ตอนที่ 4
ภูบดินทร์มองภาพของเด็กผู้หญิงตรงหน้าตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า เขารู้สึกหลงรักไอยวริญขึ้นมาทันทีที่ได้พบเธอครั้งแรก แต่เพียงตัวเขาเองยังมีความแค้นในใจลึก ๆ ที่บิดาของเขาเคยทิ้งแม่ไปแล้วพาผู้หญิงอีกคนเข้ามาอยู่ในบ้าน ตอนนั้นภูบดินทร์สงสารมารดา แล้วก็รังเกียจผู้หญิงที่เข้ามาใหม่ทันที จนสุดท้ายเขาก็ทำทุกวิถีทางให้ผู้หญิงคนนั้นอยู่ไม่ได้ จนบิดาต้องเลิกราไป และจนผ่านมาถึงครั้งนี้ก็หลายปีแล้ว บิดาของเขาก็ขอร้องเขาอีกครั้งเพื่อพานภัสวรรณมาอยู่ในฐานะภรรยา และครั้งนี้เขาจะไม่ขัดขวางเพราะต้องการให้บิดามีความสุขเสียที
ไกรวิทย์ยังบอกอีกว่าไอยวริญลูกสาวของนภัสวรรณเธอเป็นเด็กดีฉลาดเรียนเก่ง และขอให้บดินทร์ดูแลเธอ ภูบดินทร์ก็คิดว่าอย่างน้อยเขาก็คงไม่รู้สึกเหงาและเขาก็เริ่มชอบไอยวริญเสียแล้ว หลังจากนั้นภูบดินทร์ก็ดูแลไอยวริญเป็นอย่างดี ทั้งสองเข้าอกเข้าใจกันได้เป็นอย่างดี เพราะทั้งสองคนมีความเหมือนกันตรงที่ภูบดินทร์ขาดแม่ ส่วนไอยวริญเธอขาดพ่อ แต่นภัสวรรณก็คอยพูดเป่าหูลูกสาวอยู่เรื่อย ๆ ว่าถ้ามีโอกาสก็ให้จีบภูบดินทร์ ทั้งที่เธอเพิ่งอยู่ ม.2 และการคุยกันของสองแม่ลูกก็ทำให้ภูบดินทร์แอบไปได้ยินเข้าจนได้ เขาไม่โกรธนภัสวรรณเพราะมีความรู้สึกดีๆ กับไอยวริญอยู่แล้ว แล้วไอยวริญก็ไม่ได้ทำตามที่แม่ของเธอพูดไปซะทุกอย่าง
แม่ของภูบดินทร์หลังจากที่เลิกกับสามี เธอก็ไปมีครอบครัวใหม่และใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองนอก แต่หลังจากจบม.6 นี้ ภูบดินทร์ตั้งใจจะไปอยู่กับมารดา เพื่อเรียนต่อที่นั่น ภูบดินทร์และมารดายังติดต่อกันอยู่ตลอด
ครั้งนี้ภูบดินทร์เห็นว่าผู้เป็นบิดาคงรักนภัสวรรณจริง ๆ เขาจึงไม่อยากทำให้บิดาเสียใจอีก ก็เลยไม่คิดจะขัดขวาง แล้วอีกอย่างเขาก็มีความรู้สึกดีๆ กับไอยวริญ จึงไม่อยากรังแกผู้หญิงของพ่อเหมือนครั้งก่อน ๆ