เพราะรักสุดใจ

“ฉันต้องการให้คุณไปส่งดอกไม้ที่นี่” น้ำเสียงหวานเอ่ยขึ้นก่อนส่งกระดาษแผ่นเล็กให้กับหญิงสาวหน้าตาน่ารัก เจ้าของร้านดอกไม้นาราภัทรฟลอรีสท์อย่างรีบร้อน เพราะตอนนี้ก็เกือบจะเก้าโมงเข้าไปแล้ว นึกแล้วก็รู้สึกโมโหตัวเองที่ดันลืมคำสั่งของพี่ชายเสียได้ หญิงสาวร่างเพรียวบางจับกระดาษแผ่นเล็กมาดูก่อนเงยหน้าขึ้นมามองลูกค้าสาวด้วยรอยยิ้ม วันนี้ถือเป็นฤกษ์ดีสำหรับเธอทีเดียว พอเปิดร้านก็มีลูกค้าเข้ามาสั่งดอกไม้เช่นนี้ “ได้สิค่ะ ไม่ทราบว่าจะให้ทางเราไปส่งให้กี่โมงคะ” “ถ้าให้ดีอย่าให้เกินสิบเอ็ดโมงน่ะคะ เพราะดอกไม้ช่อนี้เจ้านายของฉันจำเป็นต้องใช้ก่อนเที่ยง” “ได้สิค่ะ” “ขอบคุณมากนะคะคุณ...เอ่อ...” “เรียกนาราก็ได้ค่ะ” ‘นารา’ หรือ ‘นาราภัทร’ บอกกลับลูกค้าสาวด้วยน้ำเสียงสุภาพ “ขอบคุณมากนะคะคุณนาราที่ช่วยเหลือธิตา” ธิตาหรือกฤติกา พิตตินันท์ ส่งยิ้มหวานแกมขอบคุณเจ้าของร้านสาว หากเธอไม่รีบจัดการส่งดอกไม้ไปให้พี่ชาย มีหวังเธอคงโดนบ่นจนหูชาอีกแน่ “ด้วยความยินดีค่ะคุณธิตา” หลังจากลูกค้าสาวสวยกลับไป นาราภัทรก็รีบจัดการจัดช่อดอกไม้ช่อโตให้ทันที มันเหลือเวลาอีกไม่มาก กว่าที่เธอจัดดอกไม้เสร็จแล้วเดินทางไปส่งยังที่ลูกค้าสาวจดไว้ก็กินเวลาหลายชั่วโมงทีเดียว “วันนี้ได้ลูกค้าตั้งแต่เช้าเชียว ว่าแต่ลูกค้ารายนี้ให้เราไปส่งดอกไม้ให้ที่ไหนเหรอลูก” คุณพรรณนาราเดินออกมาจากด้านในด้วยรอยยิ้ม สายตาของนางมองบนโต๊ะที่มีดอกไม้นานาชนิดวางกองอยู่ “แถวสีลมค่ะแม่” “แล้วลูกค้าให้เราไปส่งกี่โมงล่ะ” “ดูท่าลูกค้ารายนี้คงรวยมากล่ะสิ ถึงได้สั่งดอกไม้ช่อโตขนาดนี้” “ค่ะแม่เพราะหนูจะต้องไปส่งดอกไม้ช่อนี้ให้กับกิตติภพ ที่ตึกพิตตินันท์กรุ๊ป” นาราภัทรนึกไปถึงชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าคมเข้ม นัยน์ตาคม พ่วงตำแหน่งหนุ่มในฝันห้าปีซ้อน ยิ่งกิตติศัพท์ความเจ้าชู้นั้นไม่ต้องพูดถึง เพราะกิตติภพ พิตตินันท์นั้นได้ชื่อว่าใช้ผู้หญิงเปลืองที่สุด เจ้าเล่ห์และร้ายกาจที่สุดเท่าที่เธอเคยรู้จักมา และแน่นอนว่าเธอควรอยู่ให้ห่างเขามากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ‘ผู้ชายนิสัยเสียอย่างคุณ ฉันเกลียดที่สุด คุณกิตติภพ’ คุณพรรณนาราขมวดคิ้วจนแทบผูกกันเลยทีเดียว เมื่อลูกสาวพูดจบ เพราะชื่อของลูกค้ารายนี้ต่างหากที่ทำให้ท่านประหลาดใจ สถานที่ที่ลูกสาวของท่านไปส่งมันอยู่ไกลจากร้านมากทีเดียว “แล้วหนูจะไปกี่โมงลูก” “จัดเสร็จ หนูก็ไปเลยค่ะแม่” “โอเคงั้นแม่ไม่กวนแล้ว แต่ป่านนี้แล้วทำไมหนูตะวันถึงยังไม่มา” ท่านพึมพำออกมาแล้วก็เดินกลับเข้าไปภายในร้าน นาราภัทรหันไปมองมารดาด้วยรอยยิ้ม แต่จะว่าไปป่านนี้แล้วทำไมปลายตะวันถึงยังไม่มา ปกติแล้วเพื่อนเธอคนนี้ไม่เคยมาทำงานสายเลยสักครั้ง เกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนของเธอกันแน่ //////// กว่านาราภัทรจะขับรถมาถึงบริษัทของลูกค้าก็เกือบเที่ยง หญิงสาวรีบสาวเท้าเดินตรงเข้าไปหาประชาสัมพันธ์สาวอย่างรีบร้อน แต่พอเห็นสายตาเหยียดๆ จากสาวสวยตรงหน้า อารมณ์ของเธอก็ยิ่งหงุดหงิดไม่พอใจอย่างรุนแรง ‘คนยิ่งรีบๆ อยู่ แล้วดูสิฉันมาเจอกับอะไร ทำไมผู้บริหารของที่นี่ถึงรับพนักงานประชาสัมพันธ์หน้าตาไม่รับแขกแบบนี้’ “เอ่อ...ขอโทษนะคะ ห้องทำงานของคุณกิตติภพอยู่ชั้นไหนค่ะ” ถึงโมโหกับท่าทางของพนักงานสาว แต่นาราภัทรก็ไม่ได้แสดงกริยาอะไรออกมาให้อีกฝ่ายรู้ ว่าเธอก็ชักจะหมดความอดทนแล้วเหมือนกัน “ไม่ทราบว่าคุณมีธุระอะไรกับท่านประธานหรือค่ะ” “ดิฉันมาส่งดอกไม้นะคะ” นาราภัทรตอบ “งั้นเดี๋ยวดิฉันนำไปให้ท่านประธานเองจะกว่า”พนักงานสาวตัดบท ก่อนใช้สายตาสำรวจหญิงสาวตรงหน้าอย่างละเอียดถี่ถ้วน เธอไม่มีทางปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้ขึ้นไปพบท่านประธานของเธอได้หรอก “ไม่ได้หรอกค่ะ พอดีคุณธิตาสั่งให้ดิฉันเป็นคนนำไปให้ท่านประธานของคุณเอง คุณต้องรีบตัดสินใจแล้วล่ะ เพราะอีกไม่นานก็เที่ยง คุณธิตาเธอสั่งมาว่าดอกไม้ช่อนี้ต้องถึงมือพี่ชายเธอไม่เกินเที่ยง ดิฉันว่าคุณคงเข้าใจ” “เธอ...” “ตกลงว่าไงค่ะ อย่าคิดนานเพราะดิฉันก็หมดความอดทนกับคุณแล้วเหมือนกัน เกิดดิฉันส่งดอกไม้ให้ท่านประธานของคุณไม่ทัน หากมีปัญหาอะไรคุณรับผิดชอบแทนฉันหรือเปล่า” น้ำเสียงที่เคยให้เกียรติอีกฝ่าย กลับดูกร้าวขึ้น นาราภัทรสบตามองพนักงานสาวอย่างขุ่นเคือง เพราะอีกไม่กี่นาทีก็จะเที่ยงอยู่แล้ว แต่เธอยังส่งดอกไม้ช่อนี้ให้ลูกค้าไม่ได้เลย “เชิญ! ท่านประธานอยู่ชั้นที่39” “ขอบคุณค่ะ” นาราภัทรเอ่ยขอบคุณประชาสัมพันธ์สาวสวย ถึงเธอรู้สึกไม่ชอบใจนักแต่ก็ยังดีกว่าที่เธอต้องโดนลูกค้ารายใหญ่ผู้นี้โวยวายใส่ เธอได้แต่นึกสงสัยว่าเพราะอะไร ไฮโชสาว กฤติกา พิตตินันท์ถึงได้เดินเข้าไปในร้านของเธอ พร้อมกับสั่งดอกไม้ช่อใหญ่ไปให้กิตติภพ พิตตินันท์ หญิงสาวเดินตรงเข้าไปยังลิฟต์ก่อนกดปิดมันอีกครั้งอย่างรีบร้อน น้ำเสียงหวานบ่นพึมพำอยู่คนเดียว ‘มัวแต่คิดมาก เดี๋ยวก็ไม่ทันส่งดอกไม้หรอกยัยนารา’ ////////////////// ...โปรดติดตามตอนต่อไป...