Chapter 13: PRISON
766 Words
"A-Ara, what happened here?" mabilis na tanong ni Tara.
"Teka lang, what's going on here?" agad na tanong ni Michelle habang nakatingin siya sa akin.
"A-Ara, are you okay?" tumango ako sa kanya at saka nagsalita, "Don't worry, Michelle. I'm fine."
Pero bakit umabot sa ganito? Napabuntong-hininga ako habang nilalagyan ng posas ang dalawang kamay ko.
Kaagad akong sumama sa mga awtoridad habang papasok ako sa sasakyan. Nakita ko sina Tara, Carol, at Michelle na sumusunod sa akin patungo sa police station.
"What happened, Ara? Why did you come out as an accomplice of the syndicates?" agad na tanong ni Carol sa akin.
Kaagad kong hinawakan ang kamay niya at saka ko siya sinagot. "Don't worry, Carol. I'm fine." Nakita ko ang pag-aalala nila sa akin, ngunit tahimik lang ang bibig ko habang nagsasalita sila sa harap ko.
Bigla akong napalingon kay Tara nang magsalita siya. "Don't worry, Ara. We will do everything para makalaya ka at mapatunayan na wala kang kasalanan."
Kaagad akong nagpasalamat sa kanila. Ramdam ko ang pag-aalala nila sa akin. Thank God! Mayroon akong kaibigang katulad nila.
"Thank you, Michelle, Carol, and Tara," mabilis kong binanggit ang pangalan nila, at kaagad kong sinilaysay sa kanila ang buong pangyayari. Gulat ako nang bigla niyang hinampas ang lamesa ng malakas, at agad siyang nagsalita. Did I say that Alvin can't be trustworthy?
"Don't worry. We will find evidence to prove that you are innocent. Ang nangyayari sa iyo ay isang frame-up."
Hindi ko mapigilan ang pagtulo ng luha mula sa aking mga mata, at agad kong pinunasan ito gamit ang daliri ko ng palihim. Kailangan kong maging matatag sa ganitong sitwasyon. Hindi pwedeng makita nila ako na nahihinaan ng loob, lalo na ang aking pamilya.
Matapos ang aming usapan, kaagad silang umalis at agad naman akong nagtungo sa aking Zelda.
Maghating-gabi na, pero ako ay gising pa rin. Dilat ang aking dalawang mata habang nag-iisip tungkol sa mga pangyayari sa warehouse. Habang nagpapalimbag-limbag sa kama, Alvin, hindi ko alam kung ano ang dahilan mo sa ginawa mo sa akin. Agad kong inupo ang sarili ko sa gilid ng kama habang nag-iisip kung paano ko malilinis ang pangalan ko.
Kahit kailan, hindi pumasok sa kukurti ko na mangyayari ito ngayon. Hanggang sa abutan na ako ng madaling-araw, nakadilat pa rin ang aking mga mata.
Kinabukasan, Lacsamana, may dalaw ka. Kaagad banggit ng isang guwardiya sa akin habang binubuksan ang rehas. Kaagad akong nagtungo sa visiting area kung saan naghihintay sina Michelle, Tara, at Carol kasama si Jayson.
Napa-buntong hininga ako at saka ko sila nilapitan habang nakaupo sa harap ng mahabang mesa.
Kaagad silang tumayo nang makita nila akong papalapit sa kanila.
"A-Ara," mabilis na banggit ni Jayson sa pangalan ko.
"I'm sorry, Ara, for what happened. I didn't know that this would happen, and I also have no idea why Alvin did it. I have investigated your case, and everything seems to point to you being the head of the syndicates and the events here. Not only that, but a lot of money is hanging over your head. Ang kaso mo ay napakalakas,
Napahinga ako ng malalim at saka umupo sa upuan."
Tiningnan ko si Jayson habang nagsasalita siya sa harap namin. Napaisip ako. Talaga bang wala kang kinalaman dito, Jayson? I'm sorry kung pati ikaw ay mapaghinalaan ko. Sana nga nagkamali ako. Sana nga, Jayson. Hindi ko alam ang magagawa ko sayo kapag malaman ko na isa ka sa mga kasabwat dito, ani ko sa sarili ko.
Kaagad akong tumayo at tiningnan sila habang nakatingin sila sa akin. "Thank you! Thank you sa pagbisita niyo sa akin. Sana wag niyo masamain, gusto ko mapag-isa ngayon," mabilis kong pakiusap sa kanila. Agad akong umalis sa harap nila.
Bigla akong napahinto nang magsalita siya ulit habang nakatalikod ako sa kanila.
"I know that you will doubt me because I put Alvin here, and I also know that you don't trust me anymore, Ara. Listen carefully and I will tell you, don't be too hasty in what you do."
"Thank you sa paalala, Jayson," sabay ko siyang nilingon. I smirked at him with doubt.
Don't worry, Jayson. Alam ko kung ano ang dapat kong gawin. Agad ko silang iniwan at mabilis na naglakad patungo sa aking Zelda. Ramdam ko ang nakasunod na tingin niya sa akin. Napahinga ako ng malalim habang papasok sa loob.
Napailing ako habang nakatanaw sa loob ng kwartong ito! Wala akong makikita dito kundi maliit na kama at puting pader na nakapaligid.
Hindi ko inaasahan na bumagsak na pala ang luha ko mula sa aking mga mata habang nakatingin sa aking paligid.
- Writer
