ไอศูรย์ละมือไปตอนที่เขาล้วงหยิบกุญแจรถออกมาจากกระเป๋ากางเกง แต่พอกดรีโมตและเปิดประตูรถให้ ชายหนุ่มกลับหันมาเห็นยาหยียืนมองเขาด้วยดวงตาเอ่อน้ำจนแทบจะล้นปรี่ออกมา เขาขมวดคิ้วมองด้วยสายตาหงุดหงิดทันที
ก็ดูเธอสิ ทำท่าจะเป็นจะตายแทบทุกวินาทีที่อยู่ใกล้เขา
ชายหนุ่มรู้สึกผิดทุกครั้งที่เห็นน้ำตาของยาหยี และวันนี้เขาตั้งใจว่าอยากจะเห็นรอยยิ้มของเธอทั้งวันมากกว่า
แค่ยิ้ม...ขอแค่เธอยิ้มให้เขาบ้าง มันยากเย็นตรงไหนกัน!
“ร้องไห้ทำไม” เสียงเขาดุอย่างที่ตัวเองรู้ตัวว่าพาลพาโล แต่ไม่ทันคิดว่านั่นจะทำให้ยาหยีสะดุ้ง น้ำตาไหลพรากอาบแก้มเป็นสาย “หยุดร้อง!”
ไอศูรย์ไม่ได้ตั้งใจจะดุเธอซ้ำ แต่เขาก็ทำลงไปแล้ว ชายหนุ่มสบถในลำคออย่างโกรธตัวเอง แต่ดูเหมือนยาหยีจะคิดว่าเขาโกรธเธอ หญิงสาวจึงรีบเช็ดน้ำตาออกจากแก้มลวกๆ ก่อนจะยกมือไหว้ตัวสั่นในแบบที่ไอศูรย์อยากตบหน้าตัวเองสักพันครั้งให้หายรู้สึกผิด
“ขอโทษค่ะ หนูขอโทษ
