Chapter 23: FAILED VISITED

1084 Words
Mula dito sa aking tinatayuan, makikita ko ang ilang mga tauhan ni Roy Monte n***o na nasa gilid, at ang iba naman ay mga pulis. Nagbabantay sila sa akin dito, kaya nahihirapan akong lumapit sa puntod ni Mama. Napatingin ako sa gilid ng puntod na may isa pang puntod sa tabi nito, puntod ni Ana. Ang sabi sa akin ng matanda kanina, "Araw-araw silang nagbabantay dito, at kahit gabi, may mga taong nakaabang pa rin." Napahinga ako ng malalim at saka naglakad, ngunit napahinto ako nang marinig na may nag-uusap. "Alvin? Ikaw ba 'yan? Talasan niyo ang mga mata niyo, alam kong sisipot si Arabella Lacsamana dito. Hindi niya matiis na hindi pupunta sa puntod ng kanyang ina at ang kanyang kapatid." Hayop ka, Alvin. Papatayin kita, sinabi ko sa sarili ko. Dali-dali akong pumunta sa kanyang tinatayuan, ngunit napahinto ako nang makita si Dante Monte na nakatayo sa puntod ni Mama at Ana. Habang nakatitig ng mabuti, mga hayop kayo, darating din ang araw na luluhod kayo sa harapan ko, Dante Monte n***o. Matigas ang aking sambit. Kaagad akong umalis sa sementeryo at dali-dali bumalik sa aking motorsiklo kung saan ito nakaparada. Pupuntahan ko si Diego para malaman kung ano na ang lagay niya sa ospital. Gusto kong malaman kung sino ang nasa likod ng mascara. Pagdating ko sa ospital, dali-dali akong pumasok at pumasok sa dressing room kung saan nagbibihis ang mga nars. Kayla Ngan ko ang nagpalit ng aking damit. Mabilis kong inahalo ang gamit at agad na sinuot ang isang magkapares na nurse uniform. Habang naglalakad ako sa pasilyo ng ospital, bigla akong harangin ng isang lalaki. "Yes, sir... May Kayla Ngan po ba kayo? It's time to take medicines ni Mr. Okay2x," sabi niya. Kaagad akong pinapasok sa loob ng kwarto. "Salamat," mabilis kong sambit. Agad akong pumasok sa loob ng kanyang kwarto. Napa-hinga ako ng malalim at lumapit sa gilid ng kanyang kama. Lumaki ang dalawang mata ko nang makita ko ang mukha niya habang natutulog sa ibabaw ng kama. Siya? Siya si Diego. Napa-isip ako kung saan ko siya na-meet before. "Ara, kanina ka pa ba diyan?" napa-lunok ako sa sarili, kung laway na parang hindi ko na magalaw ang katawan ko. Parang isa na akong estatwa dito na nakatayo, while nakatitig sa kanya. "Ouch," sambit niya. "Puwede mo ba akong tulungan na maka-upo, baby?" sambit ko na nataranta sa sobrang kaba. Para kang nakakita diyan ng multo, huh? Agad ko siya nilapitan at saka tinulungan sa pagkakaupo. Thank you, baby. Bakit mo ako tinutulungan? Ikaw ang nasa likod ng mascara? Tumango siya sa akin bago siya sumagot, "Yes, baby, ako... pero bakit? Bakit mo 'to ginagawa? Nag-meet na ba tayo before? Familiar sa akin ang mukha mo pero hindi ko maalala kung saan." Tumikhim siya, sabay ngisi. "Relax, okay? Hindi ako mangangagat at wala rin akong rabies. Napaka-antipatiko mo talaga." Wala naman akong sinabi na ganyan. Tumawa siya nang pahina. "I'm sorry kung ngayon lang kita dinalaw. 'E' ang daming bantay kasi kasabay na napakamot ako sa aking batok." "I know, at naintindihan kita. Alam ko naman na hindi mo ako kayang tiisin, baby. Alam ko gagawa at gagawa ka ng paraan paano makalapit dito. Ngayon alam mo na kung sino ako." Hmm, napatingin ako sa kamay niya na napahaplos sa braso ko. Kahit kailan talaga ang manyak mo. Napatawa siya, wala naman akong ginagawa sayo huh, napahaplos lang sa botkon mo manyak kaagad. But I like it, call me whatever you want, baby. Kasabay na napakindat siya sa isa niyang mata, parang matutunaw ako sa tingin niya na sumalopsop sa aking kaluluwa na tumagos sa aking puso. Ang gwapo niya, hindi ko na napansin na nakatitig na pala ako sa mukha niya. Wag mong sabihin na in love ka na sa akin, baby... Huh, napailing ako sa aking ulo, at kaagad na hinampas ng unan. Ouch, dahan-dahan naman. I'm so sorry, ikaw naman kasi, nang bigla niya hinawakan ang aking batok papalapit sa kanya at saka hinalikan ako sa aking bibig. Lumaki ang dalawang mata na nakatitig sa mga mata niya. Now... okay na ako, baby. Parang hindi ako makagalaw. Do you want more? Habang nilalapit niya ang mukha niya sa mukha ko, napaatras ako bigla. Baby, listen to me, okay? Don't do something na makasira sa buhay mo. I know you want to take revenge on Monte n***o's, pero baby, hindi ganun kadali na mapabagsak sila. As long as their power is strong, hindi mo sila kaya tibagin ng ganun-ganun kadali. Hayaan mo ako na tulungan ka. I promise you, malilinis mo ang pangalan mo at hindi lang 'yan, makukuha ang justice para sa pamilya mo. Taimtim akong nanahimik habang nakatayo sa harapan niya. Bakit hindi ka kumibo, baby? Do you not agree? Napayuko ako bago ko siya tiningnan ng diretsuhan. At napabuntong-hininga ako. Hindi ko alam ang isasagot sa kanya. Ayaw ko siyang madamay sa problema ko, pero ano pa ba ang magagawa ko? Dito na ako sa puntong ito! I'm sorry, Diego. Alam ko maganda ang hangarin mo para sa akin, walang makakapigil sa paghihiganti ko sa mga Monte n***o. Nakita ko ang pamumugay ng kanyang dalawang mata na naghihintay ng aking makasagot sa kanya. Okay, alam ko naman hindi mo ako pakikinggan, Ara. I hope pag-isipan mo mabuti ang sinabi ko sa iyo. Tumango ako sa kanya, at saka napatingin ako sa kamay niya na nakahawak sa kamay ko. Don't worry, I'm always protecting you kahit sa anong bagay, Ara. Dito lang ako. Sabay kami napatingin sa pinto nang nag-click ang doorknob. Agad-agad kong inayos ang sarili ko at saka inayos ang dextrose nito. "Honey," banggit ng isang babae na nagpapakabagal papalapit sa kama, at kaagad na hinalikan si Diego sa bibig nito! Napatingin ako ng husto sa kanila habang nakahawak siya sa kamay ni Diego. Melissa, what are you doing here? Of course, binibisita ka. Kumusta ang pakiramdam mo, honey? "I'm so sorry, kung ngayon lang ako napadalaw sa iyo. Si Daddy kasi maraming trabaho na pinagawa sa akin sa opisina," sabi ni Melissa. "What do you like to eat? May dala ako para sa iyo," salamat Melissa. Hindi mo na kailangan gawin ang mga ito, puwede ba 'yon, Diego? Agad-agad akong umalis sa harapan nila at dali-dali nagpapakabagal patungo sa pinto. "Just wait," mabilis na sambit ni Melissa sa akin. "Yes, Ma'am? May Kayla Ngan po ba kayo?" "No! Nothing..." at sinimangutan niya na umalis ako. Tiningnan ko si Diego bago umalis at saka dali-dali lumabas sa kwarto nito!
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD