“มาแล้ว...เหรอคะ” เจ้มิลินน่าจะเดินกลับมาจากห้องน้ำทักทายคนในห้องแต่คำพูดเหมือนจะสะดุด บางทีอาจจะเป็นเพราะเห็นฉันนั่งอยู่ข้างผู้ชายของตัวเองก็ได้มั้งคะ เดานะคะเดาล้วน ๆ
“มาสิคุณมิลิน ทุกคนกำลังรอคุณอยู่”
“...ค่ะ” เจ้มิลินเดินไปนั่งข้างยัยพริ้งพลอยเพราะว่าเขานั่งหัวโต๊ะส่วนฉันก็นั่งด้านขวาของเขาถัดจากฉันก็คือยัยเอยส่วนอีกด้านคนที่นั่งติดกับเขาเลยก็คือยัยพริ้งพลอยนั่นล่ะค่ะ แอบเห็นใจเจ้แกเหมือนกันนะคะได้กินลับ ๆ แต่เปิดเผยไม่ได้
เฮ้อ! ดูซะมิ้งค์เอ๊ย ดูให้เต็มตาว่าจะเป็นยังไงถ้าไม่ระวังใจของตัวเอง ผู้หญิงสวยผู้ชายที่ไหนก็พร้อมกินหมดนั่นแหละแต่กินเสร็จจะเชิดชูไหมก็อีกเรื่อง ไม่ใช่คนสวยทุกคนหรอกนะที่จะสมหวังกับความรัก
พอยัยเจ้มิลินนั่งพี่ ๆ แม่บ้านก็เสิร์ฟอาหารต่อแล้วก็มีการพูดคุยทักทายกันนิดหน่อย
“มาฝึกงานวันแรกเป็นยังไงบ้างคะคุณพริ้งพลอย”
“ดีค่ะ” เหมือนพริ้งพลอยจะไม่ค่อยอยากคุยกับยัยเจ้
