ใต้ปีกเจ้าพ่อ

ตอนที่ 3 เกือบได้พบกัน (แค่เสี้ยว..)

สตาร์เวิร์ดคลับ เวลา 18.00 น.

กันติมา เดินทางมาถึงสตาร์เวิร์ดคลับ ด้วยการแต่งกาย เสื้อเชิดสีฟ้าเข้ารูป กระโปรงสั้นแค่เข่าสีดำ ซึ่งมองเผินๆ เป็นชุดที่ ดูเป็นทางการมาก ๆ ทำให้คนที่อยู่ด้านหน้าคลับอดที่จะมองมาที่เธอไม่ได้ซึ่งส่วนมากก็คงจะเป็นพนักงานของที่นี่เพราะตอนนี้คลับยังไม่ถึงเวลาเปิด จึงมีแต่พนักงานที่มาเตรียมเปิดร้าน เธอเดินเข้าไปที่หน้าประตูคลับ แจ้งความจำนงต่อพนักงานด้านหน้าทันที พนักงานชายคนที่เฝ้าอยู่ด้านหน้า จึงพยักหน้าให้เธอเดินตามเข้าไปข้างใน และพาเดินขึ้นไปชั้นสอง แต่โดยปกติแล้วบริเวณชั้นนี้จะห้ามพนักงานขึ้นมาโดยไม่ได้รับอนุญาติ แต่สำหรับวันนี้เพราะเอกราชต้องการสัมภาษณ์งานเอง นาวินจึงสั่งพนักงานไว้แล้วว่าถ้าเธอมาถึงให้พาขึ้นมาชั้นบน พอไปถึงชั้นบน พนักงานคนเดิมบอกให้เธอนั่งรอที่โซฟาก่อนแล้วเขาก็เดินออกไปด้านนอก

กันติมา มองไปรอบ ๆ ห้อง ซึ่งเธอมองอย่างสนใจและนึกชื่นชมคนออกแบบตกแต่ง เพราะห้องนี้ตกแต่งแบบเรียบหรู เฟอนิเจอร์ ล้วนดูดีมีราคา แค่คิดเล่นๆ อย่างโซฟาที่เธอนั่งอยู่นี้ก็น่าจะแพงลิบลิ่ว ในห้องมีโต๊ะทำงานที่ตั้งตรงกลาง และบนโต๊ะมีรูปปั้นเหยี่ยวกางปีกสีดำมันวาววางอยู่ และโทนสีเป็นสีน้ำตาล และดำทำให้ดูลึกลับ ถัดไปเป็นประตูสองบานคู่ น่าจะเป็นห้องน้ำแต่ทำไมมีถึงสองห้อง กันติมาก็ได้สงสัย แต่ก็คิดว่าคงเอาไว้เผื่อมีแขกหลายคนมั้ง ในขณะที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ นั้น เสียงเปิดประตูก็ดังมาจากทางด้านหลัง เธอหันกลับไปก็ พบกับผู้ชายผิวขาวแต่งตัวดูดี เดินเข้ามา พร้อมกับส่งยิ้มมาให้ และด้านหลังก็มีผู้ชายคนที่พาเธอขึ้นมาตอนแรก เดินตามมา

“คุณกันติมา ใช่ไหม ผมนาวินเป็นผู้จัดการสตาร์เวิร์ดคลับ แห่งนี้ครับ”นาวินเอ่ยทักทายและแนะนำตัวเอง กับกันติมาอย่างเป็นกันเอง

“คะสวัสดีคะผู้จัดการ ดิฉันกันติมาคะ”กันติมาเอ่ยพร้อมกับยกมือไหว้และส่งยิ้มให้กับนาวิน ทำให้นาวินรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ดูน่าสนใจ สิ่งแรกก็คงเป็นดวงตากลมโต ดุจตากวางนั้น ถ้าเผลอมองละก็ยากที่จะละสายตาได้ ไหนจะรูปร่างที่หลายๆ คนคงปฏิเสธไม่ได้ว่า เพอเฟค และเชื่อได้เลยแม้แต่ผู้หญิงหลายๆคนก็ต้องอิจฉา กับรูปร่างสวยงามของเธอ

“ผู้จัดการคะ... ผู้จัดการ”กันติมาส่งเสียงเรียกผู้จัดการหนุ่มเมื่อเห็นว่า เขาไม่ตอบกลับเธอ ได้แต่ยืนมองเธอนิ่งตาไม่กระพริบ กันติมาเรียกและโบกมือไปมา เพื่อเรียกสติของผู้จัดการหนุ่ม

“เอ่อครับ ขอโทษที ผมกำลังคิดเรื่องงานเพลินๆนะ คุณเรียกผมว่า นาวิน ก็ได้นะ””นาวินบอกเธอพร้อมกับส่งยิ้มเขินจะให้บอกได้อย่างไรว่าเขาเผลอคิดเรื่องของเธอ

“คะ คุณนาวิน” หญิงสาวตอบรับพร้อมกับรอยยิ้ม น่ารัก ทำให้ นาวินเผลอมองเพลินอีกแล้ว กับร้อยยิ้ม และดวงตากลมโตนั้น มันช่างสดใสเหลือเกินเมื่อเห็นร้อยยิ้มที่ส่งมาให้ จนทำให้เขาต้องเผลอยิ้มตาม อย่างไม่รู้ตัว

“เอ่อ คุณกันติมา นั่งรอสักครู่นะ เดี๋ยวเจ้านายจะมาสัมภาษณ์คุณด้วยตัวเอง เอ่อผมหมายถึง คุณเอกราช เจ้าของคลับนี้นะครับ เดี๋ยวผมออกไปสั่งงานข้างนอกสักครู่”นาวินพูดกับกันติมาเสร็จก็เดิน ออกไป

“คะ”ตอบรับพร้อมกับนั่งรออยู่ที่เดิม และก็พอดีกับที่ เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น เธอก้มมองดูเบอร์ที่โทรเข้ามาไม่ใช่ใครที่ไหน สายรุ้ง นั่นเอง เธอจึงกดรับสายของเพื่อนรักทันที

“ฮัลโหล” กันติมารับสายเพื่อนรัก

“กะทิ แกเป็นไงบ้าง ทุกอย่างราบรื่นดีมั้ยแก แล้วมีใครมาวอแวกับแกบ้างหรือเปล่า”สายรุ้งถามออกมาเป็นชุดแทบหายใจหายคอไม่ทัน

“รุ้ง ใจเย็น ฉันโอเค รอสัมภาษณ์อยู่ และก็ไม่มีใครมาวอแวกับฉันอย่างที่แกกลัว”กันติมาบอกสายรุ้ง พร้อมกับน้ำเสียงขำๆ ของในความตื่นเต้นตกใจเกินเหตุของเพื่อนรัก

“ก็ฉันเป็นห่วงแกนี้ ฉันบอกแล้วให้ฉันไปเป็นเพื่อนก็ไม่เอา” สายรุ้งบอกกับเพื่อนมาตามสาย

“ฉันรู้ ขอบใจนะ ฉันรอเจ้าของคลับเขาจะมาสัมภาษณ์ฉันอีกที แต่นี่ฉันก็รอมา จะสามสิบนาทีแล้วยังไม่เห็นมาเลย ถ้าสัมภาษณ์เสร็จฉันจะโทรบอกนะ แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวฉันแจ้งข่าวไป”กันติมาบอกสายรุ้งก่อนที่จะวางสายไปพร้อมกับนั่งรอต่อไป แต่ก็แอบบ่นในใจว่า นานแล้วนะ ฉันรอนานแล้วนะ

“เจ้านายครับพนักงานใหม่ มาแล้วครับตอนนี้นั่งรอที่ห้องทำงานของเจ้านายครับ”นาวินรีบโทรแจ้งเอกราชทันที เพราะในตอนนี้เอกราชยังไม่ได้มาที่คลับเพราะเขาติดประชุมสำคัญกับลูกค้าจากญี่ปุ่น ที่มาดูโรงงานผลิตจิเวอรี่ ซึ่งเป็นอีกหนึ่งธุรกิจของเขา

“นาวินนาย สัมภาษณ์แล้วเป็นยังไงบ้าง นายว่าเป็นไง” เอกราชเอ่ยถามลูกน้องคนสนิททันที เพราะเขาคิดว่าคงจะกลับไปสัมภาษณ์ไม่ทัน เพราะถ้าจะให้เธอนั่งรอคงจะนานเกินไป

“เอ่อ... ดีครับเจ้านาย สวย น่ารัก ตากลม โต ดุจตากวาง ยิ้มน่ารักมากครับ”นาวินบอกเจ้านายพร้อมกับหลับตานึกภาพตาม โดยไม่ได้รู้เลยว่าตอนนี้ หน้าตาของเอกราชที่ฟังปลายสายนั้น คิ้วนี้แทบจะชนกัน กับคำบรรยายของลูกน้องคนสนิท เพราะไม่เคยเลยสักครั้งที่นาวิน จะเอ่ยถึงผู้หญิงคนไหนแบบนี้ ผู้หญิงเหรอ แสดงว่าพนักงานคนใหม่เป็นผู้หญิงเหรอ เอกราชได้แต่ตั้งคำถามในใจ

“ไอ้วิน ฉันถามว่า พนักงานคนใหม่ โอเค ไหม แล้วแกตอบอะไรของแก จะให้ฉันคิดยังไง “เอกราชถามกลับเสียงห้วนทันที ทำให้นาวินได้สติรีบตอบเจ้านายหนุ่มทันที

“ครับ ครับ เจ้านาย ก็โอเคครับ ดีครับ”นายวินตอบผู้เป็นนายตะกุกตะกักพร้อมกับเกาหัว

“ถ้าแกว่าโอเค แกก็ตัดสินใจเลย เพราะฉันคิดว่าคงจะไม่ได้เข้าไปตอนนี้ หรือเข้าไปก็คงจะดึกๆ แกตกลงให้เริ่มงานวันพรุ่งนี้เลยก็แล้วกัน”เอกราชสั่งลูกน้องคนสนิทเสร็จแล้วก็กดวางสายไป และคิดถึงคำพูดของนาวิน ที่เอ่ยถึงพนักงานคนใหม่ ว่าจะน่าตาเป็นอย่างที่นาวินพูดหรือเปล่า คิดๆแล้วก็น่าสนใจ

หลังจากคุยกับเจ้านายหนุ่ม นาวินก็เดินเข้ามาในห้องอีกครั้ง พร้อมกับบอกรายละเอียด ของงานที่กันติมาจะต้องทำ รวมถึงกฎระเบียบต่าง ๆ ของที่นี่ พร้อมกับวันเริ่มงาน

“รายละเอียดทุกอย่างก็เป็นอย่างที่ผมบอก ถ้าคุณกันติมาไม่เข้าใจยังไงเดี่ยวพรุ่งนี้เริ่มงาน ก็ถามกับพนักงานรุ่นพี่ ได้นะ”นาวินบอกหญิงสาวเสียงนุ่ม

“คุณนาวินเรียก ดิฉัน ว่า กะทิ ก็ได้คะ แล้วพรุ่งนี้ ดิฉันจะมาเริ่มงาน คะ ขอบคุณนะคะ งั้นวันนี้ดิฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ สวัสดีคะ”กันติมาเอ่ยลาพร้อมกับส่งยิ้มให้กับผู้จัดการหนุ่มอีกแล้ว

“ครับ พรุ่งนี้พบกันครับ”นาวินบอกหญิงสาว

เมื่อคล้อยหลัง กันติมาไปแล้ว เอกราชก็เดินเข้ามา พร้อมกับอาทิตย์ บอดี้การ์ดคนสนิทอีกคน ทำให้นาวินมองอย่างแปลกใจที่เห็นเจ้านายหนุ่ม เดินเข้ามา

“เจ้านายครับไหนเจ้านายว่าจะมาดึก ๆ ไงครับ “นาวินเอ่ยถามผู้เป็นเจ้านายด้วยความแปลกใจ

“ทำไม ฉันเปลี่ยนใจไม่ได้หรือไง”เอกราชตอบลูกน้องคนสนิทและถามกลับแบบกวนๆ

“เปล่าครับ”นาวินตอบพร้อมกับทำหน้าเหวอ

“แล้วพนักงานคนใหม่ของนายละ” เอกราชเอ่ยถามถึงพนักงานคนใหม่ และมองซ้าย มองขวา

“กลับไปแล้วครับ คลาดกับเจ้านายนิดเดียวเองครับ ไม่งั้นเจ้านายคงได้สัมภาษณ์เธอแล้ว”นาวินตอบเจ้านายหนุ่ม

“ทำไม พูดเหมือนนายอยากอวด.. นะ และดูนายจะปลื้มพนักงานใหม่คนนี้น่าดู”เอกราชเอ่ยแซวลูกน้องคนสนิททันทีและทำทีเป็นจ้องมองเหมือนจับผิด

“ไม่ใช่อย่างนั้นครับเจ้านาย”นาวินรีบระร่ำระลักตอบปฏิเสธทันที

“ช่างเถอะ พรุ่งนี้ก็เห็นเองแหละว่าจะสวยแค่ไหน จะสมกับที่นายเพ้อหรือเปล่า จริงไหม อาทิตย์”เอกราชหันไปถามลูกน้องคนสนิทอีกคน ซึ่งอาทิตย์ก็ได้แต่พยักหน้ายิ้มๆ พร้อมกับเดินไปนั่งทำงานที่โต๊ะของเขาทันที แต่ในใจก็คิดว่า พนักงานคนใหม่ที่ว่าจะสวยแค่ไหน แค่คิดแต่ทำไม ถึงทำให้เขา รู้สึกตื่นเต้นในใจแปลกๆและดูเหมือนมันเป็นความรู้สึกที่เขาไม่ได้สัมผัสมานานพอดู

หลังจากที่รายงานทุกอย่างให้เจ้านายหนุ่มทราบแล้ว นาวินก็เดินออกมาข้างนอกพร้อมกับอาทิตย์

“พนักงานคนใหม่สวยขนาดนั้นเลยเหรอวะ ถึงทำให้นาย หลุดได้ขนาดนั้น”อาทิตย์ เอ่ยถามนาวิน ในความสงสัยเพราะ เมื่อตอนที่นาวินตอบเจ้านายทางโทรศัพท์นั้น อาทิตย์ก็ได้ยิน จึงอดสงสัยไม่ได้

“อือ สวยน่ารักวะ ยิ้มที โลกสดใส ยิ่งในตา เหมือนกวางเลยวะ” นาวินพูดพร้อมยิ้มในหน้าไปด้วย

“ชักอยากเห็นแล้วสิ”อาทิตย์เอ่ยแซวเพื่อน แต่นาวินก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ก็เดินตามกันออกไปดูแล คลับ ในส่วนที่ตัวเองรับผิดชอบ

เมื่อกลับมาถึงบ้าน กันติมาก็โทรศัพท์เล่ารายละเอียดให้ สายรุ้งฟังทันที อย่างที่สัญญาไว้

“ฟังจากที่แกเล่ามา คุณผู้จัดการ ก็ดูจะโอเคนะ” สายรุ้งตั้งข้อสังเกตพร้อมกับปลายนิ้วเกาคางตัวเอง อย่างใช้ความคิด

“อือ ..คุณนาวินเขาก็ดูเป็น คนสุภาพนะ และก็ไม่ได้มีท่าทางชีกออย่างที่แกกลัว หรอก”กันติมาบอกผู้เป็นเพื่อน เพราะสายรุ้งชอบบอกให้เธอระวัง บรรดาผู้จัดการทั้งหลาย ชอบเป็นประเภทเจ้าชู้ และรูปร่างก็จะลงพุงหน่อย ๆ บางทีก็หัวล้าน ซึ่งแต่ละอย่างที่ สายรุ้ง พูดมา ตรงกันข้ามกับคุณนาวิน ผู้จัดการหนุ่ม อย่างสิ้นเชิง

“ถึงยังไงแกก็ต้องระวังตัว เพราะเขาอาจจะยังไม่เปิดเผยตัวตนก็ได้”สายรุ้งยังไม่ยอมแพ้ที่จะมโนให้ผู้จัดการในแง่ลบ

“จ้าฉันจะดูแลตัวเองดีๆจ้า คุณเพื่อน ไม่ต้องเป็นห่วง”กันติมาเอ่ยบอกเพื่อนรัก

“ดีมาก โอเค ฉันไม่กวนเวลาพักผ่อนของแกแล้ว มีอะไรก็โทรหาฉันตลอดนะ”สายรุ้งกำชับกันติมาก่อนที่จะวางสายไป

กันติมาได้แต่ยิ้มกับการเป็นห่วงเธอของเพื่อนสนิทอย่างสายรุ้ง ถ้าเป็นไปได้ คงจะอยากไปนั่งเป็นเพื่อนเวลาที่เธอไปทำงานนั่นแหละ

พอถึงเวลาต้องนอนผักผ่อนจริง ๆกันติมากลับนอนไม่หลับ จะบอกว่าเธอรู้สึกกังวลกับการทำงานในวันพรุ่งนี้ใช่ไหม ก็ต้องตอบว่าใช่ เพราะในสถานที่แบบนั้น เธอไม่เคยเข้าไปเสียด้วยซ้ำ เพราะเธอเคยคิดว่า มันเป็นแหล่งของคนที่ ไม่น่าไว้วางใจ ซะ ส่วนมาก แต่สุดท้ายเธอกลับต้องเข้าไปทำงานในสถานที่แบบนี้ ถ้าไม่เพราะเธอต้องการทำงาน และค่าตอบแทนที่สูงกว่างานทั่วไป มันทำให้เธอต้องทำ ถึงยังไงมันก็เป็นงานสุจริต ก็แค่ไปทำงาน คิดเงิน แล้วก็กลับบ้าน คิดแค่นั้น กันติมาปลอบใจตัวเอง แล้วก็ผล๊อยหลับไป

.................................................................................................