บทที่12
โอคามิซังของเรียวมะ
ฉันตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็เจอคุณเรียวมะนั่งมองหน้าฉันอยู่ สิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันเมื่อคืนมันทำให้ฉันละอายใจมาก
“ถ้าอายาโนะมาเห็นเธอในสภาพนี้ก็คงไม่สบายใจเหมือนกัน” เรียวมะเอ่ยขึ้นมาพร้อมมองใบหน้าซีดเซียวของเธอ
“นามิเสียใจที่ทำผิดกับนายหญิง”
“ฉันเองก็ลำบากใจแต่เธอต้องยอมรับความจริงหลังจากนี้เธอไม่ใช่นามิเด็กรับใช้ในบ้านฉันอีกต่อไปแล้ว”
“นามิทราบดีค่ะความผิดนี้นามิน้อมรับนายท่านจะไล่นามิออกหรือจะฆ่านามิต่อหน้าหลุมศพของนายหญิงก็สุดแล้วแต่นายท่านเห็นสมควรเลยค่ะ”
เรียวมะขมวดคิ้วเข้าหากันเขาและเธอคิดคนละอย่างกันเลยเขามองหน้าเธอแล้วนึกตลกยัยนี่ซื่อบื้อชะมัด
“เธออยากตาย?”
“มันสมควรแล้วค่ะ”
“ไร้สาระจริงๆ ที่ฉันพูดมาไม่ใช่อย่างที่เธอคิดหลังจากนี้เธอคือเมียฉัน และฉันจะแต่งตั้งให้เธอเป็นโอคามิซังของฉันเธอจะเป็นนายหญิงของคนไอ้พวกข้างล่างรวมถึงสมาคมโอตะที่ญี่ปุ่น”
“อะไร
