Arabella Lacsamana. The Police Thunder (SPG)

PROLOGUE

COMPLETED;

EDITED, REVISED

Arabella Lacsamana, the second of three siblings, graduated with a Bachelor of Science in Criminology. It has not been easy for her since the tragic incident happened to their family.

Her father, a PNP Police Officer, worked in Manila. He was upright, honorable, principled, and above all, dedicated to his service in the police force. Arabella admired her father and her older brother because of their good reputation.

Her brother Elmer Lacsamana is a martial arts student. He is known for his achievements in martial arts. Whenever he competes in other countries, he always wins a medal.

One day, while they were walking in a mall in Manila, Arabella saw her father suddenly appear in front of them and quickly pulled them out of the mall.

Arabella was crying because she wanted to buy ice cream, but her brother immediately comforted her and promised to buy it for her.

Arabella is close to her brother and admires him greatly. While they were on their way home, someone suddenly shot at their car. She cried and was afraid of the events.

Their father pulled them out of the car on the side of the road. He witnessed the whole incident, how their car was shot by unknown individuals until it completely exploded.

After the incident, Arabella promised herself that she would find and make the person responsible for her family's ordeal pay. She decided to train in battle skills on her own. Arabella was hardworking and focused on what she was doing until she got stronger.

Now, I will tell you about myself. I am 5'5" tall, with long black straight hair that reaches my waist. I have beautiful hazel eyes to die for, a cute little button nose, a diamond-shaped face, and a charming, attractive figure.

I still remember when I was young. When my father and my older brother were alive, this house was full of happy memories and a complete family. Everywhere I look, I see them and hear their laughter. But now, this house is full of pain and mourning. I hardly see Mama anymore. It's been 15 years, but the wounds in my heart are still fresh.

Agad akong nabalik sa aking katinuan nang marinig ko ang ingay mula sa ikalawang palapag ng bahay. Dali-dali akong pumunta doon para tingnan si Mama.

Pagbukas ko ng pinto ng kwarto niya, nakita ko si Ana na umiiyak sa gilid ng kama.

"Anong nangyari dito, Ana?" tanong ko agad sa kapatid kong bunso.

"Ate," agad niyang sabi habang niyuyugyog ang katawan ni Mama na nakahandusay sa sahig at walang malay.

Agad akong lumapit at mabilis na binuhat si Mama at inihiga sa kanyang kama. Marahan kong pinunasan ang luha niya sa gilid ng mata niya gamit ang daliri ko.

Umiiyak na naman siya. Hanggang ngayon, hindi pa rin matanggap ni Mama na wala na sina Papa at kuya Elmer.

Pagkatapos ng insidente, pumunta agad ako sa secret room kung saan nagpractice si Papa at kuya Elmer ng shooting noong nabubuhay pa sila.

Naalala ko na naman sila dito sa loob ng silid na ito. Mabilis kong kinuha ang baril sa mesa at itinutok sa target ang baril at nagpraktis.

Dito ko rin pinapalakas ang sarili ko. Ayaw ni Papa na humawak ako ng baril noong nabubuhay pa siya. Sabi niya, hindi bagay sa akin ang paghawak ng baril. Pero ngayon, sinasanay ko ang sarili ko.

Pagkatapos ng rehearsal ko sa secret room, agad akong lumabas at inayos ang mga gamit ko.

Bukas, aalis ako para sumali sa malaking pagsasanay.

Kinabukasan, maaga akong nagising at agad naghanda ng aking mga gamit.

Habang pababa ako mula sa ikalawang palapag ng bahay, nakita ko kaagad si Mama na nakatayo sa may hangganan.

"Good morning, Ma," una kong bati sa kanya. "Anak, diba sabi ko wag kang aalis? Bakit ba ang tigas ng ulo mo, Ara? Hindi ka dapat sumasali sa training na yan."

"Pero Ma, bakit?" tanong ko. "Anak, makinig ka sa akin. Wala na si Papa at ang kapatid mo. Ayokong pati ikaw ay mawala na rin." Bumuntong hininga ako at saka ko siya sinagot.

“Ma, hindi ako mawawala, okay? Hindi ko hahayaang mangyari sa akin ang nangyari kina Papa at kuya Elmer.

Pangako, Ma, hahanapin ko ang taong gumawa nito sa pamilya natin. Magbabayad siya, Ma, pinapangako ko sa'yo 'yan.

Anak, Ma, final na ang desisyon ko. Aalis ako. Sasali ako sa pagsasanay at tulad ni Papa, magiging mabuting pulis ako at magiging tapat sa aking paglilingkod sa pulisya.

Hindi mo ba nakita, Ma? Ilang taon na ang lumipas, pero hanggang ngayon, umaasa pa rin tayong makamit ang hustisya para sa kanila. Ma, wala pa tayong lead sa kaso nila Papa at kuya.

Hanggang kailan tayo maghihintay, Ma? Halos 15 taon na ang nakalipas. Sabi nila walang matibay na ebidensya. Hindi ako naniniwala na walang ebidensya ang mga awtoridad, Ma. Ibig sabihin, may naglalakad sa loob ng pulisya.

Hindi ako titigil hangga't hindi ko nakukuha ang gusto ko. Ito lang ang paraan, Ma, para tumaas ang ranggo ko sa pulisya.

Pagkarating ko sa training camp ng mga Pulis ay agad akong napatingin sa labas ng malaking gate. Huminga ako ng malalim bago pumasok sa loob.

Habang naglalakad ako, bitbit ko ang aking itim na bag, tumingin ako sa paligid. Nakita ko ang ilang mga tao na tumatakbo habang nagsasanay, at ang iba ay nagsasanay ng mga kasanayan sa martial arts.

Agad akong napatigil nang makita kong nag-aaway ang dalawang grupo.

"Ms. Lacsamana," sabi ng isang lalaking nakasuot ng uniporme. "Good morning, Sir," kasabay ng saludo sa kanya. "Mabuti't nandito ka, Lacsamana," aniya. "Follow me," kaya agad ko siyang sinundan papasok sa isang kwarto.

Napatingin ako sa lalaking nakaupo sa upuan habang nagbabasa ng files sa desk niya.

"Sir, nandito na si Arabella Lacsamana," sabi ng isang lalaki. Tumigil siya sa pagbabasa at tinitigan ako.

"Arabella Lacsamana, tama ba?" "Yes, sir," diretsong sagot ko. "Kamusta ka?" Tanong niya. "Okay naman, sir," sagot ko. "Maupo ka," sabi niya, kaya agad akong umupo sa upuan. Napatingin ako sa isang file sa mesa nang makita ko ang pangalan ni Papa.

"Arabella Lacsamana, Inspector Enrique Lacsamana's daughter?" he said while reading my papers.

“Bukas, sasali ka sa ating firearms training, Lacsamana,” ani Director-General De Guzman. "Ito ang plano niya para sa iyo. Salamat, sir."

Kinabukasan, nagising ako sa ingay ng pagtunog ng kampana sa buong kampo. Dali-dali akong nagsuot ng damit at tumakbo palabas ng kwarto, diretso sa training ground.

"Lacsamana," sabi ni Koronel Abad habang naglalakad patungo sa akin, tinitigan ako mula ulo hanggang paa.

"You're late by one second," he said sternly. "Ayaw kong maulit ito, ulit ang nangyayari ngayon."

"Sumunod kayo sa akin," he said as he led us to a room. Habang naglalakad kami sa pasilyo, naririnig ko ang umalingawngaw ng putok ng baril.

Pagdating namin, kaagad naibaling ang atensyon ko sa isang lalaking nakasombrero habang nagpapractice ng shooting. Siya ay bihasa sa paghawak ng baril; bawat putok ay tumama sa target.

"Lacsamana, ano? Nanginginig ba ang mga kamay mo? Bakit nakatayo ka lang diyan? Don't tell me takot kang humawak ng baril?" insulto ng isang lalaki na biglang sumulpot sa harapan ko.

"Pwede bang tumigil ka na, Alvin," singhal ng isa niyang kasama. "Totoo naman ang sinasabi ko ha! Tingnan mo nga, hindi nga niya magalaw ang sarili niya. Bakit pa siya sumali sa training na 'to? Kung ako sayo mag-impake na ako ng mga gamit ko at umuwi ng bahay, dahil sigurado akong hindi ka papasa dito."

Hindi ko pinansin ang sinasabi niya. Agad akong pumunta sa gitna at kinuha ang baril na nakapatong sa ibabaw ng mesa.

Agad niyang hinawakan ang kamay ko at hinimas ito. Agad ko siyang tiningnan ng masama. "Wag mong sabihin na kakasa ka Lacsamana. Tama na Alvin. Wala namang ginagawa si Lacsamana sayo, ha?" sabi ng isang babae. "Ayos ka lang ba?" sabi niya. "Wag mo nang pansinin si Alvin, Lacsamana."

Agad kong ibinalik ang atensyon ko sa harapan, saka kinuha ang baril na nakapatong sa mesa, saka ito sinimbolo.

"I'm Pia," pakilala niya sabay abot ng kamay. napahinto ako then looked at her before responding, "My name is Arabella," at mabilis na ibinalik ang atensyon ko sa baril habang kausap siya sa gilid. Biglang humarang si Alvin sa harapan ko.

"Lacsamana, indeed you're a cold woman.

At tama ang narinig ko mula sa iyo. The news I heard is that your father was killed because he was involved in illegal activities. He was using his position as a police officer to protect someone."

Kumulo ang dugo ko sa narinig ko. Agad akong tumingin sa kanya at hinarap sa kanya gamit ang aking baril, matapos kong sinimbolo ito, at nagpaputok ng ilang putok sa tabi ng kanyang ulo, na tumama sa shooting target ng baril.

Napatigil ang lahat sa kanilang ginagawa nang makita nila ang ginawa ko kay Alvin. "Lacsamana, your ruthless," sigaw niya.

"You know well. Don't block my way if you want to live," sabi ko sa mahinang boses.

"Ano'ng nangyayari dito?" agad na sambit ng isang police official, "Major." "Nagkakatuwaan lang kami ni Lacsamana," agad na sagot ni Alvin sa kanya.

"Nakita ko ang buong pangyayari, Lacsamana. Bago ka lang dito sa kampo at napakayabang mo na. Alam mo ba kung anong kaparusahan sa ginawa mo?"

"I'll give you a second chance, Lacsamana. I don't want it to happen again or else," sabi ni Major. "Or else ano, Major?" Diretsong sagot ko sa kanya. Agad niya akong tinignan nang masama saka umalis sa aking harapan.

Pagkatapos ng insidente sa firearms training, bumalik agad ako sa kwarto ko, Ara. "Ayos ka lang?" Agad na sabi ni Pia sa akin pagkapasok ko at dumiretso agad sa kama ko. "I'm fine. Thank you, Pia," agad kong sagot sa kanya.

Pagkatapos ng tatlong buwang pananatili sa kampo, natapos na rin sa wakas ang aking pagsasanay. Habang nililigpit ko ang aking mga gamit, bigla akong napatigil nang marinig ko ang katok sa pinto. Mabilis ko itong binuksan.

"Captain Salazar," diretsong sabi ko sa kanya, habang sumasaludo.

"Lacsamana, may tawag ka galing kay Director-General De Guzman," aniya sabay abot ng kanyang telepono. Agad kong kinuha sa kanya at sinagot.

"Director," sabi ko ng diretsohan sa kabilang linya.

"Tenyente, may emergency. It's urgent. You need to come here now," sabi ng nasa kabilang linya.

Pagkatapos namin mag-usap ni Director-General De Guzman, agad akong lumabas ng kampo at dumiretso ako sa headquarters. "It's good to see you, Tenyente," agad na sabi ni SPO4 Carol Gamboa sa akin. "The whole team has been waiting for you. Bakit bigla akong pinatawag ni Director-General De Guzman?" Tanong ko habang naglalakad papasok sa opisina ni Director-General De Guzman.

"Tenyente, buti na lang andito ka," diretsong sabi niya sa akin, habang inaabot niya ang brown na folder. Binasa ko naman agad. "Roy Monte n***o? Oo, Tenyente, si Roy Monte n***o ay isang negosyanteng tycoon dito sa Pilipinas at maging sa ibang bansa.