7.เมินเฉย

1390 Words

“.....” เม็ดทรายยกมือขึ้นมากุมขมับเบาๆ เมื่อเธอพบว่าตัวเองไม่ได้นอนอยู่บนเตียงนอนที่คุ้นเคยอย่างที่ควรจะเป็น แต่เธอกำลังนอนบนเตียงนอนแสนกว้างใหญ่ที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน อีกทั้งข้างๆ เธอยังมีหนุ่มหล่อที่เธอคุ้นหน้าคุ้นตากับใบหน้าของเขาเป็นอย่างดีอีกต่างหาก ท่านประธาน..เจ้านายของเธอกำลังนอนอยู่ข้างๆ เธอ เขานอนกลับอย่างสบายและแขนข้างหนึ่งของเขากำลังโอบกอดเธออยู่อีกต่างหาก บ้าไปแล้ว..เมื่อวานเธอดื่มเข้าไปมากพอสมควร และที่บัดซบที่สุดคือเธอได้บอกเล่าเรื่องราวในชีวิตของตัวเองกับเขาไปจนหมด บอกแม้กระทั่งประสบการณ์ การร่วมรักในแบบที่ไม่น่าจดจำกับเขาไปอีกต่างหาก อีกอย่างที่น่าตกใจไม่แพ้กันคือเธอกำลังสวมชุดนอนอยู่ ชุดนอนที่ไม่รู้ว่าเป็นชุดนอนของใครเพราะชุดนอนสีชมพูหวานแหว๋วนี้มันไม่น่าใช่ชุดนอนของท่านประธานอย่างแน่นอน หรือว่าจะเป็นของแฟนเก่าเขา คราวนี้เม็ดทรายยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองเอาไว้อีกครั้ง และเมื่อลองทบทวนเรื่องราวเมื่อวานอีกครั้งก็พบว่าหลังจากที่เธอ..เสร็จสม เป็นครั้งแรก เธอก็สลบไปเลย.. แล้วก็ตื่นมาอีกครั้งในตอนนี้ซึ่งเข็มของนาฬิกามันบอกเวลาเที่ยงแล้ว สิ่งที่ควรทำมากที่สุดคือหนีไปตั้งหลักก่อนน่าจะดี เพราะหากว่าท่านประธานตื่นขึ้นมาเธอไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำหน้าแบบไหนดี เมื่อคิดได้แบบนั้นเม็ดทรายจึงแอบย่องออกมาข้างนอกห้องนอน เธอไม่ได้ล้างหน้าอะไรเลยด้วยซ้ำ เธอหยิบชุดของตัวเองเมื่อวานขึ้นมาสวมพร้อมกับถือชุดนอนที่เธอใส่เอาติดมือไปด้วย เธอควรจะซักมาคืนเขา จะทิ้งเอาไว้ให้เขาซักได้ยังไงกันล่ะ และเมื่อนั่งแท็กซี่มาจนถึงห้องของตัวเองเม็ดทรายก็รีบเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการอาบน้ำ ล้างหน้า เธอเอาผ้าออกมาซัก แล้วก็ทำความสะอาดห้องแบบที่ทำทุกสัปดาห์ และเมื่อทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว อาหารมื้อเช้า ในตอนบ่ายกว่าๆ ก็มาส่งพอดี เธอนั่งทานมื้อเช้าพร้อมกับนั่งเหม่อมองกระจกของคอนโดที่เธออยู่ ท่านประธานเมื่อคืน แซ่บลืมไปเลยให้ตายเถอะ!! เม็ดทรายยกมือขึ้นมาตบแก้มตัวเองเบาๆ ด้วยความเขินอาย เธอมองเขามานานพอสมควร มองเขาข้างเดียวมาตั้งแต่ที่เขาเข้ารับตำแหน่งท่านประธานเมื่อสามปีที่แล้ว แอบมองเขามาสามปี ส่วนเขาก็มองเธอเหมือนกัน มองเธอในฐานะพนักงานของบริษัท แล้ววันจันทร์นี้เธอจะมองเขายังไงดีละวะ เราต่างก็ล่วงรู้ความลับของกันและกัน เธอคือผู้หญิงตายด้านส่วนเขาเป็นคนที่ดื่มเหล้าแล้วส่วนนั้นของเขามันจะตื่นตัวขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย เป็นอีกครั้งที่เม็ดทรายยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองแล้วกรีดร้องดังๆ ในใจ ให้ตายเถอะ เธอไม่สามารถสลัดภาพของเจ้านายสุดร้อนแรงออกจากหัวได้เลย แล้วจะสามารถมองเขาแบบเดิมได้ไหมนะ “rrrr” เม็ดทรายหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก็พบว่าพี่ปิ่นโทรมาหาเธอ “ค่ะพี่” “ทราย พี่รบกวนเราหน่อยสิ พอดีว่าพี่จะต้องออกมาดูสถานที่แต่งงานของน้องสาวต่างจังหวะที่กลัวว่าตัวเองจะกลับไปไม่ทัน รบกวนทรายจัดตารางงานของท่านประธานให้พี่หน่อย พี่ทำเอาไว้เสร็จแล้วเดี๋ยวจะส่งเมลล์ไปให้ ทรายแค่คอยเตือนท่านเรื่องกำหนดการประชุมและการคุยงานก็พอ” ฉิบหายแล้วไง เธอยิ่งไม่อยากเจอท่านประธานอยู่ เอาไงดีวะ ปฏิเสธไปก่อนได้ไหม “พี่ปิ่นคะคือว่า..” “ขอบใจมากนะทราย บายจ้า เดี๋ยววันอังคารพี่จะกลับไปพร้อมของฝากนะ” หลังจากนั้นสายก็ถูกตัดไปพร้อมกับเสียงแจ้งเตือนข้อความอีเมลล์ที่ถูกส่งเข้ามา เม็ดทรายยกมือขึ้นมานวดขมับอีกครั้ง ตั้งสตินะเม็ดทรายไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอจะต้องมีความเป็นมืออาชีพ โปรเฟสเชอนอล!! ต้องแยกแยะเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวให้ออกสิ ไม่อย่างนั้นในอนาคตเธอไม่ต้องไปลาออกงั้นเรอะ หากจะมามัวยึดติดในเรื่องเมื่อวานขนาดนั้น เธอล้มตัวนอนบนเตียงด้วยใบหน้าที่เห่อร้อนออกมา วันหยุดทั้งทีก็จะต้องใช้เวลาอยู่บนเตียงให้นานมากที่สุดสิ อย่าไปคิดอะไรเยอะ .................. “11 โมงของวันนี้มีการประชุมผู้ถือหุ้นค่ะ และท่านประธานจะต้องเข้าร่วมด้วย” เม็ดทรายกล่าวพร้อมกับส่งตารางงานให้ท่านประธานดู เขาดูปกติมาก..มากเสียจนเป็นตัวเธอเองที่คิดเยอะคิดแยะเกินไป “ผู้จัดการปิ่นยังไม่กลับเหรอครับ” เขาถามเธอโดยที่สายตาของเขาไม่ได้มองหน้าเธอด้วยซ้ำ “ค่ะ พี่ปิ่นจะกลับมาวันพรุ่งนี้ ในเมื่อแจ้งเรื่องกำหนดงานในวันนี้ของท่านหมดแล้ว ทรายขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ” เธอก้มหน้าลงพร้อมกับเดินออกมาจากห้องทำงานของเขา เม็ดทรายนั่งลงที่โต๊ะทำงานของตัวเอง เธอหลับตาลงช้าๆ เพื่อตั้งสติ เห็นไหม เขายังไม่มาสนใจอะไรเธอแล้ว แล้วแกจะกังวลเพื่อ.. “น้องทราย พรุ่งนี้จะมีพนักงานใหม่เข้ามาร่วมทีมของเรา พรุ่งนี้ตอนเย็นเราไปเลี้ยงต้อนรับน้องๆ ที่จะเข้ามาเป็นครอบครัวของเราดีไหม?” พี่สิงหาเอ่ยถามเสียงดังพร้อมกับลุกขึ้นตบมือเพื่อดึงความสนใจมาที่ตัวเอง “ทรายได้หมดเลยค่ะ” “ถ้าพี่ทรายไปผมก็ไปครับ” ภีมพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้กับเม็ดทรายและพี่สิงหา “เห้ยไอ้ภีม ทำไมต้องทรายไปผมก็ไปด้วยวะ น้องทรายเป็นของพี่ครับ แกพึ่งเข้ามาใหม่ต้องเคารพเจ้าของเก่าก่อน ใช่ไหมจ้ะน้องทรายคนสวยของพี่สิงหา” อีกเรื่องที่ทำให้เม็ดทรายหาแฟนอยากเย็น อาจจะเพราะคนรอบตัวของเธอมันเป็นแบบนี้ไง พี่สิงหาเป็นรองผู้จัดการ อายุ 33 และพี่แกมีหน้าตาที่จัดอยู่ในขั้นว่าน่ามอง แต่พี่สิงหาเจ้าชู้ในแบบที่ประชุมแผนกแต่ละเดือน แกควงผู้หญิงมาไม่ซ้ำหน้ากันเลย และเรื่องนี้แหละที่ทำให้เม็ดทรายคิดว่า..การหาคนรักดีๆ มันยาก อีกทั้งเธอยังมีอาการตายด้านอะไรพวกนั้นอีก... แต่เดี๋ยวนะ ตอนนี้เธอไม่ได้ไม่มีความรู้สึกกับเรื่องบนเตียงแล้วนี่ เมื่อวันนั้นมันดีมากถึงแม้ว่าเขาจะใช้แค่นิ้วก็เถอะแต่ว่าเธอรู้สึกนะ..และมันก็มีความสุขมากๆ เลย ใบหน้าของเม็ดทรายขึ้นเป็นสีกุหลาบและเมื่อสิงหาเห็นเขาก็แซวเม็ดทรายไม่หยุดเลย “ไม่ต้องเขินหรอกนะน้องทราย หัวใจของพี่สิงหาทั้งสี่ห้องเป็นของน้องทรายครึ่งห้องนะจ๊ะ” เม็ดทรายกลอกตามองบน “ไปเล่นตรงนู้นเลยค่ะพี่สิงหา ทรายจะรีบทำงาน” สิงหาหัวเราะเบาๆ “จ้า แม้คนตั้งใจทำงาน นี่ตั้งใจจะแต่งกับงานใช่ไหม ไม่ได้แต่กับผู้ชายใช่ไหม” ภีมมองหน้าของเม็ดทราย เขายกยิ้มขึ้นมาด้วยความชื่นชม เขามาทำงานที่นี่ได้ยังไม่ถึงสองปี แต่ในตอนที่เขาทำอะไรไม่เป็นสักอย่างพี่เม็ดทรายช่วยสอนงานของเขาด้วยความใจดี ตอนแรกเขาคิดว่าพี่เม็ดทรายจะอายุน้อยกว่าเขาแต่ปรากฏว่าพี่เม็ดทรายอายุ 27 แล้ว มากกว่าเขาตั้งหนึ่งปี แต่อายุไม่ใช่ปัญหาสำหรับภีมเลย เพราะที่เป็นปัญหาคือเขาจะเข้าหาพี่เม็ดทรายยังไงไม่ให้ถูกปฏิเสธดี

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more