When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
วันแห่งการเดินทางก็มาถึง และอิงฟ้าเลือกที่จะขับรถไปเองด้วย เธอจึงได้ออกเดินทาง เร็วกว่ากำหนด ขณะที่เธอขับรถ มาได้ เกือบจะครึ่งทางเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น อิงฟ้ารับสายพร้อมกับเปิดลำโพงคุย “ฮัลโหล “ “อิงแกอยู่ไหน ฉันไปที่หาที่บ้าน คุณลุงบอกแกขับรถออกมาแล้ว แกลืมหรือไงว่าเราจะไปเชียงใหม่ กันวันนี้นะ “ เสียงพีระเอ่ยตามสายมารัวเป็นชุด “อือ ไม่ลืม ฉันก็กำลังไปอยู่นี้ไง “ อิงฟ้าตอบเสียงเรียบ แต่คนฟังปลายสายได้แต่ขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจกับคำพูดของเธอ “แกหมายความว่าไง อิง แกจะไปได้ไงหรือว่าตอนนี้แกอยู่ที่สนามบินแล้วอย่างนั้นเหรอ “พีระถามอีกครั้ง “เปล่า ฉันเปลี่ยนแผนนิดหน่อยนะ พี “ “เปลี่ยนแผนอะไรของแก อิง หมายความว่าไง “ “ฉันขับรถมาเอง และตอนนี้ฉันก็มาได้ครึ่งทางแล้ว “ “อะไรนะ ไอ้อิง แกขับรถไปเองอย่างนั้นเหรอ ได้ไง แกจะบ้าหรือไง แล้วทำไมแกไม่บอกฉันว่าจะขับรถไปเอง”พีระตะโกนตามสายมาด้วยคว