โปรดระวังหัวใจของคุณ

2.อะไรวะนั่น

ด้วยความตกใจเม็ดทรายก็เลยรีบเหยียบเบรคอย่างที่ท่านประธานของเธอสั่ง เธอจัดการจอดรถแล้วหันกลับไปมองหน้าของเขาด้วยความประหม่า

“ขับรถอะไรของเธอ!”

คือเธอบอกเขาแล้วว่าเธอขับไม่คล่องเท่าไหร่ แต่เขาฟังเธอสักนิดไหมล่ะ

“ขะ..ขอโทษด้วยค่ะ”

แต่หน้าที่รับผิดนั้น เม็ดทรายจะโยนให้ใครได้ถ้าไม่ใช่ตัวเอง ก็เขาเป็นเจ้านาย เป็นคนจ่ายเงินเดือนเธอนี่

ขุนเขาเดินลงมาจากรถ เขาเปิดประตูที่นั่งคนขับออก

“ลงมา เดี๋ยวผมขับเอง”

เม็ดทรายส่งยิ้มให้เขาด้วยความเต็มใจ เธอหอบข้าวของทุกอย่างของตัวเองลงมาจากรถด้วยความไวแสง

“ขับรถดีๆ นะคะท่านประธาน พรุ่งนี้เจอกันค่ะ”

เม็ดทรายกล่าวพร้อมกับยกมือขึ้นมาเพื่อไหว้บอกลาเจ้านายของเธอ

“จะไปไหน ยังไม่ได้บอกให้กลับสักหน่อย”

“....”

เขาไม่ต้องการคนขับรถแล้ว จะมารั้งเธอเอาไว้ทำซากอะไรกัน?

“อ่า..ค่ะ จะให้ทรายไปกับท่านงั้นเหรอคะ”

“ขึ้นรถ”

คำกล่าวสั้นๆ นั้นมันคือคำที่แฝงไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ เธอเดินอ้อมไปขึ้นที่ประตูหลังและเมื่อเม็ดทรายเปิดประตูออก เสียงของท่านประธานก็โวยวายขึ้นมา

“ผมไม่ใช่คนขับรถของใครนะครับ”

เม็ดทรายขบเม้มริมฝีปากเบาๆ เธอปิดประตูหลังด้วยความแผ่วเบาพร้อมกับเดินอ้อมไปนั่งที่ด้านหน้า พรุ่งนี้คือวันเสาร์วันหยุดงานของเธอ แทนที่วันนี้จะได้กลับบ้านไปนั่งอ่านนิยายที่ชอบแล้วนอนตื่นสายๆ ให้สาสมกับที่เป็นวันหยุด แต่เธอกลับจะต้องมาคอยเอาอกเอาใจ เจ้านายนิสัยเสียแบบนี้งั้นเรอะ

ไม่ยุติธรรมเอาซะเลย ทั้งที่ตั้งใจทำงานจนเสร็จหมดแล้วแท้ๆ

ขุนเขามองหน้าของเม็ดทรายซึ่งเธอกำลังก้มหน้าเพื่อเก็บซ่อนความไม่พอใจเอาไว้ เขาหยักยิ้มขึ้นมาจางๆ ก่อนจะขับรถออกไปจากบริษัท

เม็ดทรายเป็นผู้หญิงที่เก่งมากในเรื่องการทำงาน เธอโดดเด่นอยู่เสมอในสายตาของเขา เป็นผู้หญิงที่ทั้งสวยและสมบูรณ์แบบในทุกๆ ด้าน งานที่เธอส่งล้วนแล้วแต่ไม่เคยต้องสั่งแก้ เขาอยากจะรู้จริงๆ ว่าภายใต้ใบหน้าสวยๆ นั่น ตกลงแล้วเธอเป็นคนแบบไหนกันแน่

อีกทั้งวันนี้มันห่วยแตกมากทีเดียว เพราะมันเป็นวันที่แฟนเก่าของเขาแต่งงาน เขาไม่ได้มีเยื่อใยกับขวัญแล้ว แต่เธอดันไปแต่งงานกับเพื่อนของเขานี่แหละ มันก็เลยทำให้ขุนเขารู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองเป็นคนโง่ เมื่อเพื่อนกับแฟนไปแต่งงานกันหลังจากที่เลิกรากับเขาไปไม่ถึงปีด้วย

เม็ดทรายสัมผัสได้ถึงความอารมณ์ไม่ดีของท่านประธานได้อย่างชัดเจน จากคันเร่งที่น่าจะถูกเหยียบจนมิด มือของเม็ดทรายกำเข็มขัดนิรภัยเอาไว้แน่นพอสมควร

พ่อแก้ว แม่แก้ว ช่วยลูกช้างด้วย..

รถยุโรปสุดหรูเคลื่อนตัวเข้ามาจอดในบ้านหลังหนึ่ง เม็ดทรายขยี้ตาเบาๆ เพื่อให้แน่ใจวันตัวเองไม่ได้ตาฝาดเพราะทำงานหนัก เบื้องหน้าของเธอคือบ้าน..ไหนเขาบอกว่าจะไปที่ร้านอาหาร หรือร้านเหล้า อะไรสักอย่างนี่แหละ แล้วเขาพาเธอมาที่บ้านของเขาทำไม

คงจะไม่ได้สั่งให้เธอทำงานล่วงเวลาอะไรแบบนั้นหรอกใช่ไหม

“ลง-มา”

เมื่อเห็นท่าทางลังเลของเม็ดทราย ขุนเขาก็สั่งเสียงเข้มเพื่อให้เธอเดินตามเขาเข้ามาในบ้าน

“พอดีผมเปลี่ยนใจไม่อยากจะไปดื่มที่ร้านแล้ว เพราะสกิลการขับรถของคุณมันห่วยมากเกินไป”

เขาไม่ได้จะไปกินที่ร้านเธอก็ไม่มีสิทธิ์อะไรไปว่าเขาหรอกจ้า แต่หากว่าเขาจะมาดื่มที่บ้านของเขา เขาก็ปล่อยให้เธอลงข้างทางเพื่อที่เธอจะได้ขึ้นรถโดยสารกลับบ้านสิวะ เขาพาเธอมาที่นี่ทำไมก่อน?

“ในเมื่อท่านประธานกลับถึงบ้านแล้ว แบบนั้นทรายขอตัวกลับก่อนนะคะ”

ขุนเขากอดอกพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย

“เข้ามาเถอะ ผมไม่ได้จะสั่งให้คุณทำงานเพิ่มหรอก”

ทำไมเขาเหมือนอ่านความคิดเธอได้เลยฟะ หรือว่าเธอแสดงสีหน้าออกมามากเกินไป

เมื่อเม็ดทรายเดินเข้าไปในบ้านของท่านประธาน สีหน้าของเธอก็แสดงอาการประหม่าออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน

ส่วนขุนเขา เขาเดินไปหยิบเหล้าในตู้เย็นออกมาพร้อมแก้วสองใบ เขายื่นแก้วให้เม็ดทรายก่อนจะนั่งลงตรงข้ามเธอ

หลังจากนั้นบรรยากาศระหว่างเรามันก็ชวนให้อึดอัดอย่างบอกไม่ถูก เขารินเหล้าในขวดใส่แก้วพร้อมน้ำแข็งหนึ่งก้อน ก่อนจะกระดกเหล้าในแก้วนั้นจนหมดในครั้งเดียว

แก้วที่สอง สามและสี่ตามมาติดๆ ส่วนเธอยังไม่กล้าแม้แต่จะแตะต้องเหล้าในแก้วที่วางอยู่เลย

“อา..ในมุมมองความรักของผู้หญิง เวลาเลิกกับใครแล้วตัดใจง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?”

คำถามนั้นถูกถามออกมาโดยเม็ดทรายไม่ทันได้ตั้งตัว เธอมองหน้าของท่านประธานที่ในยามนี้เขาไม่เหลือเค้าของประธานผู้โหดร้ายของเธออีกแล้ว

เขาถอดกระดุมเสื้อเม็ดบนออกพร้อมกับคลายเน็กไท ผมที่ถูกเซ็ตเอาไว้อย่างดีถูกมือของเขาเสยไปด้านหลังแบบลวกๆ ใบหน้าหล่อเหลาขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อจากฤกธิ์ของแอลกอฮอร์ที่ดื่มเข้าไปแบบไม่พัก

เม็ดทรายจ้องใบหน้าของเขาอยู่พักหนึ่งก่อนที่เธอจะถูกสายตาที่ไม่พอใจสักเท่าไหร่ของท่านประธานมองมา

“เรื่องนั้นทรายว่าไม่เกี่ยวกับเป็นผู้หญิงหรือว่าผู้ชาย มันเกี่ยวกับว่าฝ่ายไหน..เป็นฝ่ายที่รักมากกว่ากัน”

คำถามของเขามันดันไปสะกิดแผลในใจของเธอขึ้นมาแบบไม่ทันได้ตั้งตัว ฝ่ายที่ถูกบอกเลิกยังไงก็เจ็บกว่าเสมอนั่นแหละเพราะว่าเราไม่ทันได้ตั้งตัว แต่ฝ่ายที่พูดคำว่าเลิกออกมาเขาน่าจะคิดเรื่องนั้นมานานพอสมควรแล้ว

“ไม่จริงสักหน่อย อ่า..หงุดหงิดชะมัดเลย!”

เขายกขวดเหล้าขึ้นมากรอกใส่ปาก โดยที่ไม่ได้ดื่มใส่แก้วอย่างตอนแรกอีกแล้ว ส่วนเม็ดทรายเธอมองเหล้าในแก้วของตัวเองก่อนจะกรอกใส่ปากแล้วยกยิ้มเศร้าๆ ขึ้นมา

เธอกับ..ความรัก คงจะเป็นเส้นขนานที่ไม่มีวันมาบรรจบกันได้แล้ว เธอมันเป็นพวกผู้หญิงตายด้านที่ไม่ได้รู้สึกสนุกกับเรื่องบนเตียงและนั่นมันคือปัญหาใหญ่สำหรับชีวิตคู่เลยนี่ เพราะอย่างนั้นในช่วงที่ผ่านมาที่เม็ดทรายไม่มีแฟนไม่ใช่เพราะว่าเธอชอบอยู่คนเดียว แต่มันเป็นเพราะว่าเธอปกป้องตัวเองจากความเจ็บปวดต่างหากล่ะ

เอาล่ะ ดูเหมือนว่าเธอจะอยู่กับท่านประธานมานานมากพอแล้วเพราะอย่างนั้น เธอควรจะบอกลาเขาแล้วกลับได้สักที

“ทรายขอตัวกลับก่อน..”

เสียงของเม็ดทรายถูกกลืนลงคอในทันที เมื่อเธอมองเห็นท่านประธานซึ่งกำลัง..ถอดกระดุมกางเกงของเขาออก

เขาหลับตาลงอย่างช้าๆ พร้อมกับใช้มือสัมผัสส่วนนั้นที่มันกำลังตื่นตัวผ่านชั้นของกางเกงที่ยังคงสวมอยู่

“อึ่ก..”

ในใจของเม็ดทรายมันมีคำว่า "เอาจริงดิ" ดังขึ้นมา เธออยากจะลุกหนีไปแต่ก็ไม่รู้ว่าจะเดินหนีออกไปตอนไหนดี ที่จะไม่ทำให้เขาอาย นี่เขาลืมไปรึเปล่าว่าเธอกำลังนั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้