ตอนที่ 22 ฉันกำลังจะแต่งงาน
หลังจากวันนั้นทั้งฉันและวาคิมต่างก็แยกย้ายกัน เขาทำให้ฉันรู้สึกว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างฉันและเขามันไม่เคยเกิดขึ้น เขาและไอด้ายังคงทำตัวปกติราวคู่รักทั่วไปเหมือนอย่างที่ควรจะเป็น ส่วนฉันก็กลับมาใช้ชีวิตตามเดิม
ฉันเริ่มเลี่ยงที่จะรับนัดไอด้าเพื่อไปกินข้าวด้วยกันเหมือนทุกครั้งเพราะไม่อยากเจอหน้าวาคิมอีก ส่วนหนึ่งคือรู้สึกผิดต่อเพื่อน และอีกส่วนหนึ่งคือฉันเริ่มรู้สึกปวดใจทุกครั้งที่เห็นไอด้าชอบโชว์หวานวาคิมต่อหน้าฉัน
ฉันยังคงใช้ชีวิตเหมือนเดิมทุก ๆ วัน
ทำงาน เลิกงาน กลับบ้าน…ชีวิตที่วนลูปไปกับการทำงาน
ทิ้งทุกอย่างเมื่อล้มตัวลงนอน แต่ทว่า…ต่อให้ภายในห้องจะมีแสงสว่างจากโคมไฟแค่ไหน หัวใจฉันกลับรู้สึกมืดมนตลอดเวลา
สัมผัสที่วาคิมเป็นคนประทับเอาไว้ตามร่างกายมันยังชัดเจนอยู่ทุกอณู และไม่ว่าจะทำอย่างไรฉันก็ไม่สามารถเอามันออกไปจากหัวได้เลย ทุกๆอ้อมกอด รอยจูบ แ
