"แตกแล้วก็ออกไป กูจะได้เอาต่อ"ทันทีที่จอมทัพสำเร็จความใคร่แล้วจอมพลก็รีบเคลื่อนร่างกำยำไปยังหว่างขาเรียวของข้าวหอมที่กำลังนอนหายใจหอบเหนื่อยคล้ายคนหมดแรงอยู่อย่างไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองทันที ว่าเกมนี้มันยังไม่จบแค่ครั้งเดียว
"เอ้า!!! ทำไมไม่ใช่กูวะ วันนี้วันเกิดกูนะโว้ย!!!"เมื่อโดนพี่ชายคนรองปาดหน้าเค้กจอมเดชก็โวยวายขึ้นมาทันที เพราะวันนี้เป็นวันเกิดเขาและเรื่องในวันนี้เขาก็เป็นคนต้นคิด
"มึงเป็นน้องต้องรอคิวดิวะ น้องก็ต้องเสียสละให้พี่ก่อน เหมือนที่กูให้ไอ้ทัพเอาก่อนไง"จอมพลเอ่ยบอกน้องชายคนสุดท้องที่นั่งเปลือยกายอยู่ใกล้ๆด้วยน้ำเสียงอ่อน
"มีที่ไหนวะ ที่น้องต้องเสียสละให้พี่ กูเห็นแต่พี่ต้องเสียสละให้น้อง"จอมเดชสวนกลับอย่างไม่ยินยอมเพราะเขาตั้งใจเอาไว้แล้วว่าเขาจะเป็นคิวที่สอง
"พวกมึงเถียงกันเป็นเด็กๆอยู่ได้ พวกมึงจะเอาไหม เดี๋ยวน้องข้าวหอมก็เปลี่ยนใจไม่ให้พวกมึงเอาหรอก"จอมทัพที่กำลังนอ
