Arabella Lacsamana. The Police Thunder (SPG)

Chapter 28: FIRST REVENGE TO ALVIN LOPEZ

Despite Diego, matapos ang ginawa namin sa loob ng kuwarto, agad akong pumunta sa kusina para magluto ng aming agahan.

Habang nagluluto ako, nahagip ng aking tingin si Ara na bihis na bihis! Where is she going? aniya ko sa aking sarili.

Kaagad ko siya nilapitan at saka tinanong ng mahina, "Baby, saan ang lakad mo? Sobrang delikado sa labas lalo na ngayon. Hindi tumitigil ang mga autoridad sa paghahanap sa iyo."

Nilingon niya ako at saka diretsuhang tiningnan sa aking mga mata. Kaagad niyang ibinalik ang kanyang atensyon sa pag-aayos ng kanyang mga gamit.

Napatingin ako sa kanya nang binuksan niya ang drawers at saka kinuha ang calibre ng baril na Black metal 9mm pistol. Kaagad niya itong pinunasan at sinuri.

Napa-kunot ang noo ko habang nakatitig ako sa kanya. Iba ang pakiramdam ko sa ginagawa niya. Taimtim siyang nanahimik habang nagpupunas ng kanyang pistol.

Kaagad ko siya hinawakan sa kanyang kamay. "Baby, hali na, lumamig na ang pagkain sa lamesa," sabi ko. Agad naman siyang tumayo, at sabay kaming naglakad patungo sa lamesa.

This is the first time na magkasama kami kumain ng almusal sa loob ng tatlong buwan mahigit.

Matapos naming kumain, agad niyang niligpit ang mga kinainan namin at hinugasan ang mga plato. Ano kaya ang plano niya?

"A-ara sana. Mali lang ang iniisip ko. Sana nagkamali lang ako," saad ko sa sarili habang tinitingnan ko siyang naghuhugas.

Napatingin ako sa kanya nang palakad siya patungo sa loob ng kuwarto at agad-agad niyang kinuha muli ang kanyang calibre na 9mm pistol.

Napatingin ako ng husto nang kinuha niya ang Rubber Knife na pinapatalim. Iba ang kutob ko sa ginagawa niya. Hindi kaya...

Shit, no! I need to stop her from what she's planning in Monte Negro...

Malaking pader ang babanggain niya at hindi basta-basta ito matutumba ng ganun-ganun na lang. Puwedeng malagay sa peligro ang buhay niya. Hindi ba siya nag-iisip bago gumawa ng isang bagay?

"D-Diego... I'm leaving for now," she quickly said to me. I looked at her from head to toe. She's wearing all black, as if she's going to a funeral or wake.

Habang naka-suot siya ng jacket na kulay itim, pantalon na itim, kalò na itim, at may nakasabit pa na rubber knife sa isa niyang paa, napatingin ako nang husto sa kanya habang nilalagay niya naman ang kanyang pistol sa kanyang likuran na natatakpan ng jacket na itim.

Para saan ang mga ito? Mas lalo kumabog sa kaba ang sarili ko nang bigla akong napaisip sa anuman mangyayari.

Hindi puwedeng matuloy ang kanyang binabalak. Kailangan ko siyang mapigilan.

I'm sorry, Diego. Sinabi ko sa sarili ko habang nakatitig ako sa kanya na napakunot ang noo niya. Alam ko kung ano ang nasa isip niya at mukhang abot niya ang plano ko.

Baby, saan ang lakad mo? sambit niya sa akin ulit, isama mo ako. Tiningnan ko siya nang diretso bago ako napahinga ng malalim. Gusto ko man isama ka, Diego, pero hindi puwede. Pero bakit? Hanggang ngayon ba wala ka pa rin tiwala sa akin?

Hindi sa ganun, Diego. Puwede isama mo ako sa lakad mo, Ara? No! Hintayin mo na lang ako dito, Diego. What? Pero! Buo na ang decision ko, Diego. Personal kong lakad ito.

Ara, please. Don't do this. Mapapahamak ka, at 'yan ang ayaw ko na mangyari sa iyo. Don't try to block my way, Diego. Baby, makinig ka sa akin kahit ngayon lang. Napahinga ako ng malalim bago ko siya sinagot.

Don't worry, mag-iingat ako. Saka ako nagpahakbang, Ara," banggit niya sa pangalan ko. Napahinto ako at saka nag-salita, "Don't worry, I'm ready to sacrifice just to fulfill my desired revenge. So don't try to stop me, Diego. Walang makapagpigil sa akin, even you. Kung ayaw mo, you are considered my enemy. I will do whatever I want."

No! Ara, napa-lingon ako sa kanya nang marinig ko ang nagiging sagot niya. I will do whatever I can to stop you.

Agad-agad akong umalis sa harap niya, nang bigla siyang humarang sa harapan ko kasabay ng paghawak niya ng kanyang kamay patungo sa batok ko.

Nahagip ko ng aking tingin, kaya mabilis kong iniwas ang sarili ko kasabay ng pag-ikot ko sa kanyang likuran at saka mabilis na hinampas ng aking pistol ang kanyang batok.

Kaagad siya natumba sa sahig na walang Malay. I'm sorry, Diego. Agad-agad ko siya hinila patungo sa sofa at saka inayos sa pagkakahiga.

Nagtungo ako kaagad sa parking area kung saan nakaparada ang aking motorsiklo na kulay itim.

Dumating ako sa lugar kung saan nakatira si Alvin. Nagmasid muna ako sa paligid, walang tao.

Dali-dali akong nagtungo sa loob ng bahay at agad itong pumasok. Dito ko siya hihintay hanggang siya ay dumating.

Napatingin ako sa aking pam-basikong orasan. Madaling araw na pero hanggang ngayon hindi pa rin dumating ang hayop na 'yon. Naghintay pa ako ng ilang segundo.

Napa-tingin ako bigla sa pintuan nang biglang ito bumukas. Dali-dali akong nagpasalipot-pot sa gilid at napa-ngisi nang makita si Alvin na pumasok. Mukhang naka-inom na naman itong hayop na ito.

Mula dito, nakikita ko siya na unti-unti hinuhubad ang kanyang suot na jacket at saka damit.

Dahan-dahan akong lumabas sa lungga ko kung saan ako nakapagtago at kaagad na binunot ang dala kong baril. Saka ito itinutok sa kanyang ulo mula sa likuran.

Gulat siya at napahinto sa kanyang paghubad ng pantalon. "Who are you?" mabilis niyang sambit, kasabay ng paglingon niya sa akin.

Bigla siya napaupo sa kama nang makita niya ako na nakatutok ang baril sa mukha niya.

"Long time no see, Alvin," mabilis kong sambit sa kanya. "Arabella? It's you!" "Yes, it's me," at walang iba.

"A-ara, mag-usap tayo. Pag-usapan natin 'to," mabilis niyang pakiusap. "Wala tayo dapat pag-usapan, Alvin."

Nakita ko ang pagyanig ng katawan niya sa takot. "Lacsamana, what are you doing here inside my room? And paano ka nakapasok dito sa loob ng bahay?" tiningnan ko siya nang diretsuhan.

"Bakit hindi mo tanungin ang iyong sarili, Alvin Lopez?" Bigla siyang napaatras sa ibabaw ng kama. "Wala akong kasalanan, Lacsamana," agad-agad niyang kinapa ang kanyang cellphone sa kanyang suot na pantalon. Agad-agad ko pinindot ang hammer ng baril ko.

Napa-hinto siya pag-dial at kaagad ko inihagis sa kama ang aking cellphone para maipakita sa kanya ang ginagawa niya pag marahas kay Ana.

"Arabella," sambit niya na nauudlot niyang dila sa takot, "Ara, hindi ko kagustuhan na gawin 'yan sa kapatid mo." Inutusan ako.

"Sino ang nag-utos sa'yo?" tanong ko. "Si Dante Monte n***o," sagot niya. "Hindi ko inaasahan na gahasahin siya, Ara, maniwala ka." Napa-pikit ang dalawang mata niya habang nagsasalita siya sa harapan ko.

Bigla niyang inagaw ang baril ko at nahulog ito sa sahig. Sabay kaming napatingin sa baril na nahulog. Agad-agad niya itong tinakbo at saka dinampot ang baril na nasa sahig.

Mabilis kong kinuha ang aking Rubber Knife at saka ito inihagis patungo sa kanya. Napa-hinto siya. Agad ko sinipa ang kanyang tuhod sabay pagkuha ng aking baril na nasa sahig. Mabilis siyang napa-takbo nang mabilis palabas ng kuwarto.

Sinundan ko siya habang siya ay tumatakbo sa loob ng bahay. "Alvin," sambit ko sa pangalan niya, "sinisigurado ko ngayon na hindi mo ako matatakasan pa."

Mula dito, nakita ko siya patungo sa kusina at hawak-hawak niya ang kutsilyo. Agad akong nagpakawala ng isang putok sa gilid niya. Gulat siya na tinago ang kanyang sarili habang hawak-hawak niya ang kutsilyo.

"Lacsamana," sigaw niya nang malakas sa pangalan ko habang kaliwa't kanan ang tingin niya. Wala akong panahon makipaglaro sa iyo, Alvin.

Muli akong nagpakawala ng isang putok at agad ito'y tumama sa kanyang tuhod. Napaluhod siya, kaya't naglakad ako patungo sa kanya at saka ito itinutok sa kanyang ulo pababa patungo sa kanyang p*********i. Napa-sunod siya ng tingin sa baril.

"A-Ara," napa-ngisi ako na may kasamang paglagong. "No! Patayin mo na ako." Huwag kang mag-alala, Alvin... Tutuparin ko ang iyong kahilingan, pero bago 'yan, gusto kong magdusa ka.

"A-ano ang ibig mong sabihin?" Agad kong kinuha ang kutsilyo at sinaksak ito sa katawan niya nang sunod-sunod habang siya naman ay umiwas.

Hindi pa ako kuntento, kaya sinaksak ko pati ang kanyang dalawang hita. Napasigaw siya nang malakas na nakikiusap, pero hindi ko siya pinakinggan at patuloy ang ginagawang pagsaksak sa katawan niya sa galit.

Agad-agad kong tinanggal ang kanyang baton at saka binuksan ang zipper ng kanyang pantalon gamit ang kutsilyo na hawak ko.

No! Ara, please stop. Tiningnan ko siya na may kasamang galit na galit sa kanya.

At kaagad ko pinutol ang kanyang p*********i. Napahinto ako nang makita na putol na ito. Hayaan kita, Mabuhay Alvin, but next time na mag-cross ulit ang landas natin, I'm sure na papatayin kita.