Chapter 1. Apat na taon pa.
2012 Words
"Hay, salamat nakauwi rin!" bulalas ko nang makalabas ako ng kotse pagkatapos akong pagbuksan ng aming driver ng pintuan.
Kararating ko lang ng bahay galing school. Medyo madilim na nga sa labas dahil late na akong umuwi dahil sa practice namin ng volleyball. Mabuti na lang at naalala akong ipasundo ng Mama ko sa driver namin. Sila sana ni Papa ang susundo sa akin ngunit may biglaang meeting naman si Papa kaya ang driver ang sumundo sa akin.
Kanina pa ako uwing-uwi. Peste kasing coach iyon! Dalawang oras kaming pinagsanay! Hindi pa naman finals pero kung mag-training kami ay parang nasa finals na kami!
Sure naman na ang aming panalo dahil puro kami mahuhusay na manlalaro sa team niya. Pero grabeng pahirap naman niya sa amin! Wala siyang patawad! Pati Linggo ay may practice kami!
Gusto ko tuloy pagsisihan kung bakit pa ako pumasok sa volleyball team. Ayaw ko naman talaga sa totoo lang. Gusto ko lang magpa-impress sa mga magulang ko para hindi naman laging ang pagiging pasaway kong anak ang lagi nilang nakikita. Na wala na akong ginawang tama sa kanilang paningin. Na pagiging happy-go-lucky at puro na lang barkada ang aking inaatupag.
"Salamat po sa paghatid, Kuya. Ingat po kayo sa pag-uwi," ani ko sa family driver namin sabay kaway dito.
"Walang ano man, Senyorita. Pakisabi sa Mama mo na umuwi na ako. Maaga na lang ulit ako bukas para ihatid kayo," ani ng driver sabay kaway pabalik.
"Opo, sasabihin ko po," sabi ko sa butihing matandang lalaki at saka ngumiti.
Stay out si Mang Dante sa trabaho niya. Mas gusto kasi nitong matulog sa bahay nila dahil walang kasama ang kanyang asawa at mga anak. Isa pa, malapit lang naman ang bahay nila rito sa kinatitirikan ng bahay namin. Siguro mga limang bloke lang ay naroon na siya sa bahay nila.
Sa kwarto agad ang tungo ko nang iwan ko ang garahe. I want to rest my tired body. Nakakapagod iyong practice namin ng volleyball kanina. Lamog ang aking mga kalamnan at pakiramdam ko ay hindi ako makakatayo nito bukas para pumasok ng school.
Sabi ng coach namin ay uminom agad ako ng pain killers. May ganoong gamot yata ako sa kwarto ko, not sure but I think I have. Iyon kasi ang iniinom kong gamot kapag masakit ang ngipin ko.
Sa likod ako ng bahay dumaan dahil mas malapit iyon sa garahe. Sa may kusina na kung saan ay paglabas ko ay komedor na at pagkatapos kong lumabas sa komedor ay hagdan na papunta sa kwarto ko.
Gustong-gusto ko ng humilata kaya nag-shortcut na ako para makaakyat agad ako ng kwarto ko.
"Zia!" Natigil ako sa paghakbang pataas nang marinig ko ang boses ng aking ina. Narito pala siya sa sala at mukhang nanonood siya ng balita sa telebisyon.
Nilingon ko si Mama na prenteng nakaupo sa sofa paharap sa akin at mukhang kanina pa niya inaabangan ang uwi ko. Matiim ang titig niya sa akin habang naglalakbay ang tingin niya sa aking kabuuan.
Nagpaalam naman ako na may practice kami ng volleyball. Bakit ganito siya makatingin?
Hindi ba siya naniniwala?
"Po? Bakit po, Mama?" tanong ko na kaagad humakbang palapit sa kinaroroonan ng aking ina.
"Kakauwi mo lang ba, anak?" tanong niya habang tinitingnan ang hawak kong bag.
"Obviously, Ma!" gusto ko sanang ibulalas ngunit pinigilan ko na lang ang aking sarili.
Tumango ako at pasalampak na umupo sa kanyang tabi. "Yes, Mama. Late kami pinauwi ni Coach Saturno dahil nagsanay kami ng bongga. Desidido po talaga siyang manalo kami sa laban laya ginabi kami sa pagsasanay.."
"Next week pa naman ang laban ninyo 'di ba?"
"Oo nga po."
"Hmn...Are you tired?" Hinaplos ni Mama ang aking mukha habang ang kanyang paningin ay naglalakbay sa aking kabuuan.
"A little bit, Ma." Sagot ko kahit ang totoo ay pagod na pagod ako. Gusto ko na ngang humilata rito sa sofa. Pinipigilan ko lang dahil ayaw kong mag-aalala siya.
Alam ko kahit gaano ako pasaway na anak ay mahal na mahal pa rin ako ng mga magulang ko dahil nag-iisa nila akong anak na babae. Puro kasi lalaki ang mga kapatid ko at alam kong mas paborito sila ng aking ama. Ang babae kasi para sa kanya ay isang liabilities lamang na hindi mapapakinabangan pagdating ng panahon dahil mag-aasawa at hindi makakatulong sa pamilya.
Well, I will prove that my father was wrong.
Ako ang magpapayaman sa aming pamilya!
Itaga niya iyan sa bato!
"Oh, pwede ba kitang utusan, anak?"
Kumunot ang noo ko at napatuwid ng upo nang marinig ko ang sinabi ng aking ina. Kadarating ko lang tapos pagod na pagod pa ako. Tapos uutusan lang niya ako? Gusto ko sanang magprotesta ngunit hindi ko na naisatinig dahil dinugtungan niya ang kanyang sasabihin.
"Abala ang mga katulong natin sa kusina. Pwede bang ikaw ang utusan ko, hija?" nanantiyang sabi ni Mama habang tinitingnan ako sa aking mga mata.
"A-ayos lang po, Ma." sabi ko kahit gusto ko ng ngumawa sa inis. "Wala naman po akong ginagawa. Sige lang po. Ano po ba iyon?
"Ay buti na lang," masayang bulalas ng aking ina.
Ngumiti ako ng pilit kahit gusto ko ng magreklamo. Ang sakit ng katawan ko. Pagod pa, tapos ako pa ang nakita para utusan?
"Pwede mo bang dalhin ito sa bahay ng Uncle V mo?" tanong ni Mama sabay taas sa paper bag na nasa kanyang tabi. "Naiwan daw kasi niya iyan kahapon sabi ng Daddy mo. Baka hinahanap niya at mukhang ipanreregalo," natatawang sabi ni Mama.
Napatingin ako sa hawak ni Mama na paper bag. Pambabae iyon at alam kong mamahaling brand ng pabango. Kanino naman kaya ibibigay ng matandang iyon ang pabangong ito? Balita ko wala naman siyang girlfriend at kahit noon pa man ay wala pa naman siyang ipinakilala sa mga magulang ko.
Ewan kung dahil choosy siya o sadyang pihikan lang talaga.
Ilang taon na nga ulit siya? Thirty-five? Oo, tama. Thirty-five. Dalawang taon ang tanda niya sa Papa ko dahil thirty-three naman si Papa.
Gusto kong umiling sa utos ni Mommy. Ayaw na ayaw kong pumupunta sa bahay ng kapatid ni Papa dahil hindi ako komportable sa bahay niya.
Katabi lang ng bahay namin ang bahay ni Uncle V. Pwede akong dumaan sa may bandang swimming namin palabas sa may garden dahil may lagusan doon papunta sa bahay niya.
Pero kahit malapit ang bahay niya. Tingin ko hindi ko na magagawang ihakbang pa ang aking mga paa dahil talagang nalamog ako ng practice kanina.
"Pwede ba, anak?"
Iiling sana ako at aayaw ngunit iba ang nasabi ko. "Sige po."
Hindi talaga ako kumportable sa bahay ng lalaking iyon dahil sobrang laki. Nakakalula at nakapanliliit. Parang pinapamukha niya sa amin na siya ang tunay na anak kaya mas marami siyang minana.
Mas lalo na sa presensya niya. Hindi ko gusto na nasa paligid ko siya dahil hindi ako makakilos ng maayos kapag nasa paligid ko lang siya. Parang lagi niya akong hinahanapan ng mali kahit hindi naman.
Matiim din kasi siya kung tumitig at hindi ko alam kung anong naglalaro sa kanyang utak. Pakiramdam ko kasi ay lagi siyang may masamang balak sa akin kahit wala naman.
Feeling ko lang naman. Ewan ko ba. Ito ang tingin ko sa kanya simula nang magkaisip ako. Pero siguro naman hindi. Hindi naman siguro niya ako pinag-iisipan gawan ng masama lalo na at pamangkin niya ako. Ako lang yata ang masyadong nag-iisip ng ganito dahil sa mga napapanood ko sa internet.
Iyong forbidden affairs ba. Kung saan may gusto iyong uncle ng babae sa kanya. Romantically and sexually.
Hindi naman siguro. Mabait si Uncle V, sa katunayan ang galante niyang magregalo. Malumanay din ang boses niya kapag kinakausap ako.
Ako lang talaga itong hindi kumportable sa kanya dahil nga sa mga titig niyang hindi ko alam kung may kahulugan.
"Opo ma. Ayos lang po." Tumayo ako at inabot ang paper bag na tangan niya.
"Salamat, anak. Balik ka kaagad at tayo'y kakain na."
"Opo, ma."
Walang siglang naglakad ako patungo sa labas ng bahay. Nanlalata talaga ang buong katawan ko at hindi man lang ito napansin ng aking ina.
Bakit hindi na lang sina Kuya ang utusan niya kung abala ang mga katulong. Bakit ako pa na kadarating lang at galing pa ng ensayo.
Pambihira naman oo!
Tinulak ko ang pinto na nagsisilbing lagusan papunta sa bahay ni Uncle Vulcan at saka pumasok. Minadali ko ang aking paglalakad papunta sa main door ng bahay niya dahil gusto ko rin makabalik agad ng bahay dahil nga kakain na nga raw kami.
Pipihitin ko na sana ang seradura ng pinto nang bigla itong bumukas at kaagad na tumambad sa aking paningin ang mukha ng kapatid ng aking ama.
"Malzia? What are you doing here?" nagtatakang tanong mi Uncle Vulcan na na-freeze sa kanyang paghakbang.
Hindi naman agad ako nakasagot dahil natulala na ako sa kanyang mukha.
Napakagwapo lang talaga ni Uncle. Napaka-hot pa lalo na at hakab sa katawan niya ang suot niyang muscle tee at tight-fitting jogging pants. Tinatanong ko tuloy ang aking isip kung bakit hindi pa ito nag-aasawa.
"Baka hinihintay ka," tudyo ng utak ko na kaagad ko ring binura dahil hindi iyon totoo.
Heto na naman ang pag-iisip ko ng masama sa kanya. Hindi ko talaga mapigilan kapag kaharap ko siya.
"Hey! Natulala ka na?" pukaw niya sa pagkakatulala ko sabay tawa.
"Ah, eh. A-ano po. P-inabibigay po ni Mama, Uncle. Nakalimutan niyo raw po sa bahay," ani ko na nauutal sabay taas ng tangan kong paper bag.
"Oh? It's yours, baby. Hindi yata narinig ni Malia ang sinabi ko," ani niya sabay sapo sa kanyang noo.
Ako naman ay gulat na gulat habang nanlalaki ang aking mga mata.
Bakit naman niya ako reregaluhan ng pabango? It is not fit on my age. Cologne lang ang ginagamit ko at hindi perfume.
"Binili ko iyan para sa iyo. Galing kasi ako ng France at naisipan kitang bilhan ng pabango," paliwanag niya habang matiim akong tinitingnan sa mata.
Lihim naman akong napaatras. Awkward din kasi ang posisyon namin dahil sa pinto talaga kami nag-usap. Hindi na niya ako inanyayahan sa loob. Ayos lang, hindi rin naman ako kumportable sa loob kasama siya.
"Uncle, masyado pa po akong bata para gumamit ng perfume. Cologne lang po kasi ang ginagamit ko," sabi ko sabay abot sa kanya ng paper bag.
"Oh, my mistake. I thought you're already eighteen, baby." he said then chuckled.
Hindi na naman ako naging kumportable sa kanyang sinabi. Ewan ko, lahat talaga binibigyan ko ng meaning.
"Ibabalik ko na lang po. Ibigay niyo nalang po sa iba, Uncle."
Mariin na umiling si Uncle Vulcan. Nakita ko rin na biglang sumeryoso ang kanyang mukha nang tumingin sa akin.
"Para sa iyo talaga iyan. Gamitin mo na lang kapag eighteen ka na kung hindi ka komportble na i-spray sa katawan mo. Ten years naman ang shell life niyan."
"P-pero---"
"Tanggapin mo na Zia, apat na taon na lang naman eighteen ka na." Ngumisi si Uncle Vulcan nang masabi niya ito sa akin. "Pwede na..." namamaos pa niyang dagdag na labis na nagpakilabot sa akin.
Napakurap-kurap ako nang makita kong dahan-dahan na tumunghay siya sa akin. Gusto kong humakbang paatras dahil baka balak niya akong halikan ngunit parang nadikit sa sahig ang mga paa ko dahil hindi ko maigalaw.
Shuta siya! Ano ba ang binabalak niya?
"U-Uncle...huwag po!" Sa wakas ay nagawa kong magsalita.
"Huwag what?" malambing niyang sabi habang nakatingin sa labi ko.
"D-don't kiss me. Isusumbong kita kay Papa," kinakabahan kong sabi habang nanginginig ang aking mga labi.
"Kiss you?" he chuckled. "Wala akong balak halikan ka, Malzia. Hindi pa ako nasisiraan ng ulo. Ayaw kong humimas ng rehas. I will kiss you, not now...but soon..." Hinimas niya ang pisngi ko at inamoy ang leeg ko.
"U-Uncle..."
"f**k! You smell like vanilla, baby!" He whispered while catching his breath. "Bakit kasi...damn!"
Napapitlag ako nang marinig ko siyang magmura. Nagising naman ako bigla sa pagkakatulala at kaagad ko siyang naitulak. Kaagad akong tumalikod at walang pasabi na nagtatakbo ako palayo sa kanya.
Sinasabi ko na nga!
Tama ako sa mga hinala ko sa kanya.
- Writer
