“พี่ขุนคะ”
“ครับผม”
“...” เขากำลังนอนเช็คอีเมล์เลยไม่เห็นว่าฉันยิ้ม จะไม่ให้ยิ้มได้ยังไงในเมื่อเขาพูดจาเพราะแล้วโคตรมีเสน่ห์
“ว่าไงครับ” อีกแล้ว พี่ขุนของช้องน่ารักอีกแล้ว
“...ทุกคนน่าจะหลับหมดแล้วค่ะ”
“แล้ว?” เขาหันมาพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นเป็นเครื่องหมายคำถาม
“กลับไงคะ”
“กี่ทุ่มแล้ว”
“ห้าทุ่มครึ่งค่ะ”
“มานี่มา”
“คะ?”
“มานี่ไง” เขาตบที่นอนข้างตัวแล้วก็หันไปวางโทรศัพท์ที่โต๊ะข้างเตียงก่อนจะหันกลับมาหาฉันที่ยืนอยู่ข้างเตียงอีกรอบ
“ไม่ทำอะไรแล้วนะคะพี่ขุน”
“รู้แล้ว ไม่ทำแล้วครับ มานี่ก่อน” เสียงอบอุ่นแบบนี้ไม่หื่นหรอกมั้งช้องนาง อีกอย่างวันนี้ก็สามรอบแล้วด้วย ถ้าทำอีกได้ตายพอดี
น่าจะเรียกไปกอดลามากกว่าฉันก็เลยขยับขึ้นมานั่งบนเตียงแล้วมองเขาที่มองฉันตลอดเวลาเหมือนกัน
“ว่าไงคะ”
“มานี่” เขาเรียกอีกครั้งพร้อมพยักพเยิดหน้าให้ฉันลงไปนอนหนุนแขนเขา
“...คิดอะไรไม่ดีอยู่รึเปล่าคะพี่ขุน”
