“หึหึ ลี่เออร์เจ้ายังตามเกี้ยวข้ามาตั้ง3ปี ยามนี้ตัวข้าก็จะตามเกี้ยวเจ้าสัก 3ปี หรือมากกว่านั้นข้าก็จะรอเช่นกัน ตำแหน่งหวางเฟยของข้า มีเจ้าจับจองเพียงคนเดียวเท่านั้น”
อ๋องหนานเดินเข้าไปประชิดกายคนตัวหอม แล้วโน้มใบหน้าคมสันลงพูดใกล้ๆใบหูเล็ก ที่ยามนี้ถูกปกคลุมไปด้วยเรือนผมดำขลับ ที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆเหมือนกลิ่นกายของนาง
สายตาคมกริบจ้องมองใบหน้างดงาม ที่ยามนี้มีแสงไฟจากคบเพลิงที่พึ่งจุดขึ้นในเรือนนอน ทำให้มองเห็นผิวกายนวลเนียนน่าหลงใหล อ๋องหนานจ้องมองลี่เซียนโดยไม่ละสายตาไปไหน ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรต่ออีก ก็ได้ยินเสียงองครักษ์คนสนิทส่งเสียงเรียกอยู่หน้าเรือน
“ท่านอ๋องขอรับ ท่านหมอไท่มาถึงแล้วขอรับ”
“เอ่อ ออกไปข้างนอกเรือนกันเถิดเพคะ”
ลี่เซียนที่เริ่มทำตัวไม่ถูก เมื่อถูกจ้องมองด้วยสายตาที่นางไม่คุ้นเคย เมื่อได้ยินเสียงตะโกนเรียกจากหน้าเรือน จึงได้เอ่ยชวนอ๋องหนุ่มออกไปด้านนอกทันที
ท่านอ๋
