Luxy's Point Of View*
Flashback...
Nakapikit ako ngayon habang umiiyak nang may narealize ako. Di ko pa nabibigyan ng Anak si Simon. Kaya agad akong napamulat at tumingin sa paligid.
"Hindi pa ako pwede mamatay dito."
Napatingin ako sa paligid kung may magagawa pa ako nang makita ko ang isang malaking bintana at mukhang naka lock pa ito. Napatingin ako sa upuan na nasa gilid ko ngayon.
Malapit nang sasabog kahit nanghihina ako ay boung lakas kong tinapon ang upuan sa bintana na kinabasag nito at dahan dahang tumayo.
Importante ang bawat minuto ko ngayon. Wala na akong pake sa basag na salamin basta ang ngayon ay makatakas ako. Agad akong tumalon papunta sa baba na kinalakas naman sa pagsabog na naganap at di ko na alam kung saan ako bumagsak.
Pero mabuti naman sa damuhan ang bagsa
