I HATE YOU THE MOST

MY LIFE

Chapter One

-Marta-

Naglalakad ako ngayon sa isang malawak at maganda iasl. Nagyon kasi ang araw ng kasal namin ng lalaking ni minsan ay hindi ko pa nakikita.

Napabuntong hininga ako habang patuloy sa paglalakad papalapit sa altar. Nakatalikod ang lalaki naka suot lang ito ng puting long sleeve at naka slacks lang ito na black. Alam mo yun kasal nyo pero parang magaaply lang ito sa isang company dahil sa uri ng damit nito.

Dun pa lang alam ko na wala rin itong interes na pakasalan ako. Napapailing siya at tumingala para hindi matuloy ang pagtulo ng kanyang mga luha.

"Tandaan mo ang sinabi ko sayo, ayusin mo ang sarili mo sa pagharap sa kanila kung hindi tatamaan ka sakin." Sabi ni Daddy habang sinasabayan ako sa paglalakad, hindi ko na rin namalayang malapit na kami sa lalaki.

Kaya nagulat pa ako ng kunin nito ang kamay ko at ilagay sa braso niya.

Lihim akong tumingin sa likod ko at makikita na kahit isa ay wala man lang ako kilalang kaibigan. Kaya tahimik din akong napabuntong hiniga. Nguni't nagulat ako ng hawakan nito ang braso ko.

"Stop your shortness of breath, it's annoying to look at you." Bulong nito sakin na lalong nakapagpataas ng mga balahibo ko sa aking buong katawan.

Mabilis naman akong tumango dito at hindi ko magawang tumingin sa mukha nito. Dahil na rin sa kabang nararamdaman ko.

Ilang oras pa ay kasal na kami ng lalaking sa pangalan lang ang nalalaman ko. Nakaupo lang ako sa isang tabi at ni isa ay walang kumakausap, umalis kasi ang asawa ko at may kakausapin daw. Hindi na rin ako nagtanong pa dito, hanggang sa makaramdam ako ng kaylangan kong gumamit ng banyo.

Kaya naman nagtanong ako sa isang staff kung san naroong ang banyo, sinabi nito na bandang second floor kaya naman dun ako nagpunta. Pero papasok na sana ako ng banyo ng makarinig ako ng ungol na nagmumula sa isang silid.

Natakot pa ako dahil akala ko ay may multo, naisipan kong lapitan kasi nakabukas ng konti ang pinto nito.

"Ahh, ahh! Baby,,,, uhm!" Boses ng isang babaeng parang nahihirapan, ilang hakbang pa ang ginawa ko ng makita ng dalawang mata ako ang ginagawa ng dalawang taong nagtatalik sa ibabaw ng mesa.

Nakadapa ang babae habang ang lalaki naman nito ay nasa likod, hindi rin naman ako inosente sa ganitong tagpo alam ko ang mga bagay bagay na ginagawa nila kahit wala pa akong karanasan sa ganito.

Hahayaan ko na lang sana ang nakita ko ng muling magsalita ang babae. "Uhmm, ahh ,ahh! more deeper Jacinto, oh my gosh ang sarap mo bumayo babe." Boses nito na maririnig sa buong kuwarto.

Doon ko lang din napagtanto kung sino ang lalaking katalik nito, walang iba kung di ang aking asawa at sa mismong araw pa talaga ng aming kasal. Luhaan akong lumabas ng kuwarto hindi ko na rin alam kung narinig nito ang pagtawag ko sa kanya ng kanyang pangalan basta ang gusto ko na lang ay makaalis ako sa lugar na yon.

Nakabalik ako sa venue at natanaw ko ang maraming taong nagkakasiyahan.

"Sana katulad n'yo masaya rin ako ngayon." Nasambit ko sa aking sarili at pinupunasan aking luha. Sabay talikod gusto ko talaga mu nang lumayo sa lahat kahit na sandali lang.

Nakalabas ako ng hotel na walang nakakapansin sakin, ngayon naglalakad ako sa isang malawak na bakuran ng hotel. Naupo ako sa isang duyan na naroroon at tumingin ka kalangitan.

"Mama, sana po sinama mo na lang ako tulad wala rin naman po halaga ang buhay ko dito kasi wala naman po nagmamahal." Umiiyak kong sambit.

Kahit papaano ay napanatag ang loob ng may maramdaman akong taong papalapit sakin hindi ko na lang ito pinansin pa dahil napapagod akong isipin ang maraming bagay.

"Kasal mo ngayon pero parang hindi ka naman masaya Mrs. De Lana.?'' Tanong ng isang lalaki sakin, wala kong gana ito tinignan at para akong natulos ng makita sa guwapo at tikas nitong lumindig na animoy isang modelo ng ibat-ibang klase ng damit.

Hindi na lang ako nagpahalata na humahanga ako dito kasi wala rin namang saysay pa at hindi ko ito kilala.

"By the way, I'm Raymond, I'm your husband's best friend." Salita nito at inabot ang kamay ko kahit na wala naman ko pahintulot. Nagsorry din naman ito agad at natawa sa nakitang expresion ng aking mukha.

"Don't worry, I'm not as bad as your husband. Also, I just came here to meet you." Paliwanag nito sakin.

"Nakita at nakilala mo na ako baka pwde ka ng umalis gusto ko ng katahimikan." Malamig kong sagot at unti-unti ako ng duyan.

Napapangisi naman itong humawak sa tali ng duyan at ito na mismo ang nagduyan sakin nguni't mahina lamang.

"Mali pala siya ang sabi kasi mabait ka raw hindi rin pala." Anito na nagpalito sakin.

"Bakit, sino ba ang nagsabi sayo.?" Kunot-noo kong tanong dito.

"Your husband." Mabilis nitong sagot. Napabuntong hininga muna ako bago nagsalita dito

"Masama na ba ang tawag sa katulad ko, yung sumusunod lang sa lahat ng gusto nila. Walang kalayaan, walang kakampi kung di ang sarili. Sarili kong pamilya ayaw sakin ngayon naman ang asawa ko ayaw din akong makasama. Siguro nga tama ka masama akong tao" Sagot ko na nakapagpatahimik naman dito.

"Sorry" Anito at tumingin sakin na malungkot ang mukha.

"Ayos lang sanay na rin naman akong sabihan ng masama, at walang silbi. Kaya ayos lang manhid na ako kasi wala na akong maramamang sakit dito sa dib-dib ko." Dag-dag ko pa dito.

Hindi ko maintindihan ang sarili ko ang dali ko lang sabihin dito ang totoong nararamdaman ko. Parang pwde ko itong pagkatiwalaan pero naisip kong kaibigan pala ito ng lalaking yun. At napapailing na lang ako sa aking naiisip.

Dumaan naman ang katahimikan sa aming dalawa at kahit ito ay hindi rin siguro alam ang sasabihin sakin. Hinayaan ko na lang ito ay naupo sa isang duyan na naroroon.

Nakaramdam na ako ng antok kaya naisipan ko na sanang pumunta sa room ko ng magsalita ito.

"I know he has a reason why he is doing this to you, just wait and you will see what kind of love he can give you." Makahulugan nitong sabi at nauna na ito naglakad papalabas ng hotel.

Hindi ko na lang ito pinansin pa, sanay na rin naman ako kung walang nagmamahal sakin. At isa pa alam ko rin na maghihiwalay rin kami pagdating ng araw, dahil lang naman sa negosyo kaya ako nito pinakasalan.

Nag-ayos na ako ng sarili para matulog at napagod din ako sa maghapong kalokohan ng buhay ko. Alam kong malayo pa ang lalakbayin ko bago maging malaya. Sa sobrang bigay na nararamdaman ko ay hindi ko mapigilang mapaluha na lamang.