01
1675 Words
เกาหลีใต้ โซล
NB2
"ฮยองซิก วันนี้นายไปกับฉันมั้ย"ผมหันไปตามเสียงเรียกข้างหลัง วันนี้ผมมาเที่ยวผับประจำชื่อดังย่านฮงแด ก็ไม่แปลกหรอกที่จะมีผู้หญิงมาหาผมทุกคืนแต่ละคนสวยๆทั้งนั้นแต่ละคืนมีผู้หญิงมากับไม่ซ้ำหน้า ทำไงได้ก็คนมันดังและฮอตในหมู่สาวๆและอีกอย่างอายุพึ่งจะยี่สิบหล่อระดับเทพ
"........."ผมไม่ตอบและมองผู้หญิงที่มาเสนอตัวให้ผมตรงหน้า ผมว่าผมเคยเห็นที่มหาลัยนะแต่จำไม่ได้
"ฉันไม่ทำให้นายเสียเที่ยวแน่ถ้ามากับฉัน"ผู้หญิงอยากคนนั้นเดินมาลูบหน้าอกผมและเอาหน้าอกถูแขน หึ!สงสัยอยากได้มาก
"ได้ ครั้งเดียวเท่านั้นไม่มีซ้ำ"ผมบอกแล้วแสยะยิ้ม ผมควงผู้หญิงไม่เคยซ้ำหน้าและไม่กินซ้ำ ยกเว้นคนนึงที่ผมกินเท่าไรก็ไม่เบื่อ
"เฮ้ย ฮยองซิกพาใครมาวะ"ผมเดินเข้ามาก็โดนไอ้จินยองถามแล้วมองผู้หญิงที่เกาะแขนผมอยู่
"เด็กใหม่ไง มึงจะงงอะไร"ไอ้แทฮยองบอกแทนผม ผมไม่เคยมีแฟนและไม่คิดที่จะผูกมัดกับใครทั้งนั้น ผมรู้ว่าทุกคนที่เข้ามาหาผมต้องการจะจับทั้งนั้นแหละเพราะผมมันรวย หน้าตาดีและเสือผู้หญิง
"แล้วจียอนอะ เมื่อคืนกูยังเห็นมึงไปเอากันอยู่เลย"ไอ้แทฮยอนถามผม สงสัยละสิจียอนคือใคร
"กูปล่อยให้ไปหาความสุขกับคนอื่น ตอนนี้กูอยากเปลี่ยน"ผมบอกมันอย่างไม่ใส่ใจ แค่เพื่อนที่กินกัน ต่างคนต่างไม่ผูกมัด ใช่ว่าจียอนจะมีผมคนเดียวซะเมื่อไรเธอก็ไม่ต่างจากผมหรอก เราก็หาความสุขใส่ตัว ผมกับเธอเรามีไรกันตั้งหลายปีแล้ว ตอนแรกเธอก็ไม่ได้มาเป็นเพื่อนผมหรอกเธอมากับไอ้จินยองก่อนผมและก็มาเสนอผมต่อ พวกเราทุกคนรู้ดีว่าเธอเป็นคนยังไง
"แล้วอีกอย่างมึงก็ไม่ต่างจากกูหรอก แดกเหมือนกัน"ใช่ เพื่อนผมทุกคนก็มีอะไรกับจียอนมาหมดแล้ว ถึงเธอจะหน้าตาเงียบน่ารักๆแต่นิสัยจริงๆของเธอก็เหมือนผู้หญิงที่นั่งข้างๆผมนั้นหละ ไม่งั้นไม่มาเป็นเพื่อนระบายอารมณ์กันหรอก
"เออ แล้ววันนี้จียอนไปไหนวะ"แทฮยองพูดขึ้น ทุกทีจียอนต้องมานั่งข้างๆพวกเขาแล้ว
"ไปกับกูรออยู่ที่รถ"จินยองบอกเสียงเรียบแล้วยกแก้วเหล้าขึ้นกิน หึ!ผมบอกแล้วไงว่าเธอไม่เงียบเหมือนหน้าตาและไอ้จินยองหน้ามันเงียบๆอย่างเนี้ยเสือผู้หญิงเหมือนกันแค่กินเงียบเท่านั้นเอง
"โอโห้ พวกมึงแดกกันคนละวันเลยหรอวะ"แทฮยองพูด เค้าก็เคยมีอะไรกันนะแล้วก็ยังมีอยู่แต่น้อยกว่าเดิม เธอลีลาเด็ดใช่ได้ถึงมีแต่คนติดใจ
"อืม เด็ดอย่างนี้กูต้องกินต่อว่ะ"จินยองบอกและแสยะยิ้มมุมปาก
"วันนี้กูให้มึง แต่วันอื่นกูเอาว่ะ"ผมบอกไอ้จินยองและยิ้มกว้าง แต่ใครจะรู้รอยยิ้มนี้แฝงไปด้วยความร้ายกาจ แววตาเล่นหูเล่นตากับคนอื่น อาจจะมีความดุร้ายและด้านมืดที่เกินจะรับมือไหว
เช้าวันต่อมา~
มหาวิทยาลัยคยองฮี
"วันนี้ไปผับใหม่กันที่กว่าว่ะได้ข่าวว่าสาวโครตเยอะ"แทฮยองเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะแล้วพูด
"ที่ไหนว่ะ เมื่อคืนกูแทบหมดแรง"ผมบอกมัมแค่เมื่อคืนก็ปวดเอวไปหมดแล้วเนี้ย
"สงสัยเด็ดจริง เอามึงหมดแรงได้"จินยองพูด
"เออโครตเด็ด แต่สู้จียอนไม่ได้หรอก"ผมบอกไอ้จินยองแล้วยิ้มที่แฝงไปด้วยความร้ายกาจ
"ทำไมวะ"แทฮยองถาม
"ดูหน้ามันดิ เหมือนจะได้นอนไม่กี่ชั่วโมง"ผมบอกไอ้แทฮยอง ดูจากหน้าที่ดูเหมือนจะหลับตลอดเวลาของไอ้จินยองแล้วผมก็รู้ทันทีเลย
"มึงกลับไปนอนมั้ย เดี๋ยวกูจดงานให้"ผมบอกไอ้จินยอง ถึงผมจะดูเป็นเสือผู้หญิงไม่มีความรับผิดชอบอะไรเลยแต่ผมก็ยังมีความรับผิดชอบอยู่แค่ไม่แสดงออกเท่านั้นเอง
"เออ เดี๋ยวพวกกูจดให้มึงกลับไปนอนป้ะ"แทฮยองพูดเสริมอีกคน
"เออๆ กูไปก่อนนะ"จินยองบอกและลุกเดินออกไป
"ไอ้ฮยองซิกมึงไม่เบื่อจียอนบ้างหรอวะ"ผมเงยหน้าจากเกมมองหน้าไอ้แทฮยอง
"ก็เริ่มเบื่อแหล่ะ มีไรกันมาตั้งหลายปีก็ต้องเบื่อดิ"ผมบอกตามความจริง ผมเบื่อใครก็พร้อมที่จะสลัดทิ้งเสมอไม่สนว่ามีไรกันมาหลายปีหรือสนิทแค่ไหนก็ตาม
"ฮยองซิก"ผมหันไปตามเสียงเรียกข้างหลัง เห็นจียอนเดินมาหน้าดูมีความสุข หึ!จะไม่ให้มีความสุขได้ไงล่ะ
"แล้วจินยองล่ะ"จียอนเดินมานั่งข้างๆผมแล้วถาม ผมกับเธอก็สนิทกันนะและบ้างที่ก็ช่วยเหลือกันบ้างเท่าที่จะช่วยได้
"กลับไปนอนแล้ว เห็นเพลียๆ"ผมบอกจียอน เธอก็พยักหน้าแล้วเอาหัวหนุนแขนผม ผมก็ไม่ได้ผลักออกหรืออะไรนะ คนกำลังจะแยกกันก็ปล่อยให้ทำได้เต็มที่่่เดี๋ยวจะไม่ได้ทำ
"วันนี้ฉันไปเที่ยวกลับเพื่อนนะ เดี๋ยวกลับมาหาที่ห้อง"จียอนบอกผมเสียงอู้อี้ที่ลำคอผม ตอนนี้ผมกับเธออยู่บนรถพึ่งเสร็จกิจกรรมกันไปเมื่อกี้นี้เอง
"คนไหนอีกล่ะ เพื่อนเธอ"ผมยกตัวเธอขึ้นให้ไปนั่งฝั่งคนนั่งแล้วใส่กางเกง ผมรู้มาตลอดแหละว่าเพื่อนเธอที่บอกนะคือใครและไปทำอะไรกัน
"คนเดิมแหละ"หึ!นั้นไง เธอเคยมาปรึกษาผมว่ากำลังคุยกับคนนึงอยู่และดูเหมือนจะจริงจังด้วยนะแต่.......ดูเธอทำตัวสิ
"ตามสบายฉันไม่ห้ามอยู่แล้ว"ผมพูดยิ้มๆ เธอก็แค่ที่ระบายอารมณ์ของผม ไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้ว
"อืม"จียอนตอบแล้วเดินลงไปจากรถ ผมมองแล้วขับรถออกไปบ้านพ่อกับแม่ที่ย่านคังนัม บ้านเกิดของผมเอง ทุกคนรู้ดีใช่มั้ยว่าย่านนั้นมีแต่ไฮโซ คนรวยๆทั้งนั้น ไม่เว้นแม้กระทั้งครอบครัวผม
หลายเดือนต่อมา~
NB2
"เดี๋ยวนี้กูไม่เห็นจียอนเลยวะ"แทฮยองพูดขึ้น
"เออ นั้นดิกูโทรหาก็ไม่รับ"ผมบอก เธอหายไปสองอาทิตย์แล้วติดต่อไม่ได้ ไม่รู้ตอนนี้อยู่ไหน
"เรียนหนักป่าว เห็นมีสอบเยอะ"จินยองพูด เมื่อวานนี้เค้าก็โทรหาแต่เธอก็ไม่รับเหมือนกัน เคยไปถามเพื่อนเธอก็บอกช่วงนี้มีสอบและไม่ค่อยเห็นเธอมาเรียน
"จะเป็นไรป่าววะ หายไปเลย"แทฮยองพูด หายไปแบบเงียบๆแบบนี้ พวกเขาก็เป็นห่วงสิคนคุ้นเคยกันหายไปก็ต้องห่วงเป็นธรรมดา
"พรุ่งนี้ค่อยไปหาที่บ้านแล้วกัน"ผมบอกพวกมัน พวกผมก็เป็นห่วงเธอเหมือนกัน เธออยู่คนเดียวไม่มีพ่อแม่หรือพี่น้องที่ไหน เพราะงี้พวกผมถึงให้เงินและเลี้ยงเธอไว้ พวกผมสงสารเธอที่ไม่มีใครเลี้ยงแต่ที่ไหนได้เธอก็หาเลี้ยงตัวเองด้วยวิธีนี้อยู่แล้ว
1 อาทิตย์ต่อมา~~
"เจอจียอนยังวะ"ผมถามไอ้จินยอง หลายที่ผ่ามาพวกผมเรียนเสร็จก็ออกมาหาจียอนทุกที่ที่เคยไป ปกติแล้วเวลานานขนาดนี้เธอหน้าจะมาขอเงินไปใช้แล้วนี้ยังไม่เห็นมาเลย
"ยังเลยวะ กูหาหมดแหละ"จินยองตอบ ตามหาทุกที่ที่เคยไปก็ไม่เจอ ถามเพื่อนเพื่อนก็ไม่รู้
"แล้วจะไปไหนวะ เป็นอาทิตย์แหละเนี้ย"แทฮยองพูด
"รอดูพรุ่งนี้อีกที ถ้ายังไม่มาเดี๋ยวกูให้คนพ่อกูตามให้"ผมบอกพวกมัน พวกมันพยักหน้ารับรู้
"แยกย้ายกันกลับเว้ย เหนื่อยชิบหายผู้หญิงคนเดียว"ผมบ่นและอารมณ์เสียนิดหน่อย เธอจะไปไหนได้ถ้าเงินยังไม่หมดคงไม่มา
"เออๆ กูกลับล่ะ"จินยองบอกแล้วแยกตัวเดิินออกไป
"กูว่าไปอยู่กับใครแน่เลย"แทฮยองพูด เค้าสงสัยมาหลายวันแล้วแค่ไม่อยากจะพูดเท่านั้นเอง
"กูก็ว่างั้น คงได้คนเลี้ยงให้อ่ะ"ผมบอกอย่างไม่ใส่ใจมากนัก
"กูกลับล่ะ เหนื่อยชิบหาย"ผมบอกมันแล้วเดินไปขึ้นรถขับกลับคอนโด
คอนโดW2
ตื้ดด
"เห้ย!"ผมเปิดห้องเข้าเปิดไฟตกใจเห็นจียอนนั่งก้มหน้าอยู่ที่โซฟา แม่ง!มางี้ก็นึกว่าผี
"หายไปไหนมา วุ่นวายกันไปไหน"ผมเดินไปนั่งข้างๆเธอแล้วถามเสียงเรียบ
".........."เงียบ? ทำไมมาแปลกจังวะ ทุกทีเห็นชอบเอาใจซะเหลือเกิน
"นี่ เป็นไร"ผมจิ้มแขนเธอเบาๆ ทำไมนั่งก้มหน้าไม่พูดวะ?!
"อย่าเงียบดิวะ เป็นไร!"ผมเริ่มหงุดหงิดที่มีคนมาเงียบใส่และผมไม่ชอบ!
"ฮึก ฮื่อ~"เอ้าเชี้ย! ร้องไห้เฉย? อะไรวะ
"เป็นไร......."
พรึ่บ
"ร้องไห้ทำไม พูดดิ"ผมถามจียอนที่กอดเอวผมแน่นแล้วก้มหน้าร้องไห้ ทำใมเธอถึงร้องไห้? ใครทำอะไรเธอ?
"ฮึก ฉะฉันมีอะไรจะบอก"จียอนเงยหน้าเช็ดน้ำตาแววตาของเธอมีความกังวลและเครียด
"อะไร?"
"ฮยองซิกฉันท้อง"
"!!!!!"ผมแทบหยุดหายใจกับคำพูดที่จียอนพูดออกมา เหมือนตัวผมมันชาและมึนงง เธอท้องกับใคร?
- Writer
