“พี่ไล่มิลินออกแล้ว”
“เพื่อ? คุณจะบ้าเหรอคะ เอาเรื่องส่วนตัวมาไล่ผู้จัดการไร่ออกจากงานนี่นะ”
“เขาก็เอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงานจนทำให้ทำงานกันลำบากเหมือนกัน แต่มันไม่ใช่เหตุผลหลักหรอก เหตุผลหลัก ๆ มันเป็นเพราะพี่ไม่อยากให้มีผู้หญิงคนไหนที่พี่เคยมีความสัมพันธ์ด้วยมาตามรังแกเราหรือมาทำให้เราไม่สบายใจต่างหากล่ะ”
“...ไม่จริงค่ะ”
“จริงสิ มันจริงที่สุดพี่รู้ตัวเองดี พี่แคร์เรานะมิ้งค์ พี่ไม่เคยแคร์ใครเลยนอกจากเอยแต่มาวันนี้พี่แคร์เราจริง ๆ”
“...”
“พี่รู้ว่าเราไม่เชื่อ”
“ค่ะ ไม่เชื่อแล้วก็อยากถามมากว่าคุณจำคำพูดตัวเองไม่ได้เหรอคะ”
“พี่จำคำพูดของตัวเองได้เสมอ แต่คำพูดที่เราถามตอนนี้มันคือคำไหนล่ะ พี่พูดไปตั้งเยอะ”
“ใครจะชอบเธอก็ตามสบายแต่ฉันคนหนึ่งล่ะ...ที่ไม่”
“...” อ่าส์! คำพูดของผมในวันนั้นกำลังจะฆ่าผมเอง ไม่น่าปากดีใส่เด็กดื้อคนนี้เลยว่ะสุดท้ายแม่งกลือนน้ำลายตัวเองเฉยเลย
“คุ้น ๆ
