ส่วนนัยราน หญิงรับใช้ผู้น่าสงสาร จงรักภักดีต่อองค์หญิงผู้สูงศักดิ์มาทั้งชีวิต แต่พอทำอะไรไม่ถูกใจ ก็ต้องถูกลงโทษให้เลือดตกยางออกอยู่ร่ำไป ได้กัดริมฝีปากของตนเองไว้แน่น พยายามทำตัวให้นิ่งขึงแข็งทื่อราวกับคนตาย เพื่อให้องค์หญิงอลีมาและเจ้าชายอะเดลี รวมทั้งองครักษ์ที่กำลังแบกร่างของเธอออกจากห้องนอน เข้าใจว่าเธอได้ตายแล้ว เพราะหากเผยตัวทำให้องค์หญิงอลีมารู้ว่าเธอยังไม่ตาย เธอเชื่อว่าองค์หญิงผู้ที่มีจิตใจโหดเหี้ยมอย่างองค์หญิงอลีมา คงไม่ไว้ชีวิตเธออย่างแน่นอน
นัยรานไม่รู้ว่าถูกพามาทิ้งห่างไกลจากบ้านเมืองของตนเองมากเพียงใด เมื่อถูกโยนลงมาท่ามกลางทะเลทรายอันเวิ้งว้างแสนร้อนระอุ และมั่นใจว่าองครักษ์ของเจ้าชายอะเดลีได้กลับไปแล้ว เธอจึงลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ทะเลทรายสีทองในยามตะวันสาดส่องลงมากลางศีรษะ ช่างร้อนแรงจนร่างแทบมอดไหม้ แต่กระนั้นนัยรานก็ฮึดสู้หยัดกายขึ้นยืน พร้อมกับสาบานกับตนเองว่าจะไม่ยอมเป็
