ตอนที่ 17
เอกดนัยพานันท์นภัสกลับจากญี่ปุ่นมาได้หลายวันแล้ว แต่เขามัวเคลียร์ปัญหาที่บริษัท หลังจากเคลียร์งานหนักมาหลาย วันเอกดนัยจึงพาหลานสาวกลับมานอนที่บ้านของมารดา แต่ว่าทั้งคู่ก็แยกห้องนอนกัน เพราะไม่อยากให้ป้าสุขกับป้าสายพิณแม่บ้านที่คฤหาสน์รู้เรื่อง พอตกกลางดึกเนเน่ก็ทนคิดถึงคุณอาของเธอไม่ไหว จึงแอบมาเคาะห้องเพื่อขอนอนด้วย
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก..
“คืนนี้ฝนตกหนักลมก็พัดแรงแถมเสียงมันยังร้องเหมือนคร่ำครวญราวกับปีศาจ เนเน่กลัวจังเลยค่ะอาเอก” เด็กสาวยืนห่อไหล่สบตากับผู้เป็นอาด้วยสายตาที่อ้อนวอน
“รีบเข้ามาเถอะ” เขาฉุดแขนหลานสาวเข้าห้องเพราะกลัวใครจะมาเห็น
“คงเป็นพายุดีเปรสชั่น” เขาพูด
“มีแต่ฝนแล้วก็ลมแรงด้วยคืนนี้ งั้นเนเน่ขอนอนที่ห้องอาเอกนะคะ”
“ได้สิ!! แต่เนเน่ต้องตื่นแต่เช้านะ”
“อาเอกก็ตั้งนาฬิกาปลุกให้เนเน่สิคะ” เอกดนัยยิ้มกว้าง ก่อนจะรั้งร่างหลานสาวเข้าไปสวมกอด
“ได้สิจ๊ะ..เด็กดีข
