02

1631 Words

"แจ็คสันฉันท้อง" "!!!!!"ผมแทบหยุดหายใจกับคำพูดที่จียอนพูดออกมา เหมือนตัวผมมันชาและมึนงง เธอท้องกับใคร? "ฉันควรทำไงดี ฮึกฮื่อ~"ผมขยับออกมาห่างจากเธอแล้วทบทวนว่าผมได้เอาสดกับเธอรึป่าว มันผิดพลาดตรงไหน แต่เท่าที่จำได้มันไม่เคย! "ท้องกับใคร"ผมเริ่มใช้เสียงสองถาม เธอจะมาจับผมหรอ หึ!คิดผิดแล้ว ".........." "กูถามว่าท้องกับใคร!"จียอนสดุ้งเมื่อผมถามเสียงดังและแข็งกร้าว "ฮึก ไม่รู้จำไม่ได้ ฮึกฮื่อ~" "อะไร ทำไมถึงจำไม่ได้!?"ผมกระชากแขนเธอขึ้นแล้วใช้สายตาบังคับให้เธอตอบ มันต้องมีสิคนทำให้ท้องไม่งั้นมันจะท้องได้ยังไง?! "บอก!"ผมเขย่าแขนเธอและตะคอกเสียงดัง ตอนนี้อารมณ์เสียมากๆ หายไปหลายอาทิตย์แล้วกลับมาบอกว่าท้อง คืออะไร!? "ชานฮยอง" "ไอ้เหี้ยเอ้ย!"ผมผลักจียอนเข้าไปโซฟาแล้วเดินออกไปสงบสติอารมณ์ในห้อง เธอจะมาหาผมทำไมทั้งๆที่ก็รู้ว่าใครคือคนที่ทำให้ท้อง?! "แล้วมาบอกฉันทำไม?!"ผมเดินออกมาเมื่ออารมณ์เย็นขึ้นแต่ยังโมโหอยู่บ้าง "ฮึก เค้าไม่ยอมรับ ฉันจะทำยังไงดี" ปัง! ผมถีบเก้าอี้ล้มแรงๆแล้วขยี้หัวตัวเองแรงๆ "ฉันทำไงดี ฉันยังไม่พร้อม" ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วเงยหน้ามองจียอนแววตาดุดัน "มันอยู่ไหน!"ผมถามเสียงแข็ง ต้องไปเอาเลือดที่หัวมันออก ทำคนเค้าท้องแล้วไม่รับผิดชอบ! ลูกหมาชิบหาย! "ไม่รู้ หาไม่เจอ"เธอกลับไปหาเค้าหลังจากที่บอกว่าท้องเค้าก็ไล่เธอออกมาและไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น ถ้าไม่ใช่ความผิดพลาดที่เมาทั้งคู่แล้วมันเกิดสิ่งที่ผิดพลาดใหญ่ที่สุด "แม่ง!"ผมสบถออกมาเสียงดัง แล้วมาหาผม ผมจะช่วยอะไรได้ ในเมื่อพ่อมันยังไม่ยอมรับอะ! "ฉันไม่อยากมีลูกตอนนี้ ฉันไปเอาออกดีมั้ย" "พูดอะไรออกมา.......กูถามว่ามึงพูดอะไรออกมา!!"ผมตะคอกถาม นี่หรอคนที่จะเป็นแม่คน เด็กกำลังเกิดมาแต่คิดที่จะฆ่า! เธอมันไม่ใช่คน! "ความคิดมึงมันปัญยาอ่อน เด็กมันกำลังเกิดมามึงจะฆ่าเค้าหรอ!!"ผมตะคอกถามด้วยความโมโหสุดขีด ผมจะด่าไม่ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงก็ตาม แต่ความคิดของเธอมันเลวและสิ้นคิดที่สุด! "แล้วจะให้ทำยังไง!ฉันยังไม่พร้อม!"จียอนหมดหนทางเธอยังมีอนาคตที่รออยู่ข้างหน้าและตอนนี้เธอยังไม่พร้อมมีใครมาเพิ่มทั้งนั้น "แล้วมึงทำให้เกิดมาทำไม!"ผมชี้หน้าถาม ตอนนี้ผมสามารถฆ่าเธอได้ด้วยมือของผมเองเลยก็ได้ "ฉันไม่รู้ว่ามันจะเกิดมา ยังไงฉันก็จะเอาออก!" "หึ! ฉันไม่คิดเลยนะว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่เลวขนาดนี้!ฆ่าได้แม้กระทั้งลูกเธอเอง!" "แล้วจะให้ฉันทำยังไง นายจะให้ฉันทำยังไง!?" "ฉันมีข้อเสนอให้.....เธอดรอปเรียนซะแล้วตั้งท้องเอาเด็กมาให้ฉัน ฉันให้เธอ5ล้านแล้วออกไปจากชีวิตฉันและอย่ามายุ่งกับฉันหรือเด็ก เธอจะไม่มีสิทธิ์ในตัวเด็กเลย เพราะเธอมันเป็นแม่คนที่เลวและน่ารังเกียจ!"ผมยื่นข้อเสนอเพื่อที่จะรักษาเด็กไว้ ผมทำไม่ได้หรอกที่จะไล่ให้เธอไปเอาเด็กออกและไม่มีวันคิด เด็กจะเกิดมาก็ต้องเกิดมา ถึงจะมีแม่ที่เลวและน่ารังเกียจแบบนี้! "ฮื่ออ~ ฉันรับข้อเสนอ"ถึงเธอจะโดนด่ามากมายแค่ไหน ขอแค่เธอไม่มีภาระหรือสิ่งที่เกิดมาแล้วเลี้ยงไม่ได้ เธอเลวจริงๆเธอยอมรับแต่เธอก็ต้องตัดปัญหาทิ้งเพราะคำพูดเดียวเลยคือ เธอยังไม่พร้อม "กลับไป นี่เงินเลี้ยงดูระหว่างท้อง"ผมเดินไปหยิบเงินในกระเป๋าทั้งหมดมาวางไว้บนโต๊ะแล้วชี้นิ้วไปที่ประตู ขืนเธออยู่ต่อผมได้ฆ่าเธอแน่! "ขอบคุณนะที่ช่วยฉัน"จียอนหยิบเงินแล้วพูด "หึ! ขอโทษทีฉันไม่ได้เลวแบบเธอ!"ผมพูดเสียงเย็นและมองจียอนสายตาที่บ่งบอกว่ารังเกียจ "แล้วฉันจะเอาเด็กมาให้" หึ! เธอยังหน้าด้านหน้าทนที่จะพูดออกมา สายตาเธอมันมีความสุขขึ้นที่ผมพูดข้อเสนอให้ เกิดมาผมไม่เคยเจอผู้หญิงที่เลวร้ายขนาดนี้มาก่อน! "เธอจำใส่หัวเธอไว้เลยนะ สักวันเธอจะได้รับสิ่งที่เธอทำเอาไว้!"ผมพูดไล่หลังจียอน มองเธอสายตาสมเพชและดุดัน ปัง!เคร้ง! "เชี้ยแม่ง!"ผมสบถออกมาเสียง ถีบของที่ขว้างหน้าระบายอารมณ์โมโหที่ควบคุมไม่อยู่ "โว้ยยย!"ทำไม?!ปัญหาถึงมาตกที่ผม ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นคนทำ แต่มันก็ยังดีที่เด็กไม่ต้องตายเพราะน้ำมือแม่เลวๆแบบผู้หญิงคนนั้น! NB2 ผมนัดพวกมันออกมาที่ผับระบายความเครียดที่พึ่งเจอมาแล้วเล่าให้มันฟังว่าผมเจอจียอนแล้วและเธอเป็นยังไงรวมถึงเรื่องที่เธอท้องกับคนอื่นด้วย "ห่ะ! แม่งเลวชิบหายคิดได้ไงวะ!"แทฮยองพูดเสียงเกรี้ยวกร้าด เค้าไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นคนใจจืดใจดำแบบนี้ เห็นหน้าน่ารักและเงียบ รู้ว่านิสัยเป็นแบบไหนก็ควรมีความรับผิดชอบบ้างสิ "แม่งจะฆ่าเด็กได้ลงคอ!"จินยองพูดแววตาฉายความโกรธออกมาชัดเจน "กูเกือบทำร้ายจียอนแหละ ถ้าไม่ติดว่ามีเด็ก"ผมบอกพวกมัน เป็นใครใครก็โกรธถ้ามาเจอคำพูดและคนที่ไร้ความรับผิดชอบแบบนี้ "แล้วมึงจะเอาเด็กมาเลี้ยงเองเนี้ยนะ"จินยองถาม "อืม กูจะให้แม่กูเลี้ยงไปก่อนกูจบแล้วจะรับมาเลี้ยง"ผมบอกพวกมัน ผมยังเรียนต่อได้แค่รอเด็กออกและเอาไปให้แม่เลี้ยงที่บ้านและผมก็ไปๆมาๆ ดูแลบ้าง เรื่องนี้ผมยังไม่ได้บอกที่บ้านแต่เค้าคงไม่ว่าอะไรหรอก "แล้วพ่อแม่มึงจะไม่ด่า?"แทฮยองถาม "ไม่หรอก กูก็บอกเหตุผลเค้าไปตามความจริงเท่านั้นเอง"ใช่ ผมจะไปเลยว่าเรื่องมันเป็นมายังไงและเด็กคนนี้เป็นใคร "เออ อีกสองสามปีก็จบแหละ"จินยองพูด อีกแค่ไม่กี่ปีก็เรียนจบ "งั้นมึงก็ต้องหยุดเป็นเสืออะดิ"ผมหันมองไอ้จินยองที่พูด ผมเนี้ยนะจะหยุดเป็นเสือผู้หญิง? "หึ!ไม่ กูก็ยังเป็นกูอยู่ถึงจะมีลูกก็ตาม"ผมบอกพวกมันแล้วยิ้มมุมปาก มีลูกไม่ใช่ปัญหาในการหยุดเป็นเสือซะหน่อย ผมก็ต้องตามหาแม่ของลูกซิ "นั้นไงกูว่าแล้ว มึงมันสุดยอดจริงๆ"จินยองคิดไว้อยู่แล้วว่าฮยองซิกต้องไม่หยุด เค้ารู้จักนิสัยเค้าดี "มึงจะให้กูเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวไง"ผมถามพวกมัััน ผมก็ต้องตามหาแม่ที่พร้อมทุกอย่างมาคู่ครองสิ ตอนนีผมก็ยังสนุกได้เหมือนเดิมหรือเด็กออกมาแล้วก็ตาม "แล้วถ้าเด็กมันออกมาถามหาแม่ละวะ"ผมสดุดกับคำถามของไอ้จินยอง "ก็แค่บอกแม่ตายเหลือแต่พ่อ กูเนี้ยแหละจะเป็นพ่อแท้ๆให้เอง"ผมพูดอย่างแน่วแน่ ถึงเด็กจะถามยังไงถ้าอธิบายให้เข้าใจเด็กก็ต้องยอมรับ แม้จะไม่มีแม่ผมเนี้ยแหละจะเป็นทั้งพ่อแม่เพื่อนทั้งหมดให้เลย "กูพึ่งเห็นมึงจริงจังสุดในชีวิตก็วันนี้แหละ"แทฮยองพูด ไม่อยากจะเชื่อหูและสายตาตัวเองที่เห็นฮยองซิกดูจริงจัง "กูก็พึ่งรู้เนี้ยแหละ ว่ากูก็จริงจังกับเค้าป็นเหมือนกัน"ผมบอกพวกมัน ผมนั่งคิดถึงคำพูดตัวเองและการกระทำที่ดูรับผิดชอบกว่าแม่แท้ๆของเด็ก ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าชีวิตเพลย์บอยต้องมามีลูกติดและมีภาระเพิ่มขึ้น 9เดือนต่อมา วันนี้ผมมารับเด็กที่จียอนคลอดออกมาเมื่ออาทิตย์ก่อนและพร้อมถือเช็คเงินสดในมือ วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่ผมจะได้เจอจียอนและจะเอาลูกของเธอมาเลี้ยงเองไม่ให้เธอรับรู้หรือได้ยินเรื่องลูกของเธออีกเลย คนอย่างไม่เหมาะกับการเป็นแม่ของลูกหรอก "นี่เงิน"ผมยื่นเช็คเงินสดให้จียอนและไม่อยากจะมองหน้าเธอเลยสักนิด "จำข้อตกลงได้นะ ห้ามมายุ่งหรือทวงสิทธิ์เด็ดขาด"ผมบอกเสียงเรียบแววตาเฉยชาไม่แสดงความรู้สึกอะไรออกมา "อืม นายดูแลเค้าดีๆนะ" หึ! ยังมีหน้ามาพูดอีก! "ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ฉันเลี้ยงเค้าดีกว่าเธอแน่!"ผมพูดแล้วมองจียอนตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาสมเพช "จะไม่โกรธนายหรอกที่ด่าหรือว่าฉัน" "เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะโกรธหรือเกลียด เธอควรเกลียดตัวเองมากกว่า"ผมบอกแสยะยิ้มมุมปากแล้วเดินชนไหล่เธอไปรับเด็กที่ห้องอุบาลเด็กน้อย ผมเกลียดเธอเข้าไส้เลยล่ะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more