บทที่8 จุดอ่อนไหว
1524 Words
บทที่8
จุดอ่อนไหว
ฉันเดินมาบนห้องตามคำสั่งของคุณเรียวมะไม่รู้ว่าเขาจะสั่งให้ฉันทำอะไรอีก เขาหวังดีกับฉันจริงๆ ใช่ไหมหรือแค่ต้องการกลั่นแกล้งฉันกันแน่
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!!
(เข้ามา)
เมื่อเปิดประตูเข้าไปสิ่งแรกที่ฉันได้สัมผัสก็คือความหนาวเย็นของเครื่องปรับอากาศ วันนี้อากาศด้านนอกมีลมหนาวพัดโชยมาแต่คุณเรียวมะกลับเปิดแอร์จนเย็นเจี๊ยบ เขานั่งมองฉันอยู่ที่โต๊ะญี่ปุ่นริมระเบียง
“นายท่านเรียกนามิมามีอะไรให้รับใช้คะ”
“ปีนี้เธออายุเท่าไหร่แล้วนะ” เขาถามขณะยกสาเกขึ้นมาดื่ม
“19 ค่ะ”
“อายาโนะสั่งให้ฉันดูแลเธอจนกว่าเธอจะมีครอบครัว”
“ค่ะ”
“แต่ผู้ชายคนนั้นต้องไม่ใช่อาจารย์ของเธอกับไอ้เก็น”
นามิเอียงคอเล็กน้อยเธอไม่เข้าใจสิ่งที่เรียวมะกำลังจะสื่อ ตอนนี้เธอเองก็ไม่ได้คิดเรื่องพวกนั้นเลย เธอคิดเพียงแค่ตอบแทนบุญคุณของอายาโนะที่รับเลี้ยงดูเธอและตอบแทนเรียวมะที่ให้ชีวิตใหม่กับเธอ ถ้าเขาไม่ช่วยรักษาเธอคงตายเสียวันนั้นแล้ว
“ไอ้อาจารย์นั่นมันไม่ได้มีฐานะพอที่จะเลี้ยงดูเธอให้สุขสบายไปจนตายหรอกนะ”
“นามิเองก็ไม่ได้คิดอะไรกับอาจารย์เลยค่ะ”
“ก็ดีแล้ว ส่วนไอ้เก็นมันเป็นบอดี้การ์ดมือซ้ายเป็นเหมือนแขนขาของฉัน เอาง่ายๆ ถ้ามีคนจ่อปืนเพื่อยิงฉันคนที่จะตายก่อนฉันก็คือไอ้เก็นกับคาซุกิ”
“ค่ะ.... แล้วใครที่จะเหมาะกับนามิคะญาติพี่น้องนายท่านหรือเปล่า”
“เลวๆ ทั้งนั้น เอาตรงๆ นะไม่มีใครดีสักคน-_-!”
เรียวมะย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืนงานเลี้ยงวันเกิดพี่สาวของเขา ตัวเขาขึ้นไปเยี่ยมคุณย่าที่กำลังป่วยด้วยโรคชราแต่ถึงจะป่วยจนต้องนอนอยู่บนเตียงก็ยังไม่หยุดที่จะจับคู่ให้เขา
‘อายาโนะก็จากไปแล้ว หาเมียใหม่สักทีเถอะเรียวมะ’
‘ผมไม่อยากให้ใครต้องมาเสี่ยงกับผมครับคุณย่า’
‘อายุเรายังน้อยนะเรียวมะ เจ้าไดมันก็โตพอที่จะรู้อะไรเป็นอะไรแล้ว หรือไม่เด็กที่ชื่อนามินั่นไงอย่าลืมว่าเราต้องมีโอคามิซัง ทั้งธุรกิจและอำนาจเมียก็เป็นที่เชิดหน้าชูตาถ้ายังไม่ตัดสินใจหลานสาวเพื่อนย่าก็มีหรือไม่ก็ยัยตุ้ยนุ้ยเจแปนก็ได้’
พอพูดถึงเจแปนเขาเองก็รู้สึกผิดแต่ก็ดีแล้วที่ตัดสินใจไม่เลือกเจแปนไม่เช่นนั้นคนที่ต้องจากไปก็คือเจแปน อีกอย่างเขารู้ดีว่าเจแปนควรได้รักและมีคู่ชีวิตที่ดีไม่ต้องมาเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายไปกับเขา ตอนนี้นามิต้องอยู่หลบๆ ซ่อนๆ เพราะเขาไม่อยากให้นามิต้องมาจากไปเหมือนอายาโนะ
สิ่งที่ย่าเขาพูดมามันก็คือเรื่องจริงงานสมาคมมาเฟียที่ใกล้จะมาถึงการมีโอคามิซังหรือนายหญิงมันเป็นใบเบิกทางที่ดีในด้านธุรกิจแต่เขาจะสร้างภาพลักษณ์ของนามิยังไงนี่สิเธอถึงจะเป็นที่สนใจ
“นายท่านคะ” นามิเรียกเจ้านายของเธอ เขาเงียบไปพักนึงราวกับคิดอะไรเพลินๆ
“ฉันเคยคุยกับอายาโนะเรื่องนึง ถ้าเธอเรียนจบอายาโนะจะลงทุนเป็นโรงงานผลิตเหล้าสาเกให้เธอ เธอจะได้มีอาชีพมีธุรกิจและมีคอนเนคชั่นของตัวเอง”
“อย่าเลยค่ะนามิคงรับไว้ไม่ได้แค่ได้มีที่กินที่พักที่อาศัยก็เป็นพระคุณมากแล้ว”
“รับไว้เถอะถือว่าเป็นสิ่งสุดท้ายที่อายาโนะขอเอาไว้”
เป็นความลำบากใจของฉันมากแต่สิ่งที่คุณอายาโนะสั่งเอาไว้คุณอายาโนะเคยเกริ่นๆ ให้ฉันรู้มาบ้างแล้ว ฉันรินเหล้าสาเกให้คุณเรียวมะเขามองตามมือฉันตลอดเวลา
“นายท่านมีอะไรให้นามิรับใช้อีกไหมคะ”
“ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันจะพูดต่อไปนี้มันไม่ควรเกิดขึ้นและไม่ควรที่จะทำ ฉันเองก็เห็นเธอเป็นเด็กในบ้านคนนึง”
นามิเงยหน้าขึ้นมามองสบตากับเรียวมะเหมือนเธอจะรู้ความหมายว่าสิ่งที่เรียวมะจะพูดคืออะไรเธอส่ายหน้าปฏิเสธเขาในทันทีเรียวมะจึงพยักหน้ารับรู้ เขายกแก้วสาเกขึ้นมาดื่มอีกซ้ำๆ เพราะสิ่งที่เขาคิดมันน่าเกลียดและทำให้นามิน้ำตาคลอ
“นามิรักนายหญิงมากค่ะ นามิคงทำแบบนั้นไม่ได้ถึงไม่มีคู่ชีวิตนามิก็อยู่ได้เรียนจบนามิออกไปหางานทำข้างนอกก็ได้หรือจะให้อยู่ที่นี่ไปจนตายนามิก็อยู่ได้ค่ะแต่ขอร้องอย่าให้นามิต้องรู้สึกผิดไปจนตายดีกว่าค่ะ”
“อืม เธอออกไปเถอะ”
นามิปาดน้ำตาวิ่งลงมาจากบ้านเป็นช่วงเวลาที่เก็นชิเดินกลับเข้ามาพอดี เขาเห็นเธอร้องไห้ลงมาจึงรีบเดินเข้าไปหาเธอด้วยความเป็นห่วง นามิพูดอะไรไม่ออกได้แต่มองรูปนายหญิงบนกำแพงสูง หันหลังมาอีกทีก็พบเก็นชิยืนอยู่ด้านหลัง
“พี่เก็น ฮือออ”
“เกิดอะไรขึ้นนามิ”
“ปะ เปล่าค่ะ ฮึก! นามิแค่คิดถึงนายหญิงเฉยๆ ค่ะ”
เหมือนเก็นจะรู้ว่าเจ้านายของเขาพูดอะไรเพราะเขาเองก็รู้ดีการที่นายหญิงเลือกรับนามิมาดูแลเพราะเหตุผลอะไร
อดีตที่ผ่านมา
วันที่อายาโนะเดินทางไปญี่ปุ่นเธอให้นามิอยู่กับลูกชายของเธอเพราะเธอรู้ดีว่าอะไรจะเกิดขึ้น วันนั้นเก็นก็อยู่ในเหตุการณ์อายาโนะหอมลูกชายพูดจาเหมือนสั่งเสียจนเขารีบรายงานให้เรียวมะได้รับรู้ทางนั้นจึงสั่งให้ปกป้องและดูแลลูกเมียให้ดีที่สุด
เมื่อลูกชายที่เป็นดั่งดวงใจหลับไปเธอก็สั่งให้มือสังหารคุ้มกันเอาไว้เป็นอย่างดีส่วนเธอเดินมานั่งที่ห้องรับแขก สัญชาตญาณของเก็นชิบ่งบอกว่านี่กำลังเกิดสงครามที่เขาเองก็อาจจะตั้งรับไม่ไหว เขาส่งสัญญาณให้ลูกน้องเตรียมรับมือเอาไว้ไม่ว่ายังไงนายหญิงและคุณหนูก็ต้องปลอดภัย
แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงก็เกิดขึ้นเมื่อคนของยามาดะอ้อมเข้าด้านหลังเพื่อหวังจะปริดชีวิตคุณหนูได นามิร้องกรี๊ดลั่นเก็นชิจึงวิ่งสุดชีวิตเพื่อเข้าไปช่วยคุณหนูของเขาภาพที่เขาเห็นคือนามิอุ้มคุณหนูของเขาไว้แนบอกเธอหลบอยู่หลังตู้บานใหญ่แต่คนที่ฆ่าคนมาเป็นร้อยอย่างเขารู้ได้ทันทีว่านี่มันคือแผน เขายิงนักฆ่ามือสมัครเล่นจนแน่นิ่งไปแล้วหันไปช่วยนายหญิง
เธอนั่งมองการต่อสู้ทั้งน้ำตาเขาเองก็โดนทำร้ายอย่างหนักพยายามเรียกให้นายหญิงหนีไปแต่เธอกลับนั่งรอความตายที่กำลังก้าวเข้ามา
‘แกใจกล้ากว่าที่ฉันคิดนะอายาโนะนังลูกไม่รักดี’
‘ชิชิ ฆ่าลูกเถอะทุกอย่างจะได้จบ’
‘เด็กนั่นอยู่ไหน!!’
‘เด็กที่ไหน ชิชิเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า’
‘แกอย่ามาหลอกฉันอายาโนะ ฉันรู้ว่าแกมีลูกกับมัน’
‘ชิชิ เรียวมะจะถึงแล้วได้โปรดฆ่าลูกเถอะ....’
เพล้ง!!
นามิวิ่งเข้ามาพร้อมแจกันเธอฟาดลงไปที่หัวของยามาดะจนฝ่ายนั้นทรุดลงไปแต่แรงของผู้ชายไม่ได้หมดลงง่ายๆ เมื่อยามาดะตั้งหลักได้เขาก็กระชากหัวของนามิโขกไปกับโต๊ะจนเธอแน่นิ่งไป อายาโนะจึงเข้ามาขัดขวางเธอจึงโดนยามาดะฟันเข้าที่กลางลำตัว
เก็นชิพยายามเข้ามาช่วยแต่เขาก็ได้รับบาดแผลฉกรรจ์จนทรุดลงไป เขามองภาพนายหญิงด้วยความสงสารและรู้สึกผิดแต่นายหญิงของเขาพยายามหยิบเครื่องอัดเสียงออกมาจากชุดกิโมโนให้เขาเห็น สุดท้ายเธอก็สิ้นใจต่อหน้าต่อตาเขา
เมื่อเสียงเครื่องบินดังมาจากด้านหลังคนของยามาดะจึงพากันหนีออกไปได้ทันเรียวมะเข้ามาหาภรรยาที่เขารักและเทิดทูนแต่ทุกอย่างกับสายไป
เธอจากเขาไปแล้วเหลือเพียงลูกน้อยที่ร้องไห้ดังมาจากด้านในคาซุกิจึงรีบเข้าไปอุ้มคุณหนูของเขาออกมาให้เจ้านาย
-----------------------------
มีหลายปมที่นามิยังไม่รู้และมีอีกหลายอย่างที่ซับซ้อนมากเหตุผลที่ทำไมคุณย่าถึงไม่ยอมให้เรียวมะรักกับอายาโนะทุกคนจะได้รู้พร้อมกันเร็วๆนี้ค่ะ
- Writer
