ไอศูรย์ไม่ได้โกหกผ่องจิตเรื่องที่ว่าเขาจะพาเธอไปทำงาน เพราะขับรถไม่นานก็มาถึงร้านอาหารที่มีชื่อว่า ‘The Little Piman’ เป็นร้านอาหารริมทะเลตกแต่งสไตล์วินเทจใกล้เคียงกับร้านขนมที่ยาหยีเคยทำงาน เหมือนยิ่งตอกย้ำให้เธอมั่นใจว่าเขาเป็นเจ้าของกิจการร้านขนมและเลานจ์จริงๆ ยาหยีคิดแล้วแอบมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของเขาด้วยความสับสน
ที่เธอเรียนจนจบชั้นมัธยมก็เพราะเขาส่งเงินส่งของใช้จำเป็นมาให้ เธอมีโอกาสพาแม่ออกจากสลัมก็เพราะงานที่เลานจ์และร้านขนมของเขา อย่างกับว่าเขาอยู่เบื้องหลังทุกย่างก้าวในชีวิตของเธออย่างนั้นแหละ
เขาทำไปทำไมกันนะ แค่เพราะใจดี...หรือเพราะเขาวางแผนจะใช้เธอเป็นโรงงานผลิตลูก ถ้าเป็นอย่างหลังจะถือว่าเขาวางแผนนานเกินไปหรือเปล่า ตั้งแต่เธอแปดขวบเนี่ยนะ ไม่เห็นจำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้เลย เขาจะชี้นิ้วเลือกใครก็ได้ ไม่จำเป็นต้องส่งเสียเธอเรียนหนังสือเพื่อทวงบุญคุณอะไรแบบนี้
“นั่งรอนี่ก่อน เด
