ยาหยีหุบปากเมื่อเห็นเขายิ้มบางๆ เธอปั้นหน้าลำบาก แก้มแดงซ่าน เลยรีบก้มหน้าลงคีบหมี่หยกเข้าปากแก้เขิน และเริ่มลงมือกินอาหารที่เขาตักมาให้ด้วยท่าทีประหม่า
ไอศูรย์ยิ้มอย่างโล่งใจ หลังจากที่ถูกหักคะแนนความประพฤติอย่างยับเยิน ตอนนี้เขาก็เริ่มกลับมาทำคะแนน ‘นิสัยดี’ ได้บ้างแล้ว อย่างน้อยเขาก็ทำให้เธอหัวเราะได้
ไม่เลวนี่หว่า ไอ้ใหญ่
ไอศูรย์ยกน้ำชาขึ้นจิบและแอบชมตัวเองในใจอย่างไม่กลัวว่าใครจะคิดว่าเขาหลงตัวเองเลย
ก็มันเรื่องจริง!
หลังมื้ออาหาร ไอศูรย์พายาหยีเดินเข้าโซนขายตุ๊กตาและของเล่นเด็กภายในห้างสรรพสินค้าแห่งนั้น เขาหยิบตุ๊กตาหลายตัวใส่รถเข็นโดยไม่มองราคา ก่อนที่โทรศัพท์มือถือของเขาจะดังขึ้น ชายหนุ่มจึงหันมาบอกเชิงสั่ง
“เลือกตุ๊กตาให้หน่อย อีกสักสี่ห้าตัว” พูดจบเขาก็หันไปรับสาย และเดินห่างออกจากเธอหลายก้าว “ว่าไงกันต์ มีอะไรด่วนหรือเปล่า”
กรกันต์เป็นลูกพี่ลูกน้องที่แม่ขอให้มาช่วยงานเขา
