เม็ดทรายปรายตามองหน้าของท่านประธานซึ่งเดินออกมาจากลิฟต์ วันนี้เขายังคงสมบูรณ์แบบเหมือนกับในทุกๆ วัน ชุดสูทสีกรมนั่นทำให้เขาดูดีมากยิ่งขึ้นพอๆ กับทรงผมที่เซ็ทเอาไว้อย่างดี เขายังคงหล่อเหลาที่สุดในสายตาของเธอ
เม็ดทรายไม่กล้าแม้จะลุกขึ้นเพื่อทักทายเขาเลยด้วยซ้ำ ก็เมื่อคืนเราทำเรื่องที่มันน่าอายมากขนาดนั้น อีกทั้งพอเธอมองเห็นเขา ภาพในยามที่เขากำลัง..เปลือยเปล่าก็ฉายชัดเข้ามาในหัว เธอรู้สึกร้อนวูบวาบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเพียงแค่ได้ยินเสียงของเขาเท่านั้น
พลังทำลายล้างของเขามันมีมากยิ่งกว่าที่เธอคาดคิดเอาไว้ซะอีก
“หวังว่าวันนี้..คงจะไม่ต้องโต้รุ่งกันนะครับ”
“...นะ..แน่นอนอยู่แล้วค่ะท่าน ไปทำงานกันเถอะพวกเรา”
พี่ปิ่นหัวหน้าแผนกพูดกับท่านประธานที่แสนสมบูรณ์แบบของเราด้วยรอยยิ้มที่มองยังไงมันก็ไม่ได้ออกมาจากความดีใจเลยแม้แต่นิดเดียว
“ดีแล้วครับ”
ขุนเขาเบนสายตามองใบหน้าของเม็ดทราย แต่เธอไม่แม
