บทที่ 17

1363 Words

"ผู้ชายคนนี้ต่างหากที่เป็นสามีของฉัน" หญิงสาวจำเป็นต้องได้พูดแบบนั้นออกไปเพื่อความปลอดภัยของเธอกับลูก ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ยอมรับเธอในฐานะภรรยา แต่ยังไงเขาก็เป็นพ่อของลูกในท้องเธอ ตอนนี้กอหญ้าถึงกับหายใจไม่ทั่วท้อง เธอกลัวว่าคนธรรพ์จะปฏิเสธ เพราะคนรักของเขาก็ยืนอยู่ตรงนี้ ถ้าเขาปฏิเสธไม่ใช่แค่เธอกับลูกจะเป็นอันตราย หญิงสาวคิดว่าเธอต้องหน้าแตกแบบหมอไม่รับเย็บแน่ "ผมว่าพี่นั่นแหละถอยไปดีกว่า" สายตาของชายหนุ่มมองต่ำลงมาทางด้านหลัง ตรงที่มีหญิงสาวเกาะอยู่ มือเล็กของเธอจับชายเสื้อด้านหลังเขาไว้ไม่ยอมปล่อย ใบหน้าของทั้งสองเกือบจะแนบชิดกัน จังหวะที่มองสบตา "ส่งผู้หญิงมาให้พี่ดีกว่า แล้วพวกน้องก็กลับเข้าบ้านไป" ถึงแม้ว่าได้ยินผู้หญิงพูดแบบนั้น แต่ยังไงเบียร์ก็จะเอาให้ได้ "ตกลงมันยังไงกันแน่วะ" ทีมพูดกับเบิ้ม ทั้งสองคือเพื่อนสนิทของคนธรรพ์ "กูก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ตอนนี้กูสงสัยว่า รถไฟสองขบวนของไอ้

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD