ตอนที่ 33

1296 Words

หึ เมื่อวานคนชื่อพาส วันนี้กับเฮียพี ทุกการกระทำของน้ำมนต์ตกอยู่ในสายตาของผมหมด ตั้งแต่ในลานเกียร์นั่นแล้ว น้ำมนต์มองเฮียพีแล้วก็ยิ้ม ยิ้มแบบไม่เคยยิ้มให้ใคร ยิ้มด้วยความรัก ความนับถือ ซึ่งผมไม่เคยได้รับมันมาจากเธอเลยสักครั้งเดียว ไม่ใช่แค่เธอคนเดียว รวมถึงเพื่อน ๆ ของเธอก็รู้จักเฮียพีด้วย แต่สิ่งที่ทำให้ผมและคนอื่น ๆ ตกใจก็คือ เฮียพีไปยืนหลบหลังน้องพิ้งค์และพยายามต่อลองกับน้ำมนต์ เหมือนเฮียแกจะกลัวน้ำมนต์ด้วยนะ จากนั้นไม่นาน ภาพที่พวกผมเห็นก็ยิ่งทำให้พวกผมช็อกเข้าไปใหญ่ น้ำมนต์วิ่งไล่เตะเฮียพี และเฮียแกก็วิ่งหนี มันเป็นภาพที่พวกผมและคนอื่น ๆไม่เคยเห็นมาก่อน ถึงเฮียพีจะเรียนบริหารแต่เรื่องความโหดของแกนี่ลือลั่นสนั่นมอมากครับและพวกผมกับพวกเฮียก็สนิทกันตั้งแต่ผมอยู่ปีหนึ่งละ ง่าย ๆ เลยที่สนิทกันก็เพราะเหล้า "ไม่ได้ตั้งใจเหรอ ไอ้ที่ว้ากเมื่อกี้นั่นน่ะเข้าใจ แต่เคืองเรื่องก่อนหน้าเว้ย มนต์

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD