เช้าวันต่อมา
“คุณพ่อไปไหน”
ฟรานซิสเดินเข้ามาถามคนรับใช้ เมื่อเขารู้สึกว่าบ้านดูเงียบผิดปกติหลังจากที่เดินลงมาชั้นล่างแล้ว
“ไม่ทราบค่ะ คุณท่านออกไปตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ”
“แล้ว...มัลลิกา เอ่อ พริ้มล่ะ”
“คุณพริ้มออกไปทำงานตั้งแต่เช้าเหมือนกันค่ะ”
“อืม ขอบใจมาก”
เมื่อได้คำตอบแล้ว ฟรานซิสก็เดินไปนั่งทานข้าว เพราะวันนี้เขาคิดว่าจะคุยเรื่องเมื่อคืนกับบิดา เลยไม่คิดที่จะออกไปทำงาน พอทานข้าวเสร็จชายหนุ่มไม่มีอะไรทำเลยเดินเข้าไปในห้องนอนของบิดา ที่นานเท่าไหร่แล้วเขาไม่เคยเข้ามาในนี้
ชายหนุ่มเดินดูรอบห้อง ที่ยังคงมีรูปมารดาของเขาอยู่เต็มไปหมดอย่างแสนคิดถึง ปากหยักเริ่มปรากฏรายยิ้มออกมาเมื่อเดินไปเจอรูปครอบครัว ที่มีเขาบิดามารดาและเดลโก้ มือใหญ่ค่อยๆเอื้อมไปหยิบมาดู
“สบายดีไหมครับคุณแม่ ผมคิดถึงคุณแม่นะครับ”
เขาคุยกับรูปถ่ายที่มารดากำลังยิ้มกว้างดูท่าทางมีความสุข ก่อนที่ชายหนุ่มจะหันไปเจอรูปถ่า
