08
1641 Words
ก๊อกๆ
"ขออนุญาตค่ะ"ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ปรับอารมณ์ให้เป็นปกติเมื่อแจฮวอนมาแล้ว
"แจฮวอนไม่เจอกัันนานเลยนะครับ"แทฮยอนพูดยิ้มๆและอุ้มแจฮวอนมานั่งตัก
"นี่พี่ซื้อเลโก้มาให้"จินยองหยิบกล่องเลโก้กล่องใหญ่มาให้แจฮวอน
"ว้าว ขอบคุณครับพี่จินยอง~"แจฮวอนรีบรับมาและยิ้มหน้าบาน
"ของพี่ก็มีนะ"แทฮยอนไม่ยอมน้อยหน้าหันหลังไปหยิบของเล่นมาให้
"เชี้ย!บาร์บี้ มึงเล่นไรเนี้ย!"ผมเห็นไอ้แทฮยอนหยิบกล่องที่มีตุ๊กตาหญิงชายมาให้แจฮวอน ลูกผมเป็นผู้ชายนะครับ
"เออไง กูกลัวลูกผมเหงาเลยหาเพื่อน"
"เพื่อนหรอครับ?"แจฮวอนทวนคำพูดและมองหน้าแทฮยอนงงๆ
"คือเพื่อนที่เอาไว้เล่นด้วยกันจะไม่ได้เหงาไงครับ"
"เหมือนแด๊ดดี้กับพี่หรอครับ~"
"ใช่ครับเพราะงั้นโตขึ้นต้องหาเพื่อนไว้นะครับ"จินยองบอกแจฮวอนด้วยความเอ็นดู
"วันนี้ผมซื้อรถบังคับมาด้วยครับ"แจฮวอนบอกด้วยความตื่นเต้นแล้วรีบลงจากตักแทฮยอนไปหยิบถุงรถบังคับที่ซื้อมา
"เท่มั้ยครับ"แจฮวอนเอามาวางไว้บนโต๊ะแล้วถาม
"โอ้โห้ เท่มาเลยคันเก่าเบื่อแล้วหรอ"จินยองเคยซื้อรถบังคับไปให้แจฮวอนเล่นเมื่อเดือนก่อนเองและมันแพงมากๆเป็นล้านวอนแต่เงินแค่นี้เค้าเปย์ให้หลานรักได้อยู่แล้ว
"ยัง~"แจฮวอนตอบเสียงยาวพร้อมส่ายหน้า
"แล้วเล่นบาร์บี้มั้ยครับ"แทฮยอนเอาบาร์บี้มาวางไว้บนโต๊ะ
"เก็บไปเลยมึง ลูกกูผู้ชายเว้ย"ผมโยนบาร์บี้คืนให้มัน เดี๋ยวลูกผมเปลี่ยนเพศกันพอดี
"แด๊ดดี้เอาไปให้น้องข้างบ้านเล่นก็ได้~"แจฮวอนเคยหน้าบอกผม เออใช่พึ่งมีคนย้ายเข้ามาอยู่บ้านข้างๆบ้านผมเมื่ออาทิตย์ก่อนเองและแม่ผมก็เข้าไปทำความรู้จักเจ้าของบ้านมีหลานสาวอายุน้อยกว่าแจฮวอน วันต่อมาแม่ผมก็เอาแจฮวอนไปเล่นด้วย
"ลูกมึงแม่ง จิตใจดีจริงๆ"จินยองพูด เด็กตัวแค่นี้รู้จักให้ของคนอื่นต้องถูกสอนมาแน่ๆ
"เออ แม่กูสอนมา"ผมบอกพวกมัน แม่ผมนี่สอนเรื่องมารยาททางสังคมและเป็นครูสอนในทุกๆเรื่องอีกต่างหาก
"แด๊ดดี้ไปเล่นกันครับ~"แจฮวอนหอบรถบังคับแล้วเดินมาหาผม คงอยากลงไปเล่นข้างล่างสินะ
"ครับ"ผมเอื่อมมือไปเอารถบังคับมาถือเองแล้วจับมือแจฮวอนเดินลงไปข้างล่าง
"เล่นตรงนี้นะครับ เดี๋ยวแด๊ดจะนั่งอยู่ตรงนี้"ผมบอกแจฮวอนให้เล่นตรงที่โลงและผมจะนั่งดูตรงโซฟา
"โอเคครับ~"แจฮวอนเดินเอารถไปวางกับพื้นแล้วบังคับเล่นไปเรื่อยๆ เสียงหัวเราะของแจฮวอนดังและสนุกไปกับของเล่น
"ได้ข่าวว่าพ่อมึงจะให้ไปเปิดโชว์รูมที่ไทยหนิ"แทฮยอนถามฮยองซิก เค้าได้ข่าวมาเมื่อสองสามวันก่อนเพราะบริษัทของพ่อเค้าก็อยู่ในหุ้นส่วนบริษัทพ่อของฮยองซิกเหมือนกัน
"อืม พ่อกูบอกเมื่อสองวันที่แล้วและให้คนไปดูที่จะสร้างแล้วด้วย"ผมก็พึ่งรู้ได้ไม่นานนี้เองเรื่องนี้ ตอนแรกผมก็ไม่อยากไปหรอกแต่พ่อบอกมันคือธุรกิจของผมที่ต้องขยายกิจการไปประเทศต่างๆ
"แล้วลูกมึงอะ"นี่แหละ สิ่งที่ผมไม่อยากจะไปเพราะต้องห่างแจฮวอนและผมก็ไม่รู้ว่าผมต้องไปเมื่อไร จะเร็วหรือช้า
"ต้องคุยกับพ่อก่อนว่ะ"ถ้าเป็นไปได้ผมอยากจะเอาแจฮวอนไปอยู่ด้วย ถ้าได้ไปจริงๆผมก็จะรีบสอนภาษาไทยให้เลย
"ถ้าไปเดี๋ยวว่างๆกูบินไปหาบ่อยๆ"จินยองนั่งฟังอยู่เหมือนกันแต่ไม่ออกความคิดเห็นอะไร
"หากูหรือหาหญิงวะ"ผมรู้ทันไอ้จินยอง ไอ้เรื่องที่มาหาผมก็จริงแต่ความตั้งใจของมันคือผู้หญิงแน่ๆ
"หญิงว่ะ กูต้องหาอาหารเลี้ยงชีพตลอด"จินยองบอกและยิ้มกวนๆมีหรอ?ที่เค้าจะไม่ไปหาเหยื่อเลย
"เหี้ยจริงๆ"แทฮยอนพูด
"ไม่ต่างกันครับพวกมึง"ผมบอกพวกมัน ผมว่าผมหนักแล้วนะไอ้สองตัวหนักกว่าผมอีก
"เหมือนมึงจะดีอะครับคุณฮยองซิก"จินยองพูด
"ใครบอกกูดีอะ กูอะเพลย์บอยเว้ย"ผมบอกเสียงเหมือนจะภูมิใจตัวเองยังไงไม่รู้ ก็ต้องภูมิใจสิเกิดมาทั้งทีชีวิตต้องมีสีสัน
สี่ปีต่อมา~~
"พ่อผมขอเอาแจฮวอนไปอยู่ด้วย"ผมกำลังนั่งคุยเรื่องงานที่จะไปเปิดสาขาโชว์รูมรถที่ประเทศไทยอีก2เดือนข้างหน้า ตอนนี้ที่ไทยสร้างบริษัทเสร็จหมดแล้วรถก็ส่งเข้าไปแล้ว ทุกอย่างรอแค่ผมไปเท่านั้น
"เพราะ?"พ่อผมนิ่งไปสักพักมองหน้าผมนิ่งๆแล้วถามผมออกมา
"ผมอยากเอาไปอยู่ด้วยและจะได้ดูแลใกล้ๆ"
"แกคิดว่าแกจะดูแลดีได้หรอ? อยู่ที่นี้ยังทำตัวขนาดนี้แล้วไปนู้นจะขนาดไหน"
"..........."ผมเงียบไม่ตอบและไม่เถียงอะไร เพราะมันคือเรื่องจริง ตลอดเวลาที่ผ่านมาหลายปีจนตอนนี้แจฮวอนรู้อะไรมากขึ้นหลายอย่าง ผมไม่ค่อยมีเวลาให้เพราะงานและเรื่องพวกนั้น ผมยังไม่เลิกนิสัยแบบนั้น
"หึ ฉันไม่อยากให้หลานของฉันขาดความอบอุ่นเพราะมีพ่อที่ทำตัวแบบนี้!"
"......."จึก!.......ขาดความอบอุ่นคำนี้มันแทงใจดำผมสุดๆ ผมไม่อยากให้แจฮวอนขาดความอบอุ่น เมื่อก่อนและตอนนี้ผมยังทำหน้าที่พ่อได้ไม่ดียังเที่ยวเล่นเหมือนตัวเองไม่มีภาระอะไรเลย ยังใช้ชีวิตแบบเดิมโดยไม่คิดถึงคนข้างหลังที่คอยอยู่ทุกคืน
"ฉันถามแกหน่อย ที่ผ่านมาฉันคอยเตือนและดูแกมาในเรื่องนี้แต่แกยังไม่แก้ไขอะไรเลย"ผมเงียบและก้มหน้าสำนึกผิด คิดทบทวนคำพูดพ่อและการกระทำที่ผ่านมาของผม
"ถ้าแกยังอยากเป็นพ่อที่ดี ควรเอาใจใส่มากกว่านี้และดูแลมากกว่านี้ อย่าทำนิสัยแบบเดิม ฉันรู้ว่าแกต้องการแบบนั้นแต่มันคงจะไม่แบบนี้ใช่ไหม?"
"ครับ"ผมพยักหน้าและตอบเสียงเบา ผมแม่งไม่ควรเป็นพ่อเลยจริงๆ เรื่องแค่นี้ยังดูแลไม่ดีเลย!
"แจฮวอนก็5ขวบแล้วเข้าสังคมแล้วรู้อะไรมากขึ้นแกคิดว่าสักวันแจฮวอนจะรู้เรื่องแกมั้ยและมันจะทำให้แจฮวอนต้องเป็นยังไง คิดว่าจะรับได้หรอเรื่องแกและเธอคนนั้นมันเกินกำลังเด็กที่จะรับไว้"
"ขืนแกยังทำตัวแบบนี้ ไม่คิดถึงลูกว่าจะขาดความอบอุ่นมั้ยมีพ่อคนเดียวแม่ก็ไม่มีแกคิดว่าแจฮวอนจะไม่อิจฉาเด็กคนอื่นที่มีพ่อแม่หรอ แกต้องเป็นทั้งพ่อและแม่ในเวลาเดียวกันและทำตัวให้เหมาะกับการเป็นพ่อ"
"ผมขอโทษที่ดูแลและเอาใจใส่แจฮวอนได้ไม่ดี ผมไปอยู่ไทยจะดูแลแจฮวอนให้ดีแน่นอน ผมสัญญา"ผมบอกสีหน้าจริงจังและสำนึกผิดในเวลาเดียวกัน ต่อไปนี้ผมจะเอาใจใส่และอยู่ใกลๆแจฮวอนมากขึ้น
"ถ้าแกสัญญาแล้ว ไม่ทำให้ฉันผิดหวังก็ดูแลแจฮวอนดีๆ อย่าให้ฉันรู้ว่าแกยังไม่เลิกนิสัยแบบนั้นหรือเลิกไม่ได้ก็ลดลงและเอาเวลานั้นมาดูแลลูกซะ"
"ครับ"ผมตอบอย่างหนักแน่น ผมจะหาเวลามาอยู่กับแจฮวอนให้มากขึ้น เรื่องผู้หญิงเอาไว้ทีหลังและจะไม่ค่อยสนใจมันอีก
"แจฮวอนครับ"ผมเดินมาหาแจฮวอนที่ห้องของเล่นประจำ
"ครับแด๊ดดี้"แจฮวอนผมเสียงใส ตอนนี้เค้าโตขึ้นมาแล้วและเข้าเรียนแล้วด้วย ตอนนี้สามมารถพูดได้สามภาษาแล้ว แต่ยังไม่ค่อยคล่องเท่าไร
"แด๊ดดี้มีเรื่องจะถามแจฮวอนหน่อยครับ"ผมอยากจะถามเรื่องที่ผมไม่ค่อยมาหามานอนด้วยและเรื่องที่โรงเรียน
"แด๊ดดี้ดูเครียดๆนะครับ เป็นอะไรรึป่าว"
"ป่าวครับ"
"เดินไปนั่งที่โซฟากัน แด๊ดมีเรื่องจะถาม"ผมจูงมือแจฮวอนเดินมานั่งที่โซฟา
"โกรธแด๊ดมั้ยที่ไม่มานอนด้วยบ่อยและไม่ค่อยไปส่งที่โรงเรียน"ผมถามเสียงสำนึกผิดแววตากังวลเรื่องจะกลัวโดนเพื่อนที่โรงเรียนล้อเรื่องพ่อแม่ด้วย
"ไม่ครับ ผมเข้าใจว่าแด๊ดดี้มีงานเยอะผมโตแล้วผมเข้าใจครับแด๊ดดี้ไม่ต้องเป็นห่วงน้า"ผมยิ้มกว้างและรู้สึกถึงความเข้มแข็งของแจฮวอน
"แด๊ดดี้สอนให้ผมเข้มแข็งและมีเหตุผลในทุกๆเรื่อง ไม่งอแงเรื่องไร้สาระ"ผมสอนให้เอง สักวันแจฮวอนอาจจะต้องรู้เรื่องนั้นลึกลงไปอีกไม่ได้รู้แค่ว่าแม่ตายแล้ว ผมกลัวว่าจะรับไม่ไหวเลยสอนให้เข้มแข็งในทุกเรื่อง
"ไปโรงเรียนเป็นไงบ้างครับ มีใครทำไรมั้ย"อันนี้ผมค่อนข้างที่จะคิดมากที่สุด ถึงผมจะบอกว่าแจฮวอนไม่มีแม่เหมือคนอื่นๆก็ไม่ต้องน้อยใจไป
- Writer
