“พราวๆ อย่าขัดใจนายสิงห์ล่ะ เลือดจะไปลมจะมา วัยทองก็เงี้ยะ”
เสียงแม่ครัวตัวเอ้...ไม่ได้เบาเลย
แต่ล่ะคนที่ได้ยินต้องเสก้มหน้าลง เพราะหากรอยยิ้มของตนทำให้นายเหมืองรู้สึกไม่พอใจ เขาเหล่านั้นอาจจะเจ็บตัวฟรี!!
หญิงสาวกรอกตา เธอเช็ดมือเปียกๆ กับชายเสื้อ พร้อมกับหมุนตัวมามองชายหนุ่ม รีบเสหลบสายตาคมกล้านั่น เธอไม่ได้กลัว...แค่เธอไม่อยากอารมณ์ขึ้น เขาดูจงชังเธอมากกว่าทุกวัน ไม่รู้ว่าเธอไปเผลอเหยียบตาปลาเขาตั้งแต่ตอนไหน?
สิงหราชสูดลมหายใจลึกๆ เขามองมือเรียวบาง ที่แช่อยู่ในน้ำทั้งวัน ด้วยแววตาอ่อนลง แม้จะเจ็บปวด แต่ผู้หญิงแกร่งคนนี้ก็ไม่เคยปริปากบ่น หล่อนก้มหน้าทำงาน ทั้งๆ ที่ไม่มีความผิด เพียงเพราะหาทางออกจากเหมืองไม่ได้ หากหล่อนมีโอกาส มีหรือจะทนดักดานอยู่...
“ตามมา ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”
มีหลายคนมองตาม ทั้งแอบอิจฉาที่พราวฟ้าได้ใกล้ชิดกับนายเหมืองสุดหล่อ และก็มีหลายอดคนสงสารพราวฟ้าไม่ได้ เพราะ
