When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Kabanata 92 Lee’s POV Tahimik lang ako na kumakain sa hapag habang iniisip ang kaninang nagsambit ng pangalan ko sa labas ng bahay, parang kilala ko ang boses na iyon. Hindi ko lang sigurado, pero alam ko sa sarili kong boses niya iyon. “Anak, okay ka lang ba?” kitang-kita ko ang pag-aalala sa mukha ni mama. “Ahh, yes naman, ma. May iniisip lang,” “Kanina pa nga ‘yan ganyan, ma. Noong lumabas iyan ng kanyang silid.” Dagdag pa ni kuya na nasa pagkain lang naman ang kanyang atensiyon. “Ano ba kayong dalawa, baka tulala lang ‘yang anak natin dahil may ginagawa siyang ibang bagay sa kanyang silid.” “Tama ka po, pa.” Inayos ko naman ang upo ko at saka nagsubo na ng pagkain, “May marami kasi