“ผัวน่ะ...พี่แค่ให้ยืมนะจ้ะ ไม่นานเดี๋ยวจะขอคืน”
“...บ้าหนักแล้วนะคะพี่เดียร์ เช็กบ้างนะเดี๋ยวจะบ้าลามไปถึงเด็กในท้อง บอกตามตรงแค่คนเป็นแม่ช้องก็เหนื่อยจะเวทนาแล้ว เช็กหน่อยอย่าให้เด็กที่เกิดมาสมองด้อยคุณภาพเหมือนคนเป็นแม่เลยค่ะ”
“ช้องนาง! มันจะมากเกินไปแล้วนะ!”
“คำนี้เก็บไว้บอกตัวเองดีกว่าไหม พี่เดียร์น่ะเกินเบอร์ไปไกลแล้วนะคะ เชิญค่ะ ออกไป”
“ไม่! นี่มันบ้านพี่ขุน ถ้าเธออยู่ได้ฉันก็อยู่ได้!”
“เข้าใจผิดแล้วค่ะที่นี่บ้านช้องครึ่งหนึ่งค่ะ พี่เดียร์มา ขออาศัย อยู่บ้านอาณีก็ต้องอยู่บ้านอาณีนะคะ ถนนส่วนกลางเดินได้ค่ะแต่คงต้องรบกวนให้พี่เดียร์มีมารยาทของผู้ขออาศัยสักนิด ขนาดคนในตระกูลยังไม่เดินเข้านอกออกในบ้านคนอื่นไปทั่วเลย”
“ช้องนาง! หึ! ดูเอาค่ะพี่ขุน ผู้หญิงที่พี่เลือกนี่เลือกมาจากไหนคะ ดูคำพูดคำจาไร้กาลเทศะ”
“แล้วเมียฉันพูดผิดอะไรวะ? ใครกันแน่ที่พูดจาไร้กาลเทศะ” จะฟ้องพี่ขุนแต่โดนเขา
