ตอนที่ 19
หนึ่งปีผ่านไป
ช่วงเย็นของวันศุกร์ฝนได้กระหน่ำลงมาอย่างรวดเร็วเพียงชั่วไม่กี่นาที อากาศเย็นชุ่มฉ่ำก็เข้ามาแทนที่ความอบอ้าวเมื่อครู่จนหมดสิ้น ต้นไม้ใบหญ้าข้างทางเขียวชอุ่ม หยาดฝนไหลมารวมตัวกันกลายเป็นสายน้ำเล็กๆ ค่อยๆ รินลงมาจากต้นไม้สูงใหญ่ หญิงสาวในชุดพนักงานออฟฟิศที่เปียกปอนด้วยน้ำฝนจนเสื้อสีขาวของเธอนั้นแนบเนื้อ
“ฝนตกหนักมากเลย เรารีบกลับกันเถอะไอย์” ชายหนุ่มที่กางร่มมารับเธอรีบบอก
“พี่กันต์!! เย็นนี้ไอย์คงไม่ไปทานข้าวที่บ้านคุณแม่พี่นะ” หญิงสาวบอกเขาด้วยความเป็นกังวล เธออึดอัดทุกครั้งที่ต่ออยู่ต่อหน้ามารดาของเขา
“อ่าว!..ทำไมล่ะ”
“เสื้อผ้าไอย์เปียก แล้วไอย์ก็อยากจะรีบกลับไปสรุปรายงานการประชุมให้แม่พี่ด้วย” เธอตอบเลี่ยง ๆ เพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจ
“เอางั้นก็ได้ แต่ไอย์ต้องให้พี่ไปส่งนะครับ” กันตภูมิหนุ่มรุ่นพี่ที่ตามจีบไอยวริญมานานหลายปีจนช่วงหลัง ๆ มานี้ เธอตัดสินใจคบหากับ
