“คุณจะไปจะไปเจอยัยแมลงวันนั่นจริงๆ หรือคะ?”
ศศิดานั่งอยู่กับพื้น พลางแกะเมล็ดฟักทองวางใส่จานไว้ให้เขาสำหรับแกล้มวิสกี้ ขณะที่เขาก็ทำงานไปด้วย นั่งอยู่บนโซฟาใกล้ๆ กัน
“ให้มันจบๆ ไป ทางนั้นจะได้ไม่ต้องไปรบกวนแม่อีก”
“เฮ่อ! ลูกสาวทำตัวเหมือนแมลงวัน ส่วนแม่ก็เป็นแมลงหวี่ น่ารำคาญทั้งคู่!!”
“กังวลไหม?”
“ไม่นะคะ จะเจอหรือไม่เจอก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ยังไงเราก็จดทะเบียนกันแล้ว รอแค่พ่อแม่ของคุณยอมรับ อีกอย่าง..คุณก็รู้ทันเล่ห์เหลี่ยมสองแม่ลูกนั่น เพียงแต่รู้แล้ว จะป้องกันได้หรือเปล่าเท่านั้น!”
“หน้าตาผมดูไม่ฉลาด?”
“ไม่ใช่ๆ ผู้หญิงเวลาที่จะเอาอะไรให้ได้ดังใจน่ะ สามารถพลิกแพลงได้หลายร้อยวิธี ผู้ชายไม่ได้โง่ เพียงแต่รู้ไม่เท่าทันพรสวรรค์ที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดของผู้หญิง แต่เอ..เหมือนมีอะไรไม่ถูกต้องนะ?” ศศิดาทำท่าคิด “รู้สึกว่าคุณจะแตกต่างออกไป กลเม็ดพิชิตใจที่คุณใช้กับศิดา ทำไมรู้สึกว่าไม่แตก
