ตอนที่ 11

1080 Words

“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ” “ถ้าไม่ใช่แบบนั้นก็ถอดกางเกงให้ฉันสิ เร็วเข้า” เขาสั่งเสียงอู้อี้แต่ดุดันน่ากลัว “คุณ...คุณไมค์นั่งอยู่ ลัลไม่ถนัด...” เขาลุกขึ้นจากเตียง มายืนอยู่บนพื้นทันที ลัลดาพยายามที่จะมองเลยเนื้อตัวของเขาไปด้านหลัง ขณะขยับเข้ามาใกล้ และจัดการปลดเข็มขัดออกจากตัวของเขา แต่มันทำได้ยากเหลือเกิน มือของหล่อนสั่นเทาจนพลาดไปถูกเป้ากางเกงของเขาหลายครั้ง และทุกครั้งหล่อนก็ได้ยินเสียงกัดฟันของเขาดังเล็ดลอดออกมาจากลำคอแกร่งเสมอ หล่อนจะขาดใจตายอยู่แล้ว เมสันเกลียดหล่อนมาก แล้วทำไม...ทำไมให้หล่อนมาทำแบบนี้ด้วย เขาควรจะเรียกคนใช้คนอื่น แต่คงเพราะมีหล่อนคนเดียวที่ตื่นขึ้นมาตอนนี้ หญิงสาวคิดอย่างอดสู และก็พยายามอีกครั้งจนสามารถปลดเข็มขัดได้สำเร็จ “เอ่อ...” “ตะขอกางเกงยังไม่ได้ปลดเลยนะ” ลัลดาผงกศีรษะน้อยๆ และรีบจัดการตามที่เขาบอก พยายามไม่สนใจอะไรบางอย่างที่ปูดเป่งเป็นร่องรอยดันเป้

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD