(อารียา)
หลังจากที่ฉันได้ยินเสียงรถยนต์แล่นออกจากบ้านไป นั่นก็คงไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก ก็ไอ้แก่ปากเสียที่จะมาเป็นผู้ปกครองของฉันต่อจากคุณท่าน จากที่ได้ฟังคุณเชรคบอกถึงเนื้อในพินัยกรรม นึกแล้วก็ทำให้ฉันถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน แล้วตอนไหนฉันจะมีคนมาดูแลและแต่งงาน เพื่อที่ฉันจะได้ไม่ต้องมาอยู่ใต้ชายคาหลังนี้ร่วมกับผู้ชายทุเรศหื่นกามแบบเขา
"ทำไมฉันต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้ด้วยนะ ทำไมต้องพาฉันมาเจอกับคนอุบาท ๆ แบบนายนี่ด้วยก็ไม่รู้ วุ้ย!!" ฉันนั่งบ่นคนเดียวบนเตียง คิดไม่ตกว่าจะหาทางหนีจากที่นี่ได้ยังไง ก็ฉันไม่อยากอยู่บ้านหลังนี้ร่วมกับเขานี่นา แค่จะต้องเจอหน้ากันทุกวันในอนาคตคิดแล้วก็หลอน แถมนี่ยังต้องไปทำงานที่เดียวกัน มีหวังในแต่ละวันกัดกันตายจนวุ่นวายทั้งออฟฟิศละมั้ง
"เฮ้อ~~ แล้วจะมีผู้ชายหน้าไหนมาแต่งงานกับฉันล่ะทีนี้ ถึงฉันจะสวยก็ใช่ว่าจะหาผัวได้ง่าย ๆ นะเว้ย" คิดแล้วก็ได้แต่กลุ้มใจ สุด
