WALANG PAGSIDLA ANG sayang nararamdaman ni Peter habang yakap-yakap ang anak. Hindi siya makapaniwala na may anak na siya. Sadyang mapaglaro ang tadhana.
"I love you daddy." Naipikit niya ang mga mata habang dinadama ang sinabi nito. At namuo ang luha sa gilid ng kanyang mga mata.
"I love you, too, son," buong puso niyang tugon at mas lalong humigpit ang yakap niya sa anak. Kasabay ng pagtulo ng mga luhang hindi niya napigilan.
"Daddy, I can't breathe." Mabilis niyang pinunasan ang mga luha at natatawa na pinakawalan ang anak. Saka niya tinitigan ang mukha nito. Napakatanga niya talaga para hindi nga naman maramdaman na anak niya ang bata. Looking at him for more than a minute, there is no doubt that he is indeed his son.
"I'm sorry, son. I'm really sorry for my behavior. I'm really
