ใครเล่าที่มันจะไปคิดว่าผู้หญิงที่หน้าตาพอไปวัดไปวาได้คนหนึ่งนั้นมันจะต้องมานั่งเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์มือถือหาคู่เดทในแอปพลิเคชั่นหาคู่อย่างที่เธอกำลังกระทำอยู่ในขณะนี้
"หืม" สาวใหญ่หน้าตาสะสวยขยับกรอบแว่นหนาเตอะเข้าชิดขอบตา ในที่สุด...เจนซี่ก็ได้เจอหนุ่มวัยทำงานโปรไฟล์ดีคนหนึ่งดีดขึ้นมาโชว์เต็มหน้าจอโทรศัพท์ของเธอ หลังจากที่เธอสไลด์หน้าจอจนนิ้วแทบหงิกมาทั้งวัน...
"หล่อจัง" เจนซี่หลุดปากออกมาด้วยความรู้สึกเลื่อนลอย ผู้ชายคนนี้ช่างตรงกับสเปคในใจของเธอทุกสิ่งอย่าง และเป็นแน่นอนว่าถ้าหากเขามีอายุที่ไม่ต่ำกว่าสี่สิบปีและยังครองสถานะโสด ผู้ชายคนนี้นี่แหละที่เธอจะเลือกเขามาเป็นเจ้าบ่าวของเธอ
Anantiya2561 : ชื่อไรคะ
เพราะมือมันมักเร็วกว่าความคิดเสมอจึงทำให้เธอเผลอส่งความทักทายนั้นไปอย่างที่ไม่ได้ตั้งใจ
"กรี๊ด! แกทำอะไรลงไปเจนซี่!" เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองกำลังทำเรื่องหน้าอายสองมือก็ยกขึ้นมาหยุมหัวตัวเองอย่างคนเสียสติในทันที
"ลบๆ ต้องลบ"
ติ๊ง
จุน'หมอก : หมอกครับ คุณละ
หากแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายก็เหมือนจะมีอาการมือไวกว่าความคิดไม่ต่างไปจากเธอ...
"อ่า..." เธอยกมือถือขึ้นแนบอกก่อนจะเดินไปมาอย่างตนที่กำลังคิดหนัก แค่การจะหาผู้ชายสักคนมาเป็นแฟนมันจะยากเย็นขนาดนั้นเชียวหรือนี่
"เอาไงดีวะเนี่ย"
Anantiya2561 : จำปาค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
"จำปาไปอีก! โอ๊ยอีเจนจะเครซี่! คิดได้ยังไงก่อนจำปา!" เมื่อได้ออ่านข้อความที่ตัวเองพึ่งจะกดส่งไปอีกครั้ง ก็พาลทำให้เจนซี่อยากที่จะจิ้มลูกกะตาสองข้างให้มันบอดๆ ไปที่ดันไปเห็นร้านขายจำปาทอดที่อยู่ตรงข้ามกับร้านของเธอพอดิบพอดี
จุน'หมอก : ชื่อน่ารักจัง สะดวกคุยไหมครับคนสวย
Anantiya2561: สะดวกค่ะ เอ่อ...ต้องขออภัยที่ต้องถาม ไม่ทราบว่าคุณหมอก...อายุเท่าไหร่แล้วหรือคะ
จุน'หมอก : สติกเกอร์ร้องไห้
จุน'หมอก : ถ้าบอกว่า45แล้วจะยังอยากคุยต่อไหมครับ
"กรี๊ด! คนนี้แหละผัวฉัน ฉันจองคนนี้!" เมื่อเห็นว่าอายุอานามของเขานั้นเข้าสู่เลขสี่สิบห้าแล้ว คนที่หวังจะคว้าเขามาวิวาห์หลอกๆ ก็เกิดอาการดีใจเสียจนเนื้อตัวสั่นเทาในทันที
"แต่ฉันต้องปกปิดเรื่องนี้ให้เงียบที่สุด" เธอรู้ดีว่าถ้าหากเปิดตัวให้คนรอบข้างได้รับรู้ มันก็จะมีอยู่คนหนึ่งที่คอยแทรกเข้ามาขัดขวางโดยการทำร้ายแฟนหนุ่มของเธอมาเสมอ
แต่...ครั้งนี้เธอจะไม่ยอมให้ใครคนนั้นได้ทำตามอำเภอใจได้อีกอย่างแน่นอน
จุน'หมอก : สติ๊กเกอร์แมวน้อยร้องไห้
Anantiya2561: เจนซี่เองก็...อายุ38ปีแล้วค่ะ ไม่เคยมีครอบครัว ไม่เคยมีลูกมาก่อน...
Anantita2561 : เราสองคน...พอที่จะคุยกันได้ไหมคะ
จุน'หมอก ยินดีเป็นที่สุดครับ
เจนซี่...กอบกุมทีนูเซอร์เครื่องหรูเอาไว้แนบอกพร้อมด้วยใบหน้านองไปด้วยน้ำตาเมื่อคิดขึ้นได้ว่ามันคงจะถึงเวลาที่เธอต้องตัดใจจากชายรุ่นน้องคนนั้นเสียที
"สักวันนายจะเจอคนนั้น คนที่เข้ากันได้ดีกับนาย คนที่ไม่ใช่ผู้หญิงแก่ๆ แบบฉัน" หลายครั้งเธอโกรธตัวเองที่มาเกิดก่อนเขาถึงสิบปีด้วยกัน เพราะถ้าหากไม่เป็นเพราะช่องว่างระหว่างอายุถึงสิบปีเต็มแล้วนั้น ป่านนี้เธอกับเขาก็คงจะมีความสุขตามประสาคู่รักไปเสียตั้งนานแล้ว...
"ฉันควรซื่อสัตย์กับคนที่กำลังจะมายืนข้างฉันในฐานะสามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย ฉันจะไม่ร้องไห้ ฉันจะไม่คิดถึงนานอีกแล้ว...ฮาย"
หญิงสาวยกหลังมือขึ้นปาดน้ำตา ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อรวบรวมความกล้าในการขอนัดเดทกับผู้ชายที่เคยสนทนาด้วยเพียงแค่ครั้งเดียว
Anantita2561 : เจนซี่รู้จักร้านอาหารอยู่ร้านหนึ่ง รสชาติจัดจ้านอร่อยใช้ได้เลยทีเดียวค่ะ ถ้าคุณหมอกไม่รังเกียจ...
Anantita2561 : มาทานข้าวด้วยกัน...สักมือไหมคะ
จุน'หมอก : ยินดีครับ ยินดีมากๆ ว่าแต่...ร้านที่ว่านั้นอยู่ตรงไหนครับเจนซี่
Anantita2561 : ตามโลเคชั่นที่เจนซี่ส่งไปเลยค่ะพี่หมอก
จุน'หมอก : ไว้เจอกันนะครับ❤️
เมื่อนัดแนะเวลากันจนเข้าใจ เจนซี่จึบผุดลุกขึ้นเผื่อเตรียมตัวเองเอาไว้เสียตั้งแต่เนิ่นๆ ครั้งนี้นับได้ว่าเป็นเดทครั้งแรกในชีวิตของเธอก็ว่าได้ เธอเลยอยากที่จะให้ทุกสิ่งอย่างออกมาสมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้...
"คนที่เขาเดทเขาใส่ชุดอะไรกันนะ" เจนซี่หยิบเสื้อผ้าชิ้นน้อยของตัวเองขึ้นมาทาบทับลำตัวครั้งแล้วครั้งเล่าจนรู้สึกเหนื่อย
"ถ้าใส่เดรสสายเดี่ยวแบบนี้ไป เขาจะมองว่าฉันเป็นผู้หญิงแรงๆ รึเปล่านะ คงไม่หรอกมั้ง..." เมื่อแน่ใจแล้วว่าจะสวมใส่ชุดไหนหญิงสาวจึงหลุดยิ้มออกมาอย่างรู้สึกดีใจ ก่อนจะต่อสายหาร้านซักเสื้อผ้าที่เธอใช้บริการเป็นประจำให้มารับชุดนี้ของเธอไปซักทำความสะอาดให้กับเธอ
"ไว้เจอกันนะคะคุณหมอกของเจนซี่" มือสวยประสานเข้าหากันอยู่ระหว่างอก เธอรู้สึกชื่นชมตัวเองเหลือเกินที่ในที่สุดก็มีความกล้ามากพอที่จะเริ่มต้นใหม่กับใครสักคนเสียที
"ฉันจะลืมนายให้ได้ฮาย ฉันจะลืมนายจริงๆ แล้วนะ..."
ดูเหมือนเจนซี่จะยังไม่รู้ตัวสินะว่าไอ้พี่ฮายของเรานั้นโหดและเลี้ยมากแค่ไหน 🤣😁