ตอนที่ 18 เจ้ากรรมนายเวร
ผ่านไปห้าวันหลังจากเหตุการณ์วันนั้น วาคิมก็ไม่ได้เข้ามายุ่มยามกับฉันอีกอย่างที่ฉันขอเอาไว้ ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะทำได้จริงๆ
เอ๊ะ...นี่ฉันกำลังคิดอะไรอยู่นะ ฉันกำลังคิดถึงเขาอีกแล้วเหรอ ฉันเรียกสติตัวเองออกมาก่อนจะคิดอะไรไปไกลถึงคนที่ไม่ควรคิดถึงอีก
“นี่ อันนารู้ไหมว่าคลินิกของหมอเรืองฤทธิ์ที่เคยสั่งซื้อเครื่องมือการแพทย์กับบริษัทเราโดนปิด?”
อยู่ ๆ พี่แพรวรุ่นพี่ที่ทำงานอยู่ฝ่ายเดียวกันยื่นหน้าเข้ามาใกล้แถมเล่าเรื่องอะไรที่ฉันไม่อยากรู้ เอาแค่พอได้ยินชื่อถึงหมอนั่นฉันรู้สึกหน้าชาขึ้นมาอย่างทันที แค่นึกถึงเหตุการณ์ที่เกือบโดนทำอะไรมิดีมิร้ายแบบนั้น ฉันก็รู้สึกอับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน ที่สำคัญบอกตามตรงว่าฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับหมอนั่น เพราะหลังจากวันนั้นเขาก็หายไปไม่ติดต่อมาขอโทษฉันแต่อย่างใด
“ไม่รู้สิค่ะ หนูไม่ค่อยดูข่าว”
ฉันเลี่ยงที่จะพู
