“คะ...คุณใหญ่คะ”
ยาหยีทำใจกล้าคลานเข่าเข้าไปหาและแตะไหล่บึกบึนเบาๆ กล้ามเนื้อของเขาเหมือนจะสะดุ้งนิดหนึ่ง แต่ไอศูรย์ก็ยังไม่ยอมหันกลับมา ยาหยีถอนหายใจอย่างอึดอัด มือเล็กนุ่มค่อยๆ ลูบไล้บ่าเปลือยของเขาอย่างใจกล้า ก่อนจะโอบวงแขนกอดเขาจากทางด้านหลัง ใบหน้าอ่อนเยาว์ซบบ่าแข็งแรงโดยที่ไอศูรย์ไม่คิดมาก่อนว่าเธอจะกล้าทำแบบนี้
ทรวงอกนุ่มแนบกับแผ่นหลังจนเป้ากางเกงเขาคับตึงขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่มันหดเพราะประโยคเดียวที่เธอพูดโพล่งออกมาขณะกำลังโรมรัน!
“คุณใหญ่...โกรธหนูเหรอคะ” เสียงของเธอสั่นระริก หัวใจไหวสั่น น้ำตาหยดหนึ่งร่วงรินสู่กายกำยำ “หนูขอโทษค่ะ หนู...”
ไอศูรย์ยกมือขึ้นจับมือเล็กๆ ที่ประสานกันอยู่ตรงอกเขาแล้วลูบเบาๆ อย่างปลอบโยน และเมื่อเขาหันกลับไปหา ยาหยีก็ยกศีรษะขึ้นจากบ่าแล้วมองเขาในระยะประชิด ดวงตาแดงๆ มีน้ำตาเอ่อทำให้คนมองรู้สึกสงสาร แต่ยาหยีก็ควรรับผิดชอบที่ทำให้เขาตกใจเกือบสติแตกเ
