Kabanata 105
Lee’s POV
Hindi pa rin mawala sa isip ko kung bakit ako na-lock sa loob ng cubicle kanina, e, sa pagkakaalala ko, wala namang nag-lock sa akin. Posible kayang totoo ang sinasabi ng mga kapwa ko estudyante kanina na nag-uusap patungkol kay Aling Belen. Pero hindi naman totoo ang mga multo---sigur---p*tang*na!
Napamura ako sa isip ko nang may biglang nanggulat sa akin sa likod.
“Hoy! Lee, tawag tayo sa office.” Napatalon naman ako sabay hawak sa may bandang puso ko, kung saan kinabahan ako sa pangugugulat niya.
“Na naman? At saka ‘wag ka namang manggulat.” Saway ko sa kanya at tuluyan ng tumayo.
“Ay, pasensya naman. Tulala ka kasi, kanina ko pa tinatawag pangalan mo, tapos hindi mo naman ako pinapansin
