ปากบอกไม่แคร์

660 Words

(นิโคลไล) คืนนั้นที่ผมเข้าไปพูดเรื่องข้อตกลงกับอารียา การคุยกันในช่วงสุดท้าย แววตาเศร้าที่อารียาแสดงออกมา มันทำให้ผมหวนคิดทบทวนคำพูดตัวเองจนรู้สึกผิด ในคืนเดียวกันผมเลยคิดจะไปขอโทษเธอ อ้างว่าอาสาเอานมมาให้ ผมไม่เคยพูดขอโทษใครนอกจากพ่อกับแม่ แต่กับอารียาทำไมผมถึงรู้สึกแบบนั้นก็ไม่รู้ อาจจะเพราะชีวิตเธอน่าสงสารละมั้ง แต่สุดท้ายแล้วผมก็ปากหนักพูดไม่ออก เพียงแค่มองหน้าเธอแล้วเดินจากมา ตอนนี้อารียาเริ่มเข้ามามีบทบาทในบริษัท ผมให้เธอมาช่วยงานเชรค เห็นว่าเชรคมีงานล้นมือจนทำแทบไม่ทัน เลยให้อารียามารับหน้าที่นี้ไป และตอนนี้เธอก็เข้ามายืนอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวของผม อารียาที่อยู่ชุดแซกตัวยาวเข้ารูป เธอยืนนิ่งด้วยท่าทางสง่า แม้ว่าเธอจะตัวเล็กบอบบางแต่กับดูมีเสน่ห์ไม่น้อยเลยทีเดียว ผมสังเกตเห็นตั้งแต่ที่เธอเดินแนะนำตัวกับพนักงาน ล้วนเป็นเป้าสายตาของพนักงานชาย มองเธอด้วยสายตาหยาดเยิ้มอย่างกับต้องมนตร

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD