(นิโคลไล)
ผมเดินออกมาจากห้องทำงานหลังจากที่เซ็นเอกสารกองอยู่บนโต๊ะเสร็จเรียบร้อยแล้ว มันเป็นเวลาที่ใกล้เที่ยงพอดี แต่ทำไมไม่เห็นเชรคกับอารียาต้องนั่งอยู่ด้านหน้า ผมเลยเดินตามหาและได้เจอสองคนนั้นพอดี กำลังคุยกันด้วยรอยยิ้มแล้วมันทำให้ผมรู้สึกว่าต้องรีบเข้าไปขัด ไม่รู้เหมือนกันทำไมผมต้องมารู้สึกอะไรแบบนี้ เห็นอารียาคุยกับคนอื่นทีไรก็เป็นขัดหูขัดตาไปหมด ผมว่าผมต้องเริ่มเสียสติไปแล้วแน่ ๆ
เสียงกระซิบของเหล่าพนักงานแว่วเข้ามาในหู คงแปลกใจที่ทำไมผมผู้ที่ไม่เคยมากินข้าวเที่ยงที่นี่ถึงโผล่มา มันคงแปลกตาพนักงานไม่น้อย
"ทานข้าวให้อร่อยนะ" ผมทักทายพวกเขาและนั่นทำให้เหล่าพนักงานยิ้มกริ่ม ผมจึงเดินออกมาหาที่ว่างนั่ง
"คุณอารียาจะไปไหนครับ" ไอ้เชรคมันถามตัดหน้าทั้งที่ผมกำลังอ้าปากถามเมื่อเห็นเธอกำลังเดินถือถาดอาหารผ่านหน้าไป ทำให้ผมต้องรีบวางท่าทำทีตักอาหารตรงหน้าเข้าปากแทน
"ฉันจะไปนั่งตรงนั้นค่ะ
