(อารียา)
“ผมแอบคุณนิคมา เรามีเวลาไม่มากนะครับ และตอนนี้คุณนิคก็ให้เพื่อนตำรวจออกตามหาตัวคุณ ผมเกรงว่าอีกไม่นานพวกเขาจะเจอคุณในเร็ววัน” คุณเชรคบอกฉันในขณะที่เราสองคนกำลังเดินมุ่งหน้าไปยังสุสานของคุณท่าน คนที่ฉันเฝ้ารอคอยตัวเป็น ๆ แต่วันนี้ฉันกับจะได้เจอท่านเพียงแค่เสาที่สลักชื่อเท่านั้น แต่มันก็ยังดีกว่าที่ฉันจะไม่ได้พบท่านเลย
“อย่าเพิ่งอวยพรกันเร็วนักสิคะ ฉันยังไม่อยากจะเจอเขาในเวลานี้” ฉันที่เดินเคียงข้างหันไปพูดกับคุณเชรค ตอนนี้ฉันยังไม่อยากจะเจอหน้าผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ปกครองจริง ๆ สิ่งที่เขาพูดอย่างไม่รักษาน้ำใจกัน มันทำให้ฉันโกรธเคืองเขาอยู่ ฉันรู้ว่าตัวเองไม่ได้สำคัญหรือมีค่าพอที่จะให้ใครนึกถึง แต่สิ่งที่ฉันคำนึงอยู่ตลอดเวลา นั่นคือการได้มาเจอหน้าคุณท่านสักครั้ง มันคือความฝันและสิ่งที่ฉันเฝ้ารอ แต่แล้วเขากับพูดตัดพ้อความรู้สึกของฉันอย่างไม่รักษาน้ำใจ
“นี่เป็นสุสานของคุณท่าน
