาเดียวกัน ด้วยความที่อยู่รับใช้คนเป็นเจ้านายมานาน ลูกน้องเหล่านี้จึงรู้ดีว่าเจ้านายของพวกเขากำลังคิดไม่ซื่อกับสาวน้อยคนสวยเมื่อครู่.....